ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားသည္ တုိးတက္ျခင္းကုိ ပိတ္ဆုိ႔ပါသလား

သင့္ရဲ့ မနက္ျဖန္ လွပပါေစ .ဘေလာဂ့္ မွ ကူယူျပီး ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား လွပတဲ့ အနာဂါတ္ ျဖစ္ေစျခင္း အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္၍ ဆက္လက္ ျဖန္ေ၀လိုက္ပါသည္.
အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္မ်ားနွင့္ ျမတ္ဗုဒၶအေၾကာင္းကို ၀ိုးတိုး ၀ါးတား မွ်သာ သိေသာ တခ်ိဳ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ သိသင့္သိထိုက္ေသာ တကယ္ တန္ဖိုးရွိေသာ ပိုစ့္ျဖစ္ပါသည္
.

မနက္ျဖန္၏ ေနာင္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ အရွင္ေဒ၀ိႏၵာဘိ၀ံသေရးပုိ႔လုိက္သည့္ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ အားလုံး ဖတ္ၾကရေအာင္ေနာ္။ ဘာေတြေရးထားလဲေပါ့........

မိမိစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိမွ ေမ့လုိ႔မရေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိ၏။ `` အရွင္ဘုရား ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ဆင္းရဲတာ ဟာတုိးတက္ႀကီးပြားလုိတဲ့ ဆႏၵနည္းလုိ႔ပါဘုရား၊ ဘာေၾကာင့္အဲဒီလုိျဖစ္ရသလဲလုိ႔ စဥ္းစား လုိက္ေတာ့ `ပစၥည္း ဥစၥာဆုိတာ ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္မပါဘူး၊ ကိုယ့္ေနာက္ပါမွာက တရားပဲ၊ ဘ၀ဆုိတာ အႏွစ္ရွာလုိ႔မရဘူး၊အကာ သက္သက္ပါ၊ ဘယ္ဟာမွ အၿမဲမရွိ၊ ခ်မ္းသာတဲ့လူလဲ ေသရမွာပဲ၊ ပညာတတ္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးလဲ ေသရမွာပဲ´စတဲ့ တရားေတြေၾကာင့္ပါ၊ ဒီတရားေတြကို နာေနရေတာ့ လူေတြဟာ စိတ္ဓာတ္ တက္ၾကြမလာပဲ တုိးတက္ႀကီးပြားလုိ တဲ့ဆႏၵနည္းသြားၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ဆင္းရဲ ၾကတာ ဘုရား´´ဟူေသာစကားပင္တည္း။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္ေသာစကား ျဖစ္၏။ မိမိစိတ္ထဲမွာ တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခား သြားပါေတာ့၏။ ``ဟာ ဒုကၡပဲ၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕တရားေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ဆင္းရဲေနတယ္ ဆုိပါလား၊ ဘုရားျမတ္စြာရဲ႕တရားဟာ လူေတြကုိ စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္လုပ္ေနသလုိ ျဖစ္ေနသတဲ့၊ ဘုရား ဘုရား´´ဟု ၿငီးတြားမိေတာ့သည္။ ထုိသူသည္ ဗုဒၶဘာသာကို ကုိးကြယ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ ယင္းကဲ့သုိ႔ ေျပာျခင္းသည္ ဘုရားျမတ္စြာကုိ မၾကည္ညိဳေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားျမတ္စြာအေၾကာင္းကုိ ခေရေစ့ တြင္းက် မသိရွိ ေသာေၾကာင့္တည္း။

``၀ီရိယ၀ေတာ ကိ ံ နာမ ကမၼံ နသိဇၩတိ- ၀ီရိယရွိလွ်င္ မည္သူ႕အဘိဓာန္မွာျဖစ္ျဖစ္ မျဖစ္ႏုိင္ဆုိေသာ ေ၀ါဟာရမရွိ။ အ႐ုိးေၾကေၾက အေရခန္းခန္း ႀကိဳးစားသူတုိ႔သည္ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္မႈသရဖူကို ဆြတ္ခူးႏုိင္ေပ၏´´ စသည္အားျဖင့္ ေဟာထားေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားမ်ား ရွိေပသည္သာ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရား ျမတ္စြာ၏ တရားေတာ္သည္ ေလာကီဘက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကုတၱရာဘက္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးပြားတုိးတက္ ဖုိ႔အတြက္ အားေပးေသာ တရားမ်ားျဖစ္ပါသည္။

သူေ႒းသား သိဂၤါလကို ဆုံးမထားသည့္ မိဘက်င့္၀တ္၊ သားသမီးက်င့္၀တ္၊ ဆရာ့က်င့္၀တ္၊ တပည့္ က်င့္၀တ္စေသာ ဘုရားျမတ္စြာ၏ အဆုံးအမမ်ားကုိသာ တစ္ကမၻာလုံး လုိက္နာၾကမည္ဆုိလွ်င္ ယေန႔ ႏုိင္ငံတကာ ျပႆနာေပါင္းစုံကို ဒုိင္ခံေျဖရွင္းေပးေနရေသာ ``ကမၻာ့ကုလသမဂၢ႒ာနခ်ဳပ္´´ေတာင္ လုိမည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။

အမွန္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ႀကီးပြားတုိးတက္မႈနည္းျခင္းသည္ အျမင္မက်ယ္ျခင္း၊ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ကူညီ႐ုိင္းပင္းမႈနည္းျခင္း၊ ေအးတိေအးစက္ေနတတ္ျခင္း၊ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားတုိ႔၏ ညီၫြတ္မႈကို အတု မယူျခင္းစသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရူရန္...

ႏုိင္ငံရပ္ျခားတုိင္းျပည္၌ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္က ``တပည့္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြက အလုပ္တူရင္ ျငဴဆူတယ္ဘုရား။ မနာလုိ၀န္တုိျဖစ္တယ္။ အဆင္ေျပတာကုိ ၀မ္းမသာႏုိင္ဘူး။ အခ်င္းခ်င္း ရာထူး ဂုဏ္ယွဥ္ခ်င္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့သူကလည္း ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ႏွိမ္ခ်င္ တယ္။ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္ေတြက တပည့္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ႏွလုံးသားကုိ လွဳိက္စားေနပါတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ျဖစ္ေနၿပီး ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိေအာက္တန္းက်တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ မသိပါဘူးဘုရား´´ဟု ျမန္မာလူမ်ိဳး မ်ားကို အားမလုိအားမရျဖစ္ရေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားဖူး၏။

ယင္းသုိ႔ကူညီမႈ ႐ုိင္းပင္းမႈ စည္းလုံးမႈ ညီညြတ္မႈမရွိေသာေၾကာင့္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးေစ်းကြက္မ်ားကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔က ဦးမေဆာင္ႏုိင္ၾကေတာ့ေပ။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးတုိ႕၏ အခ်က္အျခာက်သည့္ေနရာမ်ားမ်ား၌ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ ပိုင္ဆုိင္ေသာ စားေသာက္ဆုိင္ႀကီးမ်ား၊ ကုန္တုိက္ႀကီးမ်ား၊ အေဆာက္အဦးမ်ားကို ေတြ႔ဖုိ႔ ခဲယဥ္းလွေပသည္။

ျဖစ္သင့္တဲ့ေလာဘ

ႀကီးပြားတုိးတက္ခ်င္ေသာ ဆႏၵျဖင့္ စီးပြားေရးလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ေလာဘျဖစ္သည္မွာ မွန္ေပ၏။ သုိ႔ေသာ္ ေလာဘျဖစ္တုိင္း ဒုစ႐ုိက္ဟု ေျပာလုိ႔မရေပ။ ေလာဘသည္ ၂-မ်ိဳးရွိေပသည္။ တရားေသာေလာဘႏွင့္ မတရား ေသာ ေလာဘတုိ႔တည္း။ အမ်ားအတြက္ (မိသားစု၊ ရပ္ရြာ၊ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာအတြက္) ရည္ရြယ္ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္လွ်င္ ``တရားေသာေလာဘ´´ ျဖစ္၏။ (ေသ၀ိတဗၺတဏွာ-ဟုေခၚ၏)။ ဆုိလုိ သည္ကား ယင္းတရားေသာေလာဘေၾကာင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား တေပြ႕တပိုက္ႀကီး ရႏုိင္ျခင္းပင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တရားေသာေလာဘသည္ ျဖစ္သင့္ေသာေလာဘတည္း။

မိမိမွာ ပစၥည္းဥစၥာ မ်ားမ်ားရွိလွ်င္ စာသင္ေက်ာင္းပဲ ေဆာက္ေဆာက္၊ ေရတြင္းေရကန္ပဲ တူးတူး၊ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကိုပဲ ေထာက္ပံ့ေထာက္ပံ့၊ ေဆး႐ုံကုိပဲလွဴလွဴ မိမိႀကိဳက္သည့္ကုသုိလ္ကုိ လုပ္ႏုိင္ေပသည္။ မိမိလုပ္ခ်င္သည့္ ဘာသာေရး လူမႈေရးလုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကုိလည္း လုပ္ႏုိင္၏။ အူမေတာင့္မွ သီလ ေစာင့္ႏိုင္ သည္ မဟုတ္ပါေလာ။

ေက်ာင္းဒကာႀကီး အနာထပိဏ္ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါတုိ႔ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးေဆာက္လုပ္ၿပီး သာသနာျပဳႏုိင္ျခင္းသည္ ဓနဥစၥာၾကြယ္၀ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ဘုရင္မင္းျမတ္အေနာ္ရထာသည္သည္ ႏုိင္ငံ ေတာ္ႀကီးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခဲ့၏။ ဘုရားပုထုိးမ်ားတည္ခဲ့၏။ ဆည္ေျမာင္းတာတမံမ်ားကုိ ေဆာက္လုပ္၏။ ေရွး အေခၚ ပိဋကတ္တုိက္ ၊ ယခုေခတ္အေခၚ စာၾကည့္တုိက္မ်ားကိုလည္း တည္ေဆာက္ခဲ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ``စာၾကည့္တုိက္အစ ပိဋကတ္တုိက္က´´ဟုပင္ ေျပာႏိုင္ပါ၏။ ယင္းသုိ႔ တုိင္းက်ိဳးျပည္ျပဳအလုပ္မ်ားကို လုပ္ႏုိင္ ျခင္းသည္ တန္ခုိးၾသဇာ ၾကီးမားေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

ယင္းတန္ခုိးၾသဇာ၊ ဓနဥစၥာတုိ႔သည္ကား တန္ဖုိးရွိရွိ အသုံးခ်တတ္လွ်င္ နိဗၺာန္ဆိပ္ကူးတံတားပင္ တည္း။ ဦးအနာထပိဏ္၊ ေဒၚ၀ိသာခါ၊ ဘုရင္အေနာ္ရထာတုိ႔ကား တန္ခုိးၾသဇာ၊ ဓနဥစၥာတုိ႔ျဖင့္ နတ္ရြာ နိဗၺာန္သုိ႔ တက္လွမ္း သြားၾကကုန္ၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တန္ခုိးၾသဇာ၊ ဓနဥစၥာတုိ႔ကုိ ရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္လွပါသည္။ တတ္ႏုိင္သူမ်ားအေနျဖင့္ တိုက္ ၁-လုံးကေန တုိက္ ၁၀-လုံး ၁၅-လုံးျဖစ္ေအာင္၊ ကား ၁-စီးကေန ကား ၁၀-စီး ၁၅-စီးပုိင္ေအာင္ စီးပြားေရးလုပ္ၾကစမ္းပါ။ မိမိတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာေသာ သူေ႒းသူၾကြယ္ျဖစ္ေနလွ်င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔အေနျဖင့္ အင္မတန္ ဂုဏ္ယူသင့္ေပသည္။

ေျမြေပြး၏ ပါးစပ္ထဲသုိ႔ေရာက္သြားသည့္ မုိးေရစက္သည္ အဆိပ္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း မုတ္ေကာင္၏ ပါးစပ္ထဲသုိ႔ ေရာက္သြားေသာ မုိးေရစက္သည္ကား ပုလဲျဖစ္သြားေပသည္။ မုိးေရစက္ျခင္းတူေသာ္လည္း တန္ဖုိးျခင္း မတူေတာ့။

ေလာကႀကီးသည္ ေျခြမွ ရံ၏။ မေျခြလွ်င္ မရံေပ။ မွန္၏။ တခ်ိဳ႕ဆင္းရဲေသာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ဘာသာျခားတုိ႔က ဓနဥစၥာမ်ားျဖင့္ ေထာက္ပံ့ၾကေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာကုိ ေက်ာခုိင္းသြားေတာ့သည္။ အဘယ္သုိ႔ ကာကြယ္မည္နည္း။ တန္ခုိးၾသဇာ၊ ဓနဥစၥာတုိ႔သာရွိလွ်င္ ယင္းမိသားစုမ်ားကို စားနပ္ရိကၡာ တုိ႔ျဖင့္ေထာက္ပံ့ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ထဲသုိ႔ေရာက္ေအာင္ ျပန္ၿပီးစည္း႐ုံးႏုိင္ေပမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရင္းအႏွီး ေတာင့္တင္းေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံ၊ ကုန္တုိက္စသည္မ်ားကို တည္ေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္လွေပသည္။ ဓနဥစၥာတုိ႔ရွိမွသာလွ်င္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးမ်ားကုိ ေထာက္ပ႔ံႏုိင္မည္မဟုတ္ပါေလာ။

တစ္က်ပ္ႏွင့္တစ္ရာ ဘယ္ဟာကုိ ယူမွာလဲ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ဘ၀မွစ၍ ဘုရားျဖစ္သည့္တုိင္ေအာင္ ကိုယ့္အမ်ိဳး၏ အက်ိဳး စီးပြားကို လုပ္ခဲ့ပါသည္။ အေလာင္းေတာ္ဘ၀က ကုိယ့္အမ်ိဳးကို ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္သူမ်ားအား ကာကြယ္ေသာ အားျဖင့္ တုိက္ခုိက္ေခ်မႈန္းခဲ့သည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ ကိုယ့္အမ်ိဳးကုိ ေစာ္ကားသူမ်ားကုိ မိမိႏွင့္ မဆုိင္ပါဘူးဟူေသာ စိတ္ျဖင့္ ဦးေခါင္းငုံ႔ မခံခဲ့ေပ။ တစုံတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လူသူေလးပါး ဒုကၡေရာက္ေနလွ်င္ ထုိတစုံတစ္ေယာက္ကုိ ေနာက္ေနာင္ေရွာင္ၾကဥ္ေအာင္ တရားေသာနည္းျဖင့္ တုန္႔ျပန္ခဲ့ေပသည္သာ။

``ခႏၱီ-သည္းခံရမည္´´ဟုဆုိေသာ္လည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ က်င့္သုံးတတ္ဖုိ႔လုိအပ္လွ၏။ တုိင္းတစ္ပါး သား လူမ်ိဳးျခား တစ္ေယာက္က ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမိန္းကေလးမ်ားကုိ မတရားသျဖင့္ေႏွာက္ယွက္ေနလွ်င္ လက္ပုိက္ၾကည့္ေန၍ မျဖစ္ေပ။ ေနာက္ေနာင္မေႏွာက္ယွက္ေအာင္ ေရွးဦးစြာ ေျပေျပလည္လည္ ေျပာဆုိရ ေပမည္။ အကယ္၍ မရခဲ့လွ်င္ ဖုိးသူေတာ္ေမတၱာပုိ႔နည္းျဖင့္ ပုိ႔သင့္က ပုိ႔ရေပမည္။

တခါက ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး ဖုိးသူေတာ္ႏွင့္ ခရီးသြားရာ၀ယ္ လမ္းခုလတ္၌ ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီးတစ္ေကာင္ ႏွင့္ ပက္ပင္းတုိးမိ၏။ ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီးက ခတ္မည့္အမူအရာျဖင့္ေျပးလာရာ ဘုန္းႀကီးက ``ခ်မ္းသာပါေစ´´ဟု ေမတၱာပုိ႔ေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီးက ေနာက္မဆုတ္ပဲ ေျပးၿမဲေျပးလာသျဖင့္ ဖိုးသူေတာ္က အုတ္ခဲက်ိဳးျဖင့္ ၂-ခ်က္ေလာက္ ထုလုိက္ရာ ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီး ထြက္ေျပးရွာေလေတာ့သည္။ ထုိအခါ ဆရာျဖစ္သူဘုန္းေတာ္ႀကီးက ``သူေတာ္ေရ မင္းေမတၱာက ငါ့ေမတၱာထက္ ပုိစြမ္းတယ္ကြ´´ဟု ၀မ္းပန္းတသာ မိန္႔ေတာ္မူေလသတတ္။ ဤကား ဖုိးသူေတာ္ေမတၱာပုိ႔နည္းတည္း။

ဖုိးသူေတာ္က ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီးကို အုတ္ခဲက်ိဳးျဖင့္ ဆုံးမလုိက္ရျခင္းသည္ ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီးကို ဒုကၡေရာက္ေစ လုိေသာ ေၾကာင့္မဟုတ္၊ ဆရာဘုန္းႀကီးကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာေၾကာင့္တည္း။ မည္သည့္အရာမဆုိ တစ္ခုခုကုိ ေရြးခ်ယ္ရေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ တန္ဖိုးရွိသည့္အရာကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရသည္မွာ သဘာ၀တည္း။ ယင္း သဘာ၀တရားကုိပင္ ``ဓမၼ´´ဟုေခၚသည္မဟုတ္ပါေလာ။



မတရားေလာဘဆုိတာ

မတရားေလာဘဆိုသည္မွာ အတင္းအဓမၼလုိခ်င္ေသာ စိတ္၊ သူမ်ားဆီက ေငြကုိ အေခ်ာင္လုိခ်င္ေသာ စိတ္၊ လုယက္တုိက္ခုိက္ၿပီး လုိခ်င္ေသာစိတ္မ်ားပင္တည္း။ ကမၻာမွာ အစဆုံးျဖစ္ေသာ မေကာင္းမႈဒုစ႐ုိက္မွာ အဒိႏၷာဒါန ( ခုိးယူျခင္း)ပင္ ျဖစ္၏။ မတရားေလာဘကုိ အေျခခံ၍ျဖစ္ေသာ ဒုစ႐ုိက္တည္း။

ကမၻာဦးလူမ်ားသည္ စားနပ္ရိကၡာအတြက္ ကုိယ့္လယ္ႏွင့္ကုိယ္ အသီးသီး စပါးစုိက္ပ်ိဳးၾက၏။ အစပိုင္း မွာ မည္သည့္ျပႆနာမွ မျဖစ္။ ေနာက္ပိုင္းေရာက္လာသည့္အခါ အေခ်ာင္သမားမ်ားက စပါးမ်ားကို ခုိးၾက ေတာ့၏။ ယင္းေလာဘကား မတရားေလာဘတည္း။ သုိ႔ႏွင့္ လူအမ်ားသည္ သမာသမတ္က်ေသာ လူ တစ္ေယာက္ကို ေခါင္းေဆာင္ခန္႔ၿပီး ``မင္း´´ဟု သမုတ္ကာ ရပ္ရြာနယ္ပယ္ကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ ခုိင္း၏။ သူခုိးဓားျပမ်ားကုိ တုိက္ခုိက္ေခ်မႈန္းဖုိ႔အတြက္ (သုိ႔မဟုတ္) မတရားေလာဘသမားမ်ားကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ ေပးဖုိ႔အတြက္ မင္းဆုိသည္မွာ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္ေပသည္။

တလြဲဆံပင္ေကာင္း

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔သည္ `` ဒီေလာက္ရွိရင္ ေတာ္ပါၿပီ၊ ကိုယ့္မိသားစု တစ္သက္စားလုိ႔ မကုန္ဘူး၊ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ ခ်မ္းသာေတာ့ေကာ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္မပါဘူး´´ဟု စသျဖင့္ ေလာဘနည္းသလုိလုိ၊ ေရာင့္ရဲသလုိလုိနဲ႔ ေျပာတတ္ၾက၏။ တလြဲဆန္ပင္ေကာင္းျခင္းပင္တည္း။ အမွန္ကား ဤကဲ့သုိ႔ေျပာျခင္းသည္ ေလာဘနည္းျခင္းေၾကာင့္မဟုတ္၊ အမ်ိဳး ဘာသာကို အားမေပးလုိျခင္း၊ ဇြဲမရွိျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ကိုယ့္မိသားစုတစ္သက္ စားမကုန္ေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာေနလွ်င္ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္းမ်ားကုိ ေပးကမ္းႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထုိထက္မက ခ်မ္းသာေနလွ်င္ တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးကို ေထာက္ပံ ႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။

ဘုရားျမတ္စြာက ``ေရာင့္ရဲရမည္၊ တင္းတိမ္ရမည္´´ဟု ေဟာျခင္းသည္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ မရွာရဟု ေျပာလုိသည္မဟုတ္ေပ။ တခါတရံ မတရားေလာဘႀကီးသည့္အခါ ``တုတ္ႏွင့္ပစ္လုိ႔ရရ၊ ခဲႏွင့္ပစ္လုိ႔ရရ၊ ရဖုိ႔သာအဓိက´´ဟု ဆုိၿပီး ဒုစ႐ုိက္မ်ိဳးစုံ လုပ္ေတာ့၏။ လုယက္ျခင္း၊ ခုိး၀ွက္ျခင္း၊ ေခ်ာက္တြန္းျခင္း၊ တစ္ပတ္ ႐ုိက္ျခင္းစသည္တုိ႔ကား မတရား ေလာဘေၾကာင့္ျဖစ္၏။

ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ မတရားေလာဘမ်ားကို ထိန္းေပးဖုိ႔အတြက္ ဘုရားျမတ္စြာက ``ရွိတာေလးႏွင့္ ေက်နပ္ရမယ္၊ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံးဥစၥာပါပဲ´´ဟု ေဟာေတာ္မူျခင္းျဖစ္ ေပသည္။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း မ်ားကုိ မလုပ္ဖုိ႔အတြက္ ေဟာေတာ္မူျခင္းမဟုတ္။

တခ်ိဳ႕လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကား လူ႔ဘ၀ႀကီးကုိ ၿငီးေငြ႔သည့္အတြက္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို မလုပ္ခ်င္ သေယာင္ေယာင္၊ ၃၁-ဘုံလုံးသည္ ဒုကၡသစၥာျဖစ္သည့္အတြက္ နိဗၺာန္တစ္ဘက္ကမ္းကိုပဲ အခုခ်က္ခ်င္း ကူးေတာ့မည့္ေယာင္ေယာင္ သံေ၀ဂတရားရေနသည့္ ေယာဂီသူေတာ္စင္ကဲ့သုိ႔ ေျပာတတ္ၾကေသး၏။ ထုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ား တရားရိပ္သာကိုသြားၿပီး တရားအားထုတ္ေသာအခါ ၂-ရက္ေလာက္ အားထုတ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာ ေတာ့၏။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ``က်န္းမာေရးကလည္း မေကာင္းဘူး၊ ဒီေတာ့ စိတ္သြားတုိင္း ကိုယ္ မပါေတာ့ ဘယ္ အားထုတ္လုိ႔ ေကာင္းေတာ့မွာလဲ၊ တရားျပဆရာကလဲ အေတြ႕အႀကဳံႏုေသးေတာ့ တရား နာရတာက အားမရပါဘူးေပါ့ကြာ´´ဟု စသျဖင့္ ဆင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၿပီး ကိုယ့္အျပစ္ကုိ သူမ်ားေပၚပုံခ် ေလ ေတာ့သတည္း။

အမွန္ကား အေပၚယံအသိေလးကုိ တကယ့္``သံေ၀ဂတရား´´ဟု ထင္ေနျခင္းပင္တည္း။ ယင္းသုိ႔ ထင္ျခင္းသည္လည္း ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ လိမ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ သူမ်ားအလိမ္မခံရဖုိ႔ထက္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ အလိမ္ မခံရေအာင္ သတိျပဳသင့္၏။

ေက်ာင္းဒကာႀကီးအနာထပိဏ္၊ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါတုိ႔သည္ ေသာတာပန္ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ ကိုယ္ပုိင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ရွိၾကေပသည္သာ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကီလူသားမွန္သမွ် စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကုိ မျဖစ္မေန ျပဳလုပ္သင့္ေပသည္။

``ေအာက္ကလိအာ´´ မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳ

ဘက္ေပါင္းစုံကေန မၾကည့္ဘဲ တစ္ဖက္သတ္ၾကည့္ေနရင္ေတာ့ အျမင္မွန္ကုိ ရႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ အျမင္မွန္ကုိ မရလွ်င္ လူ႕ဘ၀ႀကီးကုိ ၿငီးေငြ႕သလုိလုိ၊ စိပ္ပုတီးႏွင့္ရိပ္ႀကီးခုိေတာ့မွာလုိလုိႏွင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း မ်ားကို မလုပ္ဘဲေနလွ်င္ ေလာကီအက်ိဳးလည္း မရ၊ ေလာကုတၱရာအက်ိဳးလည္း မရဘဲ ကီမဟုတ္ ကုတ္မဟုတ္၊ မိေနာက္မက် ဖေနာက္မမီ၊ ``ေအာက္ကလိအာ´´ ျဖစ္သြားမွာ စုိးရေပသည္။ (ၾကက္တြန္သံလည္းမဟုတ္၊ က်ီးတြန္သံလည္းမဟုတ္သည္ကုိ ေအာက္ကလိအာဟု ေခၚ၏။)

လူမွန္လွ်င္ လူ႔အလုပ္ကုိ လုပ္ရမည္။ ဘုန္းႀကီးမွန္လွ်င္လည္း ဘုန္းႀကီအလုပ္ကုိ လုပ္ရမည္။ လူျဖစ္ ပါလ်က္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကဲ့သုိ႔ စီးပြားေရးအလုပ္မ်ားကို မလုပ္ဘဲပစ္ထားလွ်င္ (သို႔မဟုတ္) စီးပြားေရး လုပ္ငန္း မ်ားကို လုပ္ေသာ္လည္း စိတ္ပါ၀င္စားမႈ မရွိလွ်င္ လူ႕တာ၀န္ ပ်က္ကြက္ျခင္းပင္တည္း။ ယင္းသုိ႔ ပ်က္ကြက္ လွ်င္ သူ႔ မိသားစု နစ္နာပါေတာ့သည္။

``အလုပ္လုပ္ရင္ လုပ္၊ အလုပ္မလုပ္ရင္ ေသတာက ေကာင္းတယ္´´ဟူေသာ စကားပုံတစ္ခု ရွိ၏။ အသက္ရွင္သန္ေနတုန္းမွာ ေငြမ်ားမ်ားရရွိေအာင္ အလုပ္လုပ္ရမည္ ဟု ဆုိလုိျခင္းပင္တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေျပာ ၾကသည္ထင္၏။ ``ေငြသည္ ဒုတိယဘုရား´´ဟူသတတ္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားျမတ္စြာက ပစၥဳပၸန္ခ်မ္းသာေရးကုိအလုိရွိသူမ်ားအတြက္ `` ဥ႒ာန- မည္သည့္ အလုပ္ကုိပဲ လုပ္လုပ္ ငုတ္မိသဲတုိင္ တက္ႏုိင္ဖ်ားေရာက္ဆုိတဲ့ ေနာက္မဆုတ္တမ္းစိတ္ဓာတ္ ရွိရမည္၊ အာရကၡ- ၾကြက္ေသတစ္ခု အရင္းျပဳဆုိသကဲ့သုိ႔ အေလအလြင့္မရွိေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမည္၊ ကလ်ာဏမိတၱ- ေစ်းကြက္ခ်ဲ႕ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ တစ္ရြာတစ္က်ီ ေဆာက္ရမည္၊ သမဇီ၀ိတ- စီမံခန္႔ခြဲမႈ စာရင္းအင္းပညာကုိ ကၽြမ္း က်င္ရမည္´´ ဟု သမၸဒါတရား ၄-ပါး ကုိ မိန္႔ေတာ္မူျခင္းျဖစ္ေပသည္။

ဤကဲ့သို႔ ႀကီးပြားေရးတရားမ်ားကုိ သတိမထားမိၾကသူမ်ားက ``ဘုရားျမတ္စြာ၏တရားသည္ ႀကီးပြား တုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ ပိတ္ဆုိ႔သည့္တရား´´ဟု ထင္ျမင္ကုန္ေတာ့သည္။

ဤအခ်က္ကို မိမိတို႔ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားသိရွိနားလည္ထားဖုိ႔ လိုအပ္လွ၏။ သုိ႔မွသာလွ်င္ ``ဘယ္လုိေနရာမ်ိဳးမွာ ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးကုိ ေဟာသင့္တယ္´´ဆုိသည္ကုိ နားလည္မည္ျဖစ္ေပသည္။ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ သိရွိနားလည္ဖုိ႔ အေရးႀကီးလွ၏။ မဂၤလာဦးဆြမ္းေကၽြးမွာ ညီေတာ္ မင္းနန္ခၽြတ္ခန္းကို ေဟာလုိ႔ မျဖစ္။ လင့္က်င့္၀တ္၊ မယားက်င့္၀တ္တရားမ်ိဳးကို ေဟာရေပမည္။ ေလာကီႀကီးပြားေရး တရားမ်ားကုိလည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ေဟာဖုိ႔၊ ေျပာဖုိ႔၊ ေရးဖို႔ လုိအပ္ေပသည္။

တခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္မ်ားသည္ ``တရားအားထုတ္ခ်င္သလား၊ ဘုန္းႀကီး၀တ္မွ ေကာင္းမွာေပါ့၊ ဘုန္းႀကီး မ၀တ္ႏိုင္ဘူးလား၊ မိသားစု သံေယာဇဥ္ေတြကို ျဖတ္လုိက္စမ္းပါ၊ ဒါဆုိရင္ ၀တ္ႏိုင္ပါတယ္´´ဟု စသျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူၾက၏။ တခ်ိဳ႕ေသာလူမ်ားမွာ ေရွာင္လႊဲ၍ မရႏုိင္ေသာတာ၀န္မ်ား ရွိေနၾကရကား တရားအားထုတ္ ခ်င္သည့္ လူတုိင္းကို ဘုန္းႀကီး၀တ္ခုိင္းလုိ႔ မျဖစ္ေပ။ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ႏွင့္ တရားအားထုတ္ လွ်င္လည္း တရားထူးမ်ား ရႏုိင္ေပသည္သာ။

သာ၀တၳိၿမိဳ႕ႀကီး၌ လူဦးေရ သန္း ၇၀-ရွိရာ သန္း ၅၀-မွာ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ဤအေရ အတြက္ကုိ ၾကည့္လွ်င္ပင္ လူပုဂၢိဳလ္အမ်ားအျပား ``တရားထူးမ်ား´´ ရၾကသည္ဆုိသည္မွာ ေျပာဘြယ္မရွိ ေတာ့ေပ။ က်န္သည့္ သန္း ၂၀-ကလည္း သူတုိ႔၏ႏွလုံးသားထဲ၌ ဗုဒၶတရားမ်ား ထည့္ထားၾကသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားပင္တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အရိပ္ေအာက္မွာ ရွိသည့္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ႀကီးသည္ မည္မွ်ေလာက္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ သာယာဖြံ႕ၿဖိဳးမႈရွိမည္ဆုိသည္ကုိ မွန္းဆ၍ ၾကည့္ႏုိင္ပါသည္။ ေတြးၾကည့္လွ်င္ လြမ္းေမာ ဘြယ္ ေကာင္းေလစြာ့တကား။

စိတ္သာရွင္ေစာ ဘုရားေဟာ

လူတစ္ေယာက္သည္ ``ဘုရားဒကာဆုိတဲ့ နာမည္တစ္လုံးရရင္ေတာ္ပါၿပီ´´ ဟူေသာ စိတ္ျဖင့္ ဘုရား တည္ေန၏။ အျခားလူတစ္ေယာက္ကား ``သားေလးရွင္ျပဳဖုိ႔၊ လွဴႏုိင္တန္းႏုိင္ဖုိ႔´´ဟူေသာ စိတ္ျဖင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဇာက္ခ်ၿပီး ႀကိဳးစားပန္းစားလုပ္ေန၏။ ထုိႏွစ္ေယာက္တြင္ ဘုရားတည္ေသာသူထက္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ကုိင္ေနေသာသူက ပုိ၍ျမင့္ျမတ္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ သူ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္က မြန္ျမတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

တခါက အလြန္ရင္းႏွီးေသာ တံငါသည္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရွိ၏။ တစ္ရက္လုပ္မွ တစ္ရက္စားရ ေသာေၾကာင့္ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္ခ်င္ေသာ္လည္း ဥပုသ္မေစာင့္ႏုိင္ၾက။ သုိ႔ႏွင့္ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ဥပုသ္ေစာင့္ဖုိ႔ တုိင္ပင္ၾကေလသည္။ လျပည့္ေန႔ေရာက္ေသာအခါ တစ္ေယာက္က ေက်ာင္းသုိ႔ သြားၿပီး ဥပုသ္ေစာင့္၏။

က်န္ရစ္သူ ကုိတံငါသည္ကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စာရဖုိ႔အတြက္ ေလွတစီးနဲ႔ ေခ်ာင္းထဲမွာ ႀကိဳးစား ပန္းစားႏွင့္ ငါးမ်ားကုိ ဖမ္းရေလသည္။ ငါးမ်ား ႏွစ္ေယာက္စာရေသာအခါ တံငါတဲထဲ၌ အနားယူရင္း ဥပုသ္ေစာင့္သြားသည့္ သူငယ္ခ်င္းကို သတိရေန၏။ ``အင္း ငါ့သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးထံကေန သီလခံယူေဆာက္တည္ ၿပီးေရာ့မယ္၊ အခုခ်ိန္မွာ ဘုရားရိပ္မွာ ေနၿပီးေတာ့ ပုတီးစိပ္တရားထုိင္လုပ္ေနေရာ့ေပါ့၊ အင္း ကုသုိလ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရေနေရာ့မယ္၊ သိပ္ေအးခ်မ္းမွာပဲ´´ဟု စဥ္းစားၿပီး သာဓုေခၚေနေတာ့၏။ လူက တံငါတဲ၌ေနေသာ္လည္း စိတ္က ေက်ာင္းေရာက္ေန၏။

ေက်ာင္းသြားၿပီး ဥပုသ္ေစာင့္ေသာ တံငါသည္ကလည္း ပုတီးကုံးကုိင္ၿပီး က်န္ရစ္သူ သူငယ္ခ်င္းကို သတိရေနမိ၏။ ``အခုခ်ိန္မွာ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ပုိက္ကြန္နွင့္ ငါးေတြ ဖမ္းေနေရာ့မယ္၊ ဒီေန႔ ငါ့အတြက္ ေ၀စုေပး ရမွာဆုိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စာ ဖမ္းရမွာ၊ ဖမ္းမွဖမ္းပါ့မလား၊ ႏွစ္ေယာက္စာ မရရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ´´ဟု ေတြးၿပီး ေလာဘႏွင့္ ေသာကျဖစ္ေနေတာ့၏။ လူက ေက်ာင္းမွာေနေသာ္လည္း စိတ္က ပုိက္ကြန္ထဲမွ မထြက္။

စိတ္ထားျဖဴစင္ေအာင္ေနထုိင္ျခင္းကုိ ``ဥပုသ္ေစာင့္သည္´´ဟုေခၚ၏။ ယင္းသုိ႔ဆုိလွ်င္ ထုိတံငါသည္ ႏွစ္ေယာက္တြင္ မည္သူက ဥပုသ္ေစာင့္သနည္း။ အေျဖကား လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလုိထင္ရွားလွပါသည္။ ``စိတ္သာရွင္ေစာ ဘုရားေဟာ``ဆုိသည့္အတုိင္း အတြင္းစိတ္ဓာတ္က တင့္တယ္လွ်င္ အရာခပ္သိမ္း တင့္ တယ္ေတာ့သည္သာ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားတည္တုိင္း ကုသုိလ္ရသည္ဟု ေျပာ၍ မရသကဲ့သုိ႔ စီးပြားေရးလုပ္တုိင္း လည္း တရားႏွင့္ေ၀းသည္ဟု ေျပာ၍ မျဖစ္ေပ။

တစ္ေယာက္အားထက္ ဆယ္ေယာက္အားက ပုိထိေရာက္

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သည့္အခါမွာလည္း ကိုယ့္ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကုိ ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ အထူးလုိအပ္လွ၏။ ဘာသာျခားမ်ားသည္ သူတုိ႔ဘာသာ၀င္တုိ႔ကုိသာလွ်င္ အထူးဦးစား ေပးၾက၏။ ထမင္းဆုိင္ျခင္းအတူတူ သူတုိ႔ဘာသာ၀င္တုိ႔၏ ထမင္းဆုိင္ကိုသာ အားေပးၾက၏။ လုပ္ပုိင္ခြင့္ရွိ၏။ အျပစ္မဆုိသာေပ။ မိမိတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အတုယူရမည္ဆုိသည္ကုိ သိရွိနားလည္ဖုိ႔ ေျပာရျခင္းျဖစ္သည္။

တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးသည္ပင္လွ်င္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း အားေပးၾကဖုိ႔ ကူညီၾကဖုိ႔ မိန္႔မွာ ေတာ္မူခဲ့ဖူးပါသည္။ ``သမဂၢါနံ တေပါ သုေခါ- ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံးမွ အခက္အခဲမွန္သမွ် ေက်ာ္လႊားႏိုင္ မည္´´ဟူေသာ ဘုရားျမတ္စြာ၏ အဆုိအမိိန္႔ကုိ လုိက္နာၾကမည္ဆုိလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ အထက္ တန္းက်က် မ်က္ႏွာပန္းလွလွျဖင့္ ေနႏုိင္သည္ဆုိသည္ကို မည္သည့္ေဗဒင္ဆရာကိုမွ် ေမးစရာ မလိုေပ။

မည္သည့္အလုပ္ကုိပဲလုပ္လုပ္ ``တစ္ေယာက္အား´´ႏွင့္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းထက္ ``ဆယ္ ေယာက္အား´´ ႏွင့္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းက ပုိ၍ထိေရာက္၏။ ယေန႔ေခတ္၌ ႏုိင္ငံရပ္ျခားတုိင္းျပည္မ်ားသုိ႔ သြားေရာက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ ျမန္မာျပည္သားတုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ ေျမာက္ျမားစြာ ေတြ႕ရွိရေပသည္။ စည္းလုံးမႈ ညီညြတ္မႈသည္ ယင္းကဲ့သုိ႔တုိင္းတစ္ပါးမွာေနၾကသည့္သူမ်ားမွာ ပုိ၍ အေရးႀကီး၏။ တုိင္းတစ္ပါးတုိ႔၌ ``အလုပ္အကုိင္၊ ေနရာတုိက္ခန္း၊ အစိုးရ႐ုံး´´စသည္တုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာကို ေတြ႕ ရွိႏိုင္ေပသည္။ ယင္းအခက္အခက္မ်ားကုိ စုေပါင္းၿပီးေျဖရွင္းမွ ပုိ၍ အဆင္ေျပႏုိင္ပါ၏။

လူတစ္ရာအတူေနေသာ္လည္း ``သူတစ္လူငါတစ္မင္း´´ ျဖစ္ေနၾကလွ်င္ ``တစ္ရာအား´´ မရွိေတာ့။ တခ်ိဳ႕ရြာ၊ ရပ္ကြက္တုိ႔၌ ဘာသာျခားလူဦးေရထက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူဦးေရက အဆမတန္ ပုိ၍မ်ား၏။ သုိ႔ေသာ္ ဘာသာျခားတုိ႔ကား စည္းလုံးမႈရွိရကား စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးစသည္တုိ႔၌ ဘာသာျခားတုိ႔ကပဲ ေရွ႕ကဦးေဆာင္ ေနပါေတာ့သည္။ မနာလုိ၍ ေျပာျခင္းမဟုတ္ပါ။ အတုယူလုိေသာေၾကာင့္ ေျပာရျခင္းျဖစ္၏။

ထုိအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ``အမ်ားအတြက္´´ဆုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တုိးခ်ဲ႕ၿပီး ညီညီညြတ္ညြတ္ႏွင့္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္ေနပါၿပီ။ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာအတြက္ တက္ကုန္ရြက္ကုန္လႊင့္ၿပီး စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကလွ်င္ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ား မႀကီးပြားစရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ထုိကဲ့သုိ႔လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ သမၼာသမၺဳဒၶ ေခၚတြင္ ျမတ္ဘုရားရွင္၏ အလုိဆႏၵႏွင့္ ကိုက္ညီပါေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါသည္။

-------------------------------

သီတဂူ- အရွင္ေဒ၀ိႏၵာဘိ၀ံသ

မေရွာင္သာတဲ့ ေလာကဓံ

ဘ၀အေထြေထြကို ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ လူသားေတြဟာ ေလနင္ရာ လြင့္ေမ်ာျပီး ပံုေျပာင္းေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြ လို ဘ၀ရဲ့အနိမ့္အျမင့္ ဆိုတဲ့ ေလာကဓံ တရားေတြဟာလည္း လူတိုင္းမွာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါသည္ ။
ဒီလိုဘဲ ေနစဥ္နွင့္အမွ် ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ .. လဘ္ရျခင္း ၊ မရျခင္း ၊ အေျခြအရံရွိျခင္း ၊ မရွိျခင္း ၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ၊ ကဲ့ရဲ့ျခင္း ၊ခ်မ္းသာျခင္း ၊ ဆင္းရဲျခင္း ဆိုတဲံ့ ရွစ္ပါးေသာ ေလာကဓံတရားေတြ ကို ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္.. ဖု႒ႆေလာကဓေမၼဟိ ၊ စိတၱံယႆ နကမၸတိ ၊ အေသာကံ ၀ိရဇံေခမံ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ ၊ ..... ေလာကဓံတရားနွင့္ ၾကံဳေတြ႔လာလွ်င္ စိုးရိမ္ပူေဆြး ငိုေၾကြးေသာက မျဖစ္ဘဲ မတုန္မလွဳပ္ သည္းခံနိုင္ျခင္းရွိတာကို မဂၤလာတပါး ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္ ။

ဆက္လက္ဖတ္ရူရန္...

ဘ၀ခရီးလမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေလာကဓံမႈုန္တုိင္းေတြကို ရင္ဆိုင္ရင္းနဲ႔ စိတ္ပ်က္မႈ ၊ အားငယ္မႈ ၊ ညစ္ညဴးမႈ ၊ ငိုေၾကြးမႈ မ်ိဳးစံုၾကံဳရပါသည္ ။ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခြင့္မရွိဘဲ သူျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတဲ့ ေလာကနိယာမထဲ ..ကိုယ့္ရင္ထဲ မြန္းၾကပ္ဖိစီးေနတဲ့ ေဒါသမီးေတြ ရွိေနေပမဲ့လည္း အျပံဳးမပ်က္ တဖက္သူအေပၚ စကားေျပာနိုူင္တဲ့ အက်င့္ကို မိမိိတို႔ေလ့က်င့္ထားရပါလိမ့္မည္။ ေယာနိေသာမနသိကာရဆိုတဲ့ သင့္တင့္ေအာင္စိတ္ကို ထားတတ္ရပါမည္ ၊ လူတေယာက္ဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကို စိတ္ျဖစ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်နိူင္ဖို႔အတြက္ အဓိက မိမိစိတ္အျမင္မွာ ၾကည္လင္ေနဖိုလိုအပ္ပါသည္ ။ ၊ ကမၻာတလႊားရွိ လူသားတိုင္းနွင့္ ဘာသာတရားတိုင္းဟာ စိတ္၏ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ကို ဦးတည္ၾကပါသည္ ေရႊၾကာတို႔ ဗုဒၶဘာသာတြင္လည္း ကံ ၊ ညဏ္ ၊ ၀ိီရိယ သံုးပါးစလံုးျပည့္စံုဖို႔ လိုအပ္ပါသည္ဟု အထင္အရွားေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္ ။

လူဆိုတာ အမွားမကငး္တာေတာ့အမွန္ဘဲ အမွားေပၚ ေႏွာင္တေတြရျပီး ေနာင္မမွားေအာင္ ဆင္ျခင္ရမည္ဆိုတာလဲ အသိေလးေတြ၀င္ဖို႔အေရးၾကီးပါသည၊္ ဒါမွမဟုတ္ အမွားမ်ားလာျပန္ေတာ့လည္း ကို္ယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈေတြ ေလွ်ာသြားနိူင္သည္ ၊။ အရာရာအတြက္ ေမွ်ာ္လင္ခ်က္ေတြ ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရွိခဲ့သလို က်ဆံုးမႈေတြနဲ႔ ေရာျပီးခံစားေနၾကရသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာခဲ့ဘူးပါသည္ - ေကာင္းဆံုးကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္ ၊ ဆိုးဆံုးအတြက္လည္း ျပင္ဆင္ထားတယ္ တဲ့ ..ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ အရာတခု ကို ၾကိဳးစားၾကတယ္ ၾကိဳးစားတဲ့အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈကို မည္သူမဆို လိုခ်င္ၾကသည္ ၾကိဳးစားပါလွ်က္နဲ ႔ မျဖစ္လာတာေတြ ၾကံဳေတြရင္ စိတ္ပ်က္ စိတ္ဓါတ္က်ျပီး တခ်ိဳ့ဆို ဘ၀ပါ ဆံုးရႈံးသြားၾကသည္ ။

စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ၊ စိတ္ေက်နပ္မႈေတြ ၾကံဳေတြ႔လာတဲ့အခါ အမွတ္တမဲ့ ေက်ာ္လြန္သြားေပမဲ့ စိတ္ဆင္းရဲ့ ဒုကၡနဲ႔ ၾကံဳေတြတဲ့အခါ မခံနိူင္ေအာင္ စိတ္ပူေလာင္ျပီး စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းသည္၊ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္ေလ့က်င့္ခန္းဆိုတဲ့ တရားထိုင္ျခင္းကို လုပ္ေပးရပါသည္ ၊။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္ .. ရဟန္းတို႔ အနာေရာဂါဟူသည္ ႏွစ္မ်ိဳးအျပားရွိ၏ ၊ အဘယ္နွစ္မ်ိဳးနည္း . ကိုယ္နာမက်န္းျခင္းနွင့္ စိတ္နာမက်န္းျခင္း တို႔တည္း . တနွစ္ ၂နွစ္ နွစ္ေပါင္းတရာ ၊တရာထက္ပို၍၄င္း ၊ ကိုယ္နာမက်န္းျခင္းမွ ကင္းရွင္းပံုရသူမ်ားသည္ ရွိေပသည္ ၊ သိုေသာ္လည္း ရဟန္းတို႔ ကိေလသာညစ္ေၾကးကင္းကုန္ျပီးေသာ ရဟန္းတို႔မွအပ ခဏမွ် စိတ္နာမက်န္းျခင္းကင္းသူဟူ၍ ေလာကတြင္ရွားလွဘိျခင္းဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္ .။ ၊ ဒီေတာ့ ေန႔ေန႔ညည ေလွ်ာက္လမ္းလို႔ မျငိမ္းနိူင္တဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ ခရီးလမ္းမွာ ရတာေလးနဲဘဲ ေရာင္ရဲမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေလးသာမရွိခဲ့ရင္ စိတ္ရဲ ျငိမ္းခ်မ္းမႈဆိုတာ ဘယ္ေသာခါမွ ရနိူင္မွာ မဟုတ္ပါ ။
ေလာေလာဆယ္မွာ စိတ္ခြန္အားေတြ ျပန္ျပည့္ဖို႔ လိုေပသည္ တရားထိုင္ခ်င္းဆိုသည့္ ၀ိပႆနာအလုပ္သည္ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္ ကမၼ႒ာန္း စိတ္ေလ့က်င့္မႈ လုပ္ငန္းျဖစ္ျပီး သဘာ၀တရားကို ထိုးထြင္းသိျမင္ျပီးေနာက္ စိတ္၏လံုး၀လြတ္ေျမာက္မႈရျခင္းေၾကာင့္နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳနိူင္ပါသည္ ။ စိတ္တိုးတက္မႈ( ဘာ၀နာ )နွင့္ပတ္သတ္၍ ဗုဒၶျမတ္စြာေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ေဒသနာမ်ားတြင္ အေရးၾကီးဆံုးေဒသနာသည္ ဒီဃနိကယ္သုတ္ (၂၂) သိုမဟုတ္ မစ်ၹိမနိကယ္ သုတ္ အမွတ္(၁၁) တြင္လာေသာ သတိပ႒ာနသုတ္ျဖစ္ပါသည္ ၊ဤသုတ္တြင္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဘာ၀နာတရားေတာ္သည္ ေလာကနွင့္ အဆက္ျဖတ္၍ ေလာကၾကီးကို ေရွာင္ဖယ္သြားေစရန္မဟုတ္သည္သမက မိမိတို႔၏ ဘ၀ေန႔စဥ္လုပ္ငန္း ေဆာင္တာမ်ား ၀မ္းသာမႈ ပူေဆြးမႈမ်ား အေျပာအဆို အၾကံအစည္မ်ားနွင့္ က်င့္သီလ အသိဉာဏ္ ဆိုင္ရာမ်ားနွင့္ပင္ သက္ဆိုင္ပါသည္ ။

သတိပ႒ာနသုတ္မွာလည္း (၄)ပိုင္းရွိသည္
၁။ မိမိကိုယ္ ၌ ျဖစ္ပ်က္မႈကို ရႈေသာ ကာယႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္၊
၂။ မိမိေတြထိခံစားေနေသာ ေ၀ဒနာတခု၌ ျဖစ္ပ်က္မႈကို ရႈရေသာ ေ၀ဒနာနုပႆနာ သတိပ႒ာန္ ၊
၃။ မိမိစိတ္တခု၌ ျဖစ္ပ်က္မႈ ကို ရႈရေသာ စိတၱာနုပႆနာ သတိပ႒ာန္ ၊
၄။ ကိုယ္က်င့္သီလဉာဏ္ပညာဆိုင္ရာ တရားစု၌ ျဖစ္ပ်က္မႈကို ရႈရေသာ ဓမၼနုပႆနာ သတိပ႒ာန္ ၊

ဒီသတိပ႒ာန္တရားေတြကို ရႈမွတ္အားထုပ္ျပီး စိတ္ဓါတ္က်စဥ္ ခဏတြင္း အလြယ္လင္တကူ ရရွိကာ ဆူၾကံဳျမင့္တုံ ေလာကဓံ တရားမ်ားကိုလည္း ေရႊၾကာတို႔အေနနဲ႔ ပိုမို ခံနူိင္ရည္ ရွိနိူင္မည္ျဖစ္ပါသည္ ။

လက္ေ၀ွးသမားရဲ့ စကားတခြန္းရွိပါသည္ ... ထိုးနိူင္တာသာ စြမ္းရည္မဟုုတ္ပါ ၊ ထိုးခံနိူင္တာဟာလဲ စြမ္းရည္ပါဘဲ တဲံ့ ....... ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔ စိတ္ကို တေနရာအတြက္သာ ျပင္ဆင္ရမွာ မဟုတ္ဘဲ ေလာကဓံ တရားရွစ္ပါးလုံးအတြက္ ခံနိူင္ရည္ရွိေအာင္ ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ရပါမည္ ျဖစ္ပါသည္ ။

ေရႊၾကာ . ျမန္မာျပည္မွာတံုးက ပဏိၭတာရာမ ေရႊေတာင္ကုန္းသာသနာရိပ္သာတြင္ တရားအားထုတ္စဥ္ ဆရာေတာ္ဘုရား ၾသ၀ါဒ မိန္႔ဆိုခဲ့ဘူးသည္ ....ျမင့္တဲ့သူေတြ အေပၚမွာ ကိုယ္က နိမ့္ရမယ္ ၊ နိမ့္တဲ့သူေတြ အေပၚမွာ ကိုယ္က ျမင့္ရမယ္ ဆိုတဲ့ၾသ၀ါဒပါ. ၾကိဳးစားမႈေၾကာင့္ေအာင္ျမင္မႈ ရလို႔ျဖစ္ေစ ၊ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမွ ကင္းလြတ္တဲ့ အေနနဲ႔ စိတ္ေနစိတ္ထား တစ္မ်ိဳးတမည္ ေဖါက္ျပန္ေနတဲ့ သူအေပၚမွာျဖစ္ေစ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နိႈမ့္ခ်ျပီး ဆက္ဆံရပါမည္္ ၊။ ေလာက လူသားေတြနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီလိုနိႈမ့္ခ်ဆက္ဆံတာကို ေအာက္က်တယ္လိုထင္နိူင္ပါသည္္ ၊ ျမတ္စြာဘုရားအလိုေတာ္က် ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္က နိုမ္ခ်ဆက္ဆံျခင္းသည္ အသာရလိုက္တာပါဘဲ ၊ ဒါကိုိုရည္ရြယ္ျပီး ျမင့္တဲ့သူေတြ အေပၚမွာ ကိုယ္က နိုမ့္ရမယ္ဆိုတာျဖစ္သည္ ၊ နိုမ့္တဲ့သူေတြ အေပၚမွာ ကိုယ္က ျမင့္ရမယ္ဆိုတာကေတာ့ သီလ ၊ သမာဓီ ၊ ပညာ တရားေတြ နည္းပါးတဲံ အေနအနဲ႔ နိုမ့္က်သူေတြ ထက္ ကိုယ္က သီလ ၊ သမာဓီ ၊ ပညာ တိုးပြါးေအာင္ အားထုတ္က်င့္ၾကံျခင္းျဖစ္ ျမင့္ျမတ္ရပါသည္္ .။ .......

အခက္ခဲေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ လာတဲ့အခါ ေရွာင္လဲြရန္မၾကိဳးစားဘဲ တတ္နိူင္ဆံုး ေမတၱာနွင့္ယွဥ္ေသာ နူးညံ့ ေျပျပစ္ေသာစိတ္နုလံုးကို လက္ကိုင္ထားျပီး ျပႆနာကို တခုခ်င္း တခုခ်င္းစီ ေျဖရွင္းသြားဖို႔လုိပါသည္ ၊။
လူတေယာက္ရဲ့ ဘ၀မွာ အေရး အၾကီးဆံုးက ဘာလဲ ? ၊ ကိုယ္တကယ္ျဖစ္ခ်င္ဘာလဲ ? ၊ ကိုယ္တကယ္လုပ္ေနတာဘာလဲ? ၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္စစ္ေဆးၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။ ဘ၀ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ဓိပၸါယ္ရွိရွိ ဘယ္လိုေနရမယ္ဆိုတာလဲ သိဖို႔လိုအပ္ပါသည္ ၊ ဘ၀ေလာကဓံ ေလလိႈင္း တိုက္ခတ္မႈကို ၾက့ံခိုင္ သန္စြမ္းမႈ နဲ႔ ခံနိူင္ရည္ အားကို လိုအပ္သလို ျပဳျပင္ျပီး ကိုယ့္ဘ၀ရဲ့ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ကိုယ္ကလဲြ၍ ဘယ္သူမွ မသိနိူင္တဲ့အတြက္ ျဖည့္စြက္ရင္း ေလာကဓံမွုန္တိုင္းကို ...ဖု႒ႆေလာကဓေမၼဟိ ၊ စိတၱံယႆ နကမၸတိ ၊အေသာကံ ၀ိရဇံေခမံ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ ၊ ..... နွင့္အညီ စိုးရိမ္ ပူေဆြး ငိုေၾကြးျခင္းကင္းစြာနဲ႔ မတုန္မလႈပ္ သည္းခံ နိူင္ၾကပါေစ ။

ေမတၱာျဖင့္ ေရႊၾကာ .

ငါ အစြမ္းရွိသေလာက္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရပါလုိ၏ by ေဒါက္တာအရွင္ဉာဏိႆရ (အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ Ph.D., D.Litt.)

မိမိ စာသင္သားဘ၀က ပထမႀကီးတန္းကို ေျဖဆုိခုိက္ ဒီပဲယင္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ပရမတၳစကၡဳက်မ္းကို ဖတ္႐ႈျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ပဏာမမွ နိဂုံးအထိဖတ္ၾကည့္ရာ ထုိက်မ္း၏ နိဂုံး၌ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဆုေတာင္းဂါထာမ်ားကို ေတြ႕မိဖတ္မိေလသည္။ ဆုေတာင္းဂါထာ သုံးပုဒ္ရွိသည္။ အလြန္ေကာင္းေသာ ဘ၀လမ္းညႊန္ မြန္ျမတ္သည့္ စိတ္ဓာတ္ကို ျမႇင့္တင္ေပးသည့္ ဆုေတာင္းျဖစ္သည္ဟု ခံယူသေဘာေပါက္မိသည္။ မိမိသည္ ထုိစဥ္ကပင္ ထုိဆုေတာင္းကို အရေဆာင္၍ ဘုရား၀တ္တက္တုိင္း ေကာင္းမႈျပဳတုိင္း ဆုေတာင္းေနခဲ့ေလသည္။

အသီးသီးတတ္ေသာ သစ္ပင္တုိ႔သည္ အသီးတုိ႔ျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးျပဳတတ္ကုန္၏၊ ျမစ္ေခ်ာင္းတုိ႔သည္ ေရျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔ကို ေက်းဇူးျပဳကုန္၏၊ ႏြားမတုိ႔သည္ ႏုိ႔ရည္ျဖင့္ လူတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးျပဳကုန္၏၊ ႏြားထီးတုိ႔သည္လည္း ေကာက္ပဲသီးႏွံတုိ႔ျဖင့္ လူတုိ႔ကို ေက်းဇူးျပဳကုန္၏၊ “ေန” သည္ ေႏြးေသာေရာင္ျခည္ျဖင့္ လူတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးျပဳ၏၊ “လ” သည္လည္း ေအးျမေသာေရာင္ျခည္ျဖင့္ လူတုိ႔ကို ေက်းဇူးျပဳကုန္၏၊ ဤသို႔လွ်င္ လူတုိ႔သည္ လူအခ်င္းခ်င္း ေက်းဇူးျပဳ ေကာင္းက်ဳိးျပဳရမည္သာ ျဖစ္သည္။

ေျမႀကီးေပၚ ေရာက္လာေသာလူတုိ႔သည္ လူ႔ေလာကကို ေက်းဇူးျပဳမွ ဤကမၻာေျမေပၚ၀ယ္ေနရက်ဳိးနပ္မည္၊ လူတုိ႔သည္ အထက္ေဖၚျပပါ ေက်းဇူးျပတတ္ေသာ အရာ၀တၳဴတုိ႔ႏွင့္ လုံးလုံးမတူ ထူးျခားသည္သာျဖစ္၏။ အေၾကာင္းအက်ဳိးကို နားလည္သည္၊ အေကာင္းအဆုိးကို သိျမင္သည္၊ ဆင္ျခင္တုံးတရားရွိသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကံေကာင္းေထာက္မ၍ ရခဲစြာလွ လူ႔ဘ၀ကို ရၾကသူတုိ႔သည္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ရန္မွာ “ငါသည္ လူသားတုိ႔အတြက္ ဘာေတြကို ထားျပစ္ခဲ့မလဲ” “ငါသည္ ငါ့အတြက္ ဘာေတြကို ယူသြားမလဲ”၊ ဤအခ်က္ကို အေလးအနက္ လူသားတုိင္း စဥ္းစားဆင္ျခင္အပ္ေလသည္။

သိဒၶတၳေဂါတမ ျမတ္ဗုဒၶသည္ အ႐ုိးေၾကေၾက အေရဆုပ္ဆုပ္ အားထုတ္ေတာ္မူ၍ သတၱေလာကႀကီးအတြက္ ဓမၼတစ္ခု ထားရစ္ခဲ့ေလသည္၊ သတၱ၀ါအားလုံးစားသုံး၍ မကုန္ႏုိင္ေအာင္ ရွိေပသည္။ ေလာက၌ ကံစြမ္း ဥာဏ္စြမ္း ၀ီရိယစြမ္း ရွိသူတုိ႔ကား ရွားပါးကုန္၏၊ ကံစြမ္း ဥာဏ္စြမ္း ၀ီရိယစြမ္း နည္းပါးသူတုိ႔သာ မ်ားျပားကုန္၏။ ကံစြမ္း ဥာဏ္စြမ္း ၀ီရိယစြမ္း ႀကီးမားသူတုိ႔သည္ ကံ ဥာဏ္ ၀ီရိယအား နည္းပါးသူတုိ႔၏ မွီခုိ အားထားရာ ျဖစ္သင့္ေပသည္။

လူတုိ႔၏ ႏႈတ္တြင္ စကားပုံေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ေျပာဆုိၾကသည္။ ဥပမာ … “ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ” ဆုိေသာ စကားမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ဤစကားရပ္၌ မိမိေနေသာအရပ္၌ ေရေနာက္လွ်င္ ေရၾကည္ရွိရာ အရပ္သုိ႔ သြားရမည္။ မိမိေနေသာ အရပ္၌ သစ္ပင္ ျမက္ပင္တုိ႔ ေျခာက္ေသြ႕လွ်င္ စိမ္းစုိေသာ အရပ္သုိ႔ သြားရမည္ ဟု ဆုိလုိဟန္ရွိသည္။ တကယ္ျဖစ္သင့္သည္ကား မၾကည္ေသာေရကုိ ၾကည္ေအာင္လုပ္ရမည္။ မႏုေသာျမက္တုိ႔ကို ႏုေအာင္စုိက္ပ်ဳိးရမည္၊ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ ေရရွားပါးေသာ အရပ္ကို စိမ္းလန္းစုိေျပေအာင္ ေသာက္ေရ သုံးေရရေအာင္ လုပ္ရမည္ဟုသာ မိမိခံယူသည္။ ဤခံယူခ်က္ ဤဆုေတာင္းမ်ားေၾကာင့္ ယေန႔ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တြင္ ေရအလွဴ၊ ေဆးအလွဴ၊ ေက်ာင္းအလွဴ၊ ေက်ာင္းသုံးပရိေဘာဂအလွဴ ေဆး႐ုံအလွဴတုိ႔ကို အေတာ္အတန္ လွဴျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ။ ဆက္လက္၍ ေတာင္းလုိေသာ ဆုေတာင္းသည္ကား “ကာမ၏ ေက်းကြၽန္အျဖစ္ ဘယ္ဘ၀မွာမွ မျဖစ္ရပါလုိ။ သာသနာေတာ္၏ေက်းကြၽန္သာျဖစ္ရပါလုိ၏၊ ငါတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သူတပါးတုိ႔ ဒုကၡမျဖစ္ၾကပါေစႏွင့္၊ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္သူတုိ႔ကုိ ငါ အစြမ္းရွိသေလာက္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရပါလုိ၏” ။

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအား ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ဆုေတာင္းနွင့္ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို မွ်ေ၀လိုက္ပါသည္။

ရြက္ေဟာင္းျပဳတ္၍ ေက်းႏွဳတ္အသြင္ ရြက္သစ္ျပင္တဲ့ ေႏြဦး

ေႏြေလးလတို႔တြင္ ဂိမၼာန္ေႏြဦး ေရာက္ေတာ့ ေလေဗြျမဴး၍ ရြက္၀ါ ေျခာက္ေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နွင့္ ေလထဲမွ ေ၀့၀ဲလို႔ ေနျပန္ေလျပီ.
စိၾတနွင့္ မိႆရာသီ ခါညီေ၀ါဟာ ေဂါဇာအသစ္ သကၠရာဇ္ ေျပာင္းဘူး နွစ္ေနွာင္းဦးသားတန္ခူး ေခါေသာ ကာလလည္း အခုဆို ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီ .
အခ်ိန္အခါရာသီလိုက္၍ အကိုင္းအညႊန္ေတြသည္ ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုး ရႈျမင္၍မဆံုးနိူင္ေအာင္ ပင္လံုးကၽြတ္ပြင့္လွ်က္ရွိေနပါသည္၊ ေလျပင္းမုန္းတိုင္း အုတ္ဆိုင္းကတိုက္ခိုက္လာခဲ့ေသာ္လည္း ကိုင္းခ်င္းခက္ခ်င္း ယွဥ္တဲြ လို႔ - ေအးယာဥ္လြဲသလို ယိမ္း ႏြဲကါ ေလျပည္ေလျငင္း တိုက္ခိုက္လာလည္း သာယာၾကည္နူးလို႔၊ ဖူးအညႊန္႔တို႔ လည္း ျမဴးကြန္ေနၾကလို႔ ၊ ျမဴခိုးေတြလည္း အံုတ၀ိုင္း၀ိုင္း ဆိုင္းတမို႔မို႔ မိႈင္းညိဳ႔ညိဳ့နဲ႔ နွစ္ျမိဳ့ဘြယ္ရွိလွေသာ ေတာအုပ္ၾကီးသည္ စိမ္းလမ္းစိုေျပေနတဲ့ ေရတံခြန္နွင့္ တိုက္ခိုက္လာေသာေလ၀ွန္းေၾကာင့္၀ါေရာင္ ရြက္ေဟာင္းမ်ားေၾကြက်လို႔ ၊ ေက်းႏုတ္သီးအသြင္ ရြက္သစ္ေတြျပင္လို႔ ၊ ပင္ငယ္ေလးေတြတမ်ိဳး ၊ ပင္ၾကီးေတြတဖံု ၊ ပင္အလတ္္ေတြတခ်ိဳ့ ၊ ကင္ငံုစို ့ေတြနဲ႔ အခ်ိဳ႔ၾကီးရင့္လို႔ အခ်ိဳ႔က သီး လို႔ ၊အခ်ိဳက ပြင့္လို႔ေနသျဖင့္ သင္းရနံ႔ေတြ ျမိဳင္ေဟမ၀န္ တခုလံုး တကယ္ဘဲ နွွင့္သက္ဖြယ္ ရႈခ်င္ဖြယ္ တင္တယ္လွပေသာ ေတာအုပ္ၾကီးတခု လို ၊ ခႏၶာကိုယ္မွာေလာင္ျမိဳက္ေနတဲ့မီးေတာက္ၾကီးကို တားဆီး ျငိမ္းေအးေစတဲ့ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ကိုေရာက္ေစတဲ့ အဲဒီေတာ အုပ္ၾကီး သဘြယ္တင္တယ္လပွစြာ နဲ႔ ကလွ်ာဏ သံုးစံု သဒၵါလကၤာရ၊ အတၱာလကၤာရ ၊ဆိုတဲ့ ပန္းရနံ႔နွင့္ျပည္စံုေသာ ၀ိမုတၱိရသ တပါးျပျပီး ၊ ဓမၼ ၀ိနယ နွစ္ပါး ၊ ပိဋကတ္သံုးပံု၊ငါးရပ္ နိကယ္ ၊ အင္ကိုးသြယ္ နွင့္ အက်ယ္ျပန္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ရွိတဲ့ ပရိယတၱိတရားေတာ္ျမတ္ၾကီးဟာ ေလာကုတၱာအစီးပြါးကို ျဖစ္ထြန္းေစပါတယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ။


(ရတနာသုတ္ေတာ္-
၀နပၸဂုေမၺ ယထ ဖုႆိတေဂၢ၊
ဂိမွာန မာေသ ပဌမသၼိ ဂိေမွ ။
တထူပမံ ဓမၼ၀ရံ အေဒသယိ၊
နိဗၺာနဂါမိ ံပရမံ ဟိတာယယ ။
(ကိုးေဆာင္ဆရာေတာ္ဘုရားေရးသားေတာ္မူေသာ ရတနာသုတ္အနက္ကို ကိုးကား၍မွ်ေ၀ပါသည္)
လူ႔ဘ၀သည္ အမြန္ျမတ္ဆုံုးျဖစ္ေပသည္ ၊ မိမိကိုယ္ပိုင္ အရွင္သခင္ျဖစ္၍ ကိုယ့္ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကို စီရင္ဆံုးျဖတ္ရန္ မည္သည့္ တန္ခိုးအာဏာရွင္ အထက္ပုဂၢိဳလ္မ်ားမဟုတ္ေပ ။ မိမိသည္သာလွ်င္ မိမိကိုးကြယ္ရာျဖစ္၏ ။ မိမိမွ တပါး အဘယ္သူသည္ မိမိ၏ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္နိူင္ပါအံ့နည္း ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက မိတ္ခဲ့ေလျပီ . ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္ရဟန္းတို႔အား "မိမိကိုသာ အားကိုးၾကေလ၊ အျခားတပါး၌ ကိုးကြယ္ရာမရွာေလနွင့္" ဟူ၍ ၾသ၀ါဒ ေပးခဲ့ေလသည္ ။
လူသားအားလံုးတို႔သည္ ကိုယ္ပိုင္ ၾကိဳးစားမႈနွင့္ ပင္ကိုယ္ဉာဏ္အားျဖင့္ အေနွာင္အဖြဲ႔အားလံုးတို႔မွ လြတ္ေျမာက္နိူင္စြမ္းရွိ ပါသည္ ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပုဂၢိိဳလ္တိုင္းအား မိမိ တိုးတက္ေရးနွင့္ လြတ္ေျမာက္ေရးကို မိမိကိုယ္တိုင္ၾကိဳးပမ္းယူရန္ အားေပးလံႈေဆာ္သြန္သင္ဆံုးမေပးေတာ္မူခဲ့ေပသည္ ။ "သင့္တို႔ကိုယ္တိုင္ အားထုတ္ၾကရကုန္မည္ ၊ ဘုရားရွင္တို႔သည္ လမ္းကိုသာ ညႊန္ျပကုန္၏ "ဟူ၍ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္က ျမြက္ၾကားေတာ္မူ၏ ။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားအား "ကယ္တင္ရွင္" ဟု ေခၚတြင္ရမည္ ဆိုပါလွ်င္ လြတ္ေျမာက္ေရးစခန္းျဖစ္ေသာနိဗၺာန္သို႔ သြားရာ ခရီးလမ္းေၾကာင္းကို ရွာေဖြေတြ႔သူနွင့္ လမ္းညြန္ျပသူ အျဖစ္ျဖင့္သာ ေခၚဆိုၾကမည္ျဖစ္ေပသည္ ။ နိဗၺာန္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ရန္မွာ ဤခရီးလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေရႊၾကာတို႔ နွင့္အတူ ဓမၶမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာက္လမ္းၾကရေပမည္ ။ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ေတာ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ တပည့္သားသံဃာေတာ္မ်ားအား ခ်ဳတ္ခ်ယ္ထားရန္ စိတ္မကူးခဲ့ေၾကာင္း သံဃာေတာ္မ်ားကလည္ း ျမတ္စြာဘုရားအေပၚတြင္ မွီခို မေနေစလိုေၾကာင္းတို႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေပသည္ ။ တရားေတာ္ျမတ္တြင္လည္း ထိန္ခ်န္ဖုံးအုပ္ထားသည့္ အခ်က္ဟူ၍မရွိ ၊အာစရိယ မု႒ိေခၚ ဆရာ့-လက္ဆုပ္ လက္ကိုင္ျဖစ္၍ တပည့္တို႔အား မသင္ၾကား မျပသဘဲ ကြယ္၀ွက္ထားသည္ဟူ၍ မရွိ ၊ " ဆရာ စားခ်န္ထားေသာ အေၾကာင္းမ်ား မရွိ" ဟု ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ တဦးတေယာက္စီ ကိုယ္တိုင္တာ၀န္ခံယူျခင္းယူေသာ အက်င့္စဥ္မူအရ တပည့္သံဃာေတာ္တို႔အား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနထုိင္ခြင့္ကို ေပးေတာ္မူျခင္းျဖစ္ေလသည္ ။အဲဒီလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနထိုင္ခြင့္ဆိုသည္မွာလည္း လြတ္ေျမာက္ေရးသည္ သစၥာတရား ကို ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြ ရယူနိူင္ျခင္းအေပၚတြင္သာ တည္ရွိပါသည္ ။မည္သည့္ နတ္ ဘုရား ၊ တန္ခိုးရွင္ တို႔ကမွ သူတို႔၏ ၾသဇာခံ၍ ေကာင္းမြန္စြာ က်င့္ၾကံသည့္အတြက္ ဆုလာဘ္အျဖစ္ျဖင့္ ခ်ီးျမင့္နိူင္ေသာ အရာမဟုတ္ပါ။
အခါတပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေကာသလျပည္ ေကသပုတၱ ျမိဳ႔ငယ္တခုသို ေရာက္ရွိလာခဲ့ သည္ ။ ဤျမိဳ႔ေန လူအေပါင္းကို ကာလာမအမိ်ဳးႏြယ္မ်ားဟု ေခၚတြင္ၾကေလသည္ ။မိမိတို႔ ျမိဳ႔တြင္းသို႔ ျမတ္စြာဘုရား ေရာက္ရွိလာေၾကာင္းၾကားေသာအခါ ကာလာမအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို ဆည္းကပ္၍ ဤသို႔ေလွ်ာက္ထားၾက၏ ။
" အရွင္ဘုရား ေကသပုတၱသို႔ ရေသ့ပုဏၰား အခ်ိဳ႔တို႔ ေရာက္ရွိလာၾကပါသည္ ။ သူတို႔သည္ သူတို႔၏ အယူ၀ါဒမ်ားကိုသာ ရွင္းလင္းျပၾက၍ ထင္ရွားေစကုန္ၾကပါသည္ ။ သူတပါး၏ အယူ၀ါဒမ်ားကို မထီေလးစားျပဳၾကပါသည္ ။ ရႈတ္ခ်ၾကပါသည္ ၊ ပစ္ပယ္ၾကပါသည္ ။ ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔မွာ ၾကည္ညိဳေလးျမတ္ဘြယ္ေသာ ဤရေသ့ပုဏၰားမ်ားတြင္ မည္သူက အမွန္စကားေျပာ၍ မည္သူက မမွန္စကားေဟာသြားၾကသည္ကို မေ၀ခဲြနိူင္ေအာင္ အစဥ္စိတ္ရႈပ္ေပြကာ သံသယျဖင့္ ေတြေ၀လွ်က္ ရွိၾကပါသည္ဘုရား "

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ဘာသာေရးရာ သမိုင္းတေလွ်ာက္တြင္ ထူးထူးျခားျခား ျပိဳင္ဘက္ကင္းသည့္ ဤၾသ၀ါဒကို ျမြတ္ၾကားေတာ္လိုက္ေလေပသည္ ။................ " ဟုတ္ေပသည္ ကာလာမ အမ်ိဳးသားတို႔ ၊ ယံုမွားဘြယ္ရာ ကိစၥတြင္ သံသယျဖစ္ေပၚလာေသာ ေၾကာင့္သင္တို႔သည္ ယံုမွားသံသယရွိသင့္ၾကေပသည္ ။စိတ္ရႈပ္ေပြျခင္း ျဖစ္သင့္ၾကေပသည္ ။ယခု ရႈၾကေပေလာ ့ ကာလာမအမ်ိဳးသားတို႔......."
သတင္းစကားကို ၾကားရံုမွ်ျဖင့္ နားမေယာင္နွင့္ ၊ အစဥ္အလာျဖစ္ေပသည္ဟူ၍လည္း လက္မခံနွင့္၊ လူေျပာ သူေျပာ တဆင့္စကားကိုလည္း မယံုေလနွင့္ ၊ ဘာသာေရးက်မ္းၾကီးမ်ား ကိုးကားေျပာ၍လည္း မွန္လွျပီမထင္ေလနွင့္ ၊ ပံုပန္းအျမင္သဏၭာန္ ၾကည့္၍လည္း မဆံုးျဖတ္နွင့္ ၊ ေယာ္ယမ္းမွန္းဆယူရေသာ သေဘာထင္ျမင္ခ်က္ကိုလည္း အမွန္ဟု မမွတ္ယူေလနွင့္ ၊ ျဖစ္နိူင္ေကာင္း၏ဟု ထင္ျမင္ရရံုျဖင့္လည္း မယံုၾကည္ပါေလနွင့္ ၊ အသင္တို႔ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာဆရာသမားျဖစ္ေပသည္ ဟူေသာ သေဘာေၾကာင့္လည္း မွန္လွျပီဟု တထစ္ခ်မမွတ္ၾကကုန္ရာ ။

အို--- ကာလာမႏြယ္ဘြား အမ်ိဳးသားတို႔ ၊ အခ်ိဳ႔ေသာ အေၾကာင္းတရားသည္ အကုသိုလ္ျဖစ္သည္ ၊ မမွန္ကန္ ၊ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစသည္ဟု သင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သိရွိ၏ ။ ထိုအေၾကာင္းတရားမ်ားကို စြန္႔ပယ္ၾကေလေလာ့ ...... ။ အခ်ိဳ႔ ေၾကာင္းတရားမ်ားမွာမူ ကုသိုလ္ျဖစ္သည္ ၊ ေကာင္းေသာက်ိဳးကို ျဖစ္ေစသည္ဟု အသင့္တို႔ ကိုယ္တိုင္သိၾက၏ ။ထိုေၾကာင္းတရားမ်ားကို နွစ္သက္စြာလက္ခံ၍ လိုက္နာက်င့္ၾကံၾကေပေတာ့ "...
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ထိုထက္ပင္ လြန္ကဲ၍ ဆိုေပေသးသည္ ။ တစံုတေယာက္အား မိမိဆရာအျဖစ္ လက္ခံလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ တထာဂတ ကိုပင္ေသာ္လည္း အမ်ိဳးစစ္ အဘိုးတန္ မွန္မမွန္ ထင္ရွားသိျမင္နိူင္ရန္ ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးစမ္းသပ္ေလ့လာသင့္သည္ဟု ထိုရဟန္းတို႔အား မိန္႔ျမြက္ခဲ့ေလသည္ ။
ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတဲ့ ရာသီဥတု စက္၀ိုင္းထဲမွာ ေႏြ ၊ မိုး ၊ေဆာင္း ရဲ့အလွတရားေလးေတြရွိေနသလို ဥပါဒ္ ႒ီ ဘင္ ( ဇာတိ ဇရာ မရဏ) ဆိုတဲ့ သခၤါရတရားလည္း ရွိေနတယ္ဆိုတာကို သတိထားမိဖို႔လိုပါသည္။
ရြက္ေဟာင္းမ်ား ေၾကြက်၍ ရြက္သစ္ေတြေ၀ေနတဲ့ ေႏြဦးမွာ ကိုယ္စိတ္နွစ္ပါး လန္းဆန္းနိူင္ၾကပါေစ။.။

ေမတၱာျဖင့္ ေရႊၾကာ။

စိတ္ကို ေစာင့္ေရွာက္္လွ်င္ဘာအက်ိဳးရမလဲ ..?

စိတ္ကိုေစာင့္ေရွာက္္လွ်င္

ကာယကံ ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္သည္မည္၏ ။

၀စီကံ ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္သည္မည္၏ ။

မေနာကံ ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္သည္မည္၏ ။

ကာယကံ ၊ ၀စီကံ ၊ မေနာကံ ကို ေစာင့္ေရွာက္သူ၏ ကံသံုးပါသည္ ကိေလသာ မစိုစြတ္၊

ကိေလသာ မစိုစြတ္ေသာ ကံသံုးပါးရွိသူသည္ ၊

ကာယကံသည္လည္း မေဆြးေျမ့ ၊

၀စီကံသည္လညး္ မေဆြးေျမ့ ၊

မေနာကံသည္လည္း မေဆြးေျမ့ ၊

မေဆြးေျမ့ေသာ ကံသံုးပါးရွိသူအား

ေကာင္းေသာ ေသျခင္းျဖစ္နူိင္၏ ။

ေကာင္းေသာကြယ္လြန္ျခင္း ျဖစ္နူိင္၏ ။

(ဗုဒၶတရားေတာ္ျမတ္)

ေရႊၾကာတို႔ဘ၀

ရွာလို႔လဲ မေတြ႔ ၾကာလို႔လဲ မေမ့ေသာ အေမ



အေမ့ေမတၱာ ေက်းဇူးတရားေတြကို ခိုင္းနိူင္းတင္စား စာဖြဲ႔ ၾကတာ ေလာကဥပမာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ပါဘဲ ။ တကယ္လဲ ၾကီးမားလွတဲ့ခိုင္မာတဲ့ ေမတၱာရွင္ ျဖစ္ပါသည္ ။



အဆံုးအစ မဲ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ သာ သားသၼီးတို႔ကို ခ်စ္တဲ့ အေမ ပါ။ သိတတ္စရြယ္က စလို႔ အသက္ရြယ္ ၾကီးတဲ့ ထိ ခ်စ္ျခင္းေတြ မေျပာင္းလဲြတဲ့ အေမ။ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တံုး က တလွမ္းခ်င္း လွမ္းေလွ်ာက္ သင္ေပးခဲ့ တာကို သတိယျပီး .. မိခင္အိုၾကီး စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလွ်ျပိီး လမ္းမေလွ်ာက္နိူင္တဲ့ အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစံုနဲ႔ မိခင္အိုကို ကူတဲြ သင့္ပါသည္။
မိဘနွစ္ပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္ အနႏၱမ်ားသည္ ....
(၁) သုဟဒယဂုဏ္-- ဆိုတဲံ အရိုး ၊ အေၾကာ ၊ အေသြး သားထဲက စိမ့္ျပီးသားသၼီးကိုခ်စ္ျခင္း ။
(၂) ျဗဟၼာဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ ေမတၱာ ၊ ဂရုဏာ ၊မုဒိတာ ၊ ဥေပကၡာ ေလးပါးနွင့္ ေစာင့္ေရွာက္ ျခင္း ။
( ၃) ဇေနတၱိဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ အသက္စြန္ ့ျပီး ေမြးေသာ အေမ ၊ အသက္စြန္႔ျပီး ရွာ ေကၽြးေသာအေဖျဖစ္ျခင္း ။
(၄) ေပါသကဂုဏ္---ဆိုတဲ့ ေအးျမျပီး သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာ မိဘနွစ္ပါး၏အရိပ္ ရျခင္း ။
(၅) ေပါသနႏၱိဂုဏ္ ----ဆိုတဲ့ ေလပူေနပူ အေအးဒဏ္မ်ိဳးစံုကို ကာကြယ္ျပီး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးျခင္း ။
(၆)ဒေႆတာရာဂုဏ္---ဆိုတဲ့ စကားေျပာသင္ျခင္းမွအစ ဘုရားရွိခိုးနည္း ၊ဆြမ္းကပ္နည္း ၊ ၾကီးသူကို ရိုေသငယ္သူကိုညွာတာတတ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးျခင္း ။
(၇) အာပါဒကာဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ ေဘးရန္ကင္းေစ ရန္အသက္စြန္႔ျပီး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာင့္ျခင္း ။
(၈) ေတသယႏၱိဂုဏ္---- ဆိုတဲ့ ေတးသီခ်င္းတို႔ျဖင့္ သံျငိမ့္ညဴးရင္း နွစ္သိမ့္တတ္ျခင္း ။
(၉) ပုဗၺာေဒ၀တာဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ အိမ္ဦးနတ္ ဖခင္ ၊မိခင္ ျဖစ္ျခင္း ။
(၁၀)ပုဗၺာစရိယဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ လက္ဦးဆရာမည္ထိုက္စြာ စာရိတၱမပ်က္စီးေစရန္ ဘာသာေရးနွင့္ သိမ္းသြင္းျခင္း။
(၁၁)ေဂါပါယႏၱိဂုဏ္---ဆို တဲ့ စား၀တ္ေနေရး၊ ပညာေရး မပူပင္ရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးေသာ ေအးေသာအရိပ္ေပးျခင္း ။
(၁၂) အာယုေနယ်ဂုဏ္ ---ဆိုတဲ့ ပစၥည္း ေလးပါးျဖင့္ ကန္ေတာ့ခံရသည္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ျခင္း ။
(၁၃)အနာမ႒ဂုဏ္ ---ဆိုတဲ့ ရဟန္းဆြမ္းမဘုဥ္းမေပးမိ မိဘနွစ္ပါးအား အရင္ဆံုး ဆြမ္းစားေစျခင္း အခြင့္ရရွိေသာမိဘနွစ္ပါးျဖစ္ျခင္း အစရွိေသာမိဘဂုဏ္(၁၃)ပါး တို႔ျဖစ္၏။ ။
ထိုမွ်သာမက ေလာက ဥပမာမ်ားမွာ
အေမ့ ေမတၱာ ၊ စမ္းေရပမာ နွင့္ ၊ ပမာနိူင္းဆို မေျပာလိုဘူး ၊ ထိုစမ္းေရမွာ ခန္းတတ္လို႔ ။
အေမ့ ေမတၱာ ၊ လစႏၵာနွင့္ ၊ ပမာနိူင္းဆို ၊ မေျပာလိုဘူး ၊ ထိုစႏၵာ တိမ္လႊာ လႊမ္းတတ္လို႔ ။
အေမ့ ေမတၱာ ၊ ပန္းေရႊၾကာနွင့္ ပမာနိူင္းဆို ၊ မေျပာလိုဘူး ၊ ထိုပန္းေရႊၾကာ ႏြမ္းတတ္လို႔ ။



ရာသီမွာပြင့္တဲ့ ပန္းေတြ ညိုးႏြမ္းတဲ့အခါ ရွိေပမဲ့ အေမ့ေမတၱာ ပန္းေတြ က လန္းဆန္းေနတာ အစဥ္အျမဲဆိုတာ ေရႊၾကာ မိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္ေတြ႔ခံစားဖူးၾကပါသည္ ။မေသခ်ာတဲ့ ေလာကၾကီးထဲမွာ မေသခ်ာျခင္းေတြ ရွိေနေပမဲ့ အေမ့ေမတၱာက ေသခ်ာေနမွာ အစဥ္အျမဲပါ။ အခ်ိန္းတိုင္းမွာ အေမ့ရင္ထဲ ယိုစိးထြက္က်လာတဲ့ ေမတၱာေရစီးေခ်ာင္းအနမ္းပြင့္ေလးေတြ တပြင့္နဲ႔တပြင့္ ပြင့္ခ်င္းဆက္ျပီး ေခ်ာ့သိမ့္မႈကိုခံရင္း အေမ့ရင္ခြင္ထဲ စိတ္ခ်လက္ခ် ေသာကမရွိ ငယ္စဥ္ဘ၀ ကအိပ္ေပ်ာ္လာခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပါေလာ ။ တသက္လံုး လံုျခံဳမႈေပးေစခဲ့တဲ့ အေမ့ေမတၱာ.။ ဂရုဏာ ေဒါသနွင့္ သားသၼီးအေပၚ ေျပာဆို ဆံုးမွခဲ့တာေတြ နူတ္တမ်ိဳး တုတ္တဖုံ နဲ႔ ဆိုဆံုးမခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က ထြက္မေျပးတတ္တာက . ေရႊၾကာအက်င့္ပါ ပို၍သာ အေမ့ရင္ခြင္ တိုး၀င္းကာ အားရပါးရ ရိႈက္ၾကီးတငင္ ငိုတတ္သူပါ။ အေမ့ရဲ့ေမတၱာ ေတြ ေဒါသမွ အေဒါသသို ေျပာင္းလဲြသြားျပီး ေခ်ာ့ေမာ့မႈ ရခဲ့တာေတြဟာလည္း ဘာနဲ႔မွ အစားထိုးမရတဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ အေမ့ရင္ေငြ႔ပါါ။
ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွလို အေဖဆိုတဲ့ မနက္ခင္းေနေရာင္ေတြလို နူးနူးညံ့ညံ့နဲ႔ ေႏြးေထြးမႈကို ေပးနိုင္တဲ့ ေရႊၾကာရဲ့ ေနမင္းၾကီး က ေလာကၾကီး ကို အေစာၾကီး ေၾကာခိုင္းသြားခဲ့ပါသည္ ။ အေဖမရွိတဲ့ သားနဲ႔ သၼီးကို လူအလယ္တင့္တယ္ေအာင္ ေလာကဓံကို အံတုဖတ္ျပိဳင္ ျပဳရဲတဲ့ သူရဲေကာင္းစိတ္ဓါတ္ မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထား အေမ့ေမတၱာၾကီးမားလွပါ၏ ။ အေၾကာင္းအားေလွ်ာ္စြာ ေရႊၾကာနိူင္ငံျခားသို႔ သာသနာျပဳေရာက္လာခဲ့ သည္ ၊ ဘ၀ရဲ့ ေလာကဓံရိုက္ခ်က္ေတြ နဲ႔ အခါ အားေလွ်ာ္စြာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါသည္ ၊ စစ္မွန္တဲ့ အေမ့ေမတၱာတရားနဲ႔ ေႏြးေထြးေအာင္ရင္ေငြ႔ေပးခဲ့တဲ့ အေမ့ကို အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ တမး္တမိပါသည္။ အေမဟာ ေရႊၾကာနွင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ လကြယ္ေန႔ လဆုတ္ေန႔ ဆိုတာမရွိဘဲ သာယာျပည့္ျဖိဳးတဲံ့လျပည့္ညရဲ့လမင္းၾကီးပင္ျဖစ္ပါသည္။
မိဘတိုင္းရဲ့ ဆႏၵေတြ ေမတၱာေတြအားလံုးဟာ အတူတူပါဘဲ . ဒီေတာ့ ဘယ္လို မိဘေက်းဇူးကို ဆပ္ၾကမလဲ ..?
တကယ္ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ သားသၼီး ၊ တာ၀န္ေက်တဲ့သားသၼီး တေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္ၾကမလဲ ...?
ေလာကၾကီးမွာ ရွာလို႔လဲမေတြ႔ . ၾကာေတာ့လည္း မေမ့နူိင္တဲ့ အေမ့ကို . တာ၀န္ေက်တဲ့ သားသၼီးေကာင္းတေယာက္အေနနဲ႔ ...



(၁) သဒၶါတရားေခါင္းပါးေသာ မိဘနွစ္ပါးအား သဒၶါတရားရွိလာေအာင္ တိုက္တြန္းေပးရမည္ ။
(၂) သီလေဆာက္တည္လိုစိတ္မရွိေသာ မိဘနွစ္ပါးအား သီလေဆာက္တည္ မႈ ျဖစ္လာေအာင္ တိုက္တြန္းေပးရမည္။
(၃) ႏွေျမာတြန္႔တို၍ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းမရွိေသာ မိဘနွစ္ပါးအား လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္လာေအာင္တိုက္တြန္းေပးရမည္။
(၄) တရားမနာခ်င္ေသာ ၊ တရားဘာ၀နာနုလံုးမသြင္းခ်င္ေသာ မိဘနွစ္ပါးအား တရားနာခ်င္လာေအာင္ ၊ တရားအားထုတ္ခ်င္လာေအာင္တိုက္တြန္းေပးရမည္။
ဒီလိုတာ၀န္ေက်ေသာ သားသၼီးမ်ားအား ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ခ်ီးက်ဴးသည္မက ၊ ပစၥဳပၸါန္ေလာကီစည္းစိမ္ခံစားရျပီး ေသေသာ္လည္းနတ္ရြာလားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဓမၼမိတ္ေတြရဲ့ခ်စ္ေသာမိဘနွစ္ပါး မ်က္မကြယ္ခင္ မွာ ငါမျပဳမိလိုက္ရေလျခင္းဟုေသာေႏွာင္း ေနာင္တ တရားမ်ား မရေလေအာင္ တာ၀န္ေက်တဲ့ သားသၼီးေကာင္းမ်ားျဖစ္ျပီး မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ငါးပါးသီလတည္းဟူေသာ္ ကိုယ္က်င့္တရားမ်ားကို လုံေအာင္ထိိမ္းျပီး အခ်ိန္မေနွာင္ခင္း မိခင္ ဖခင္တို႔အားလည္း တိုက္တြန္းေပးရပါမည္။



"တစိုက္စိုက္ကယ္နွင့္၊
သြားလိုက္ၾကတာ။
ေရႊေရာင္ကၾကီး ၊
တစ္နွစ္ခရီးသည္။
ပုဆိုးခ်ာလည္လည္နွင့္၊
ခရီးသည္ ဘယ္မွာအိပ္မယ္
မိုး- မိုးခ်ဴပ္ေပါ့ကြယ္ ၊" (ပညာရွိေရွးဆရာေတာ္)

သံသရာခရီးသည္ေတြ တစိုက္စိုက္နွင့္ ခရီးဆက္ေနလိုက္ၾကတာ ...၀တ္ထားေသာပုဆိုး မလံု႔တလံုနွင့္ အေပါက္ျပဲမ်ားအား ဘယ္သို႔လွည့္၀တ္လွည့္၀တ္ မလံုနိူင္သလို ငါးပါးသီလမလံုဘဲ သံသရာခရီးသည္ေတြ ခရီးဆက္ၾကရင္း ဘယ္မွာအိပ္ၾကမွာလဲ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ သံသရာခရီးသည္ .တဲ့ ေက်းဇူးၾကီးမားေသာ မိခင္ ဖခင္ၾကီးမ်ားအား .ဘ၀သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္နိူင္ေၾကာင္း အေထာက္အကူကိုလည္း မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္က ျဖည့္ဆည္းေပနူိင္ရပါမည္ ။
မိခင္မ်ားဟာ သားသၼီးမ်ား အေပၚမွာ ေမ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတဲ့ အိမ္မက္မ်ားစြာနဲ႔ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါေလာ . သူတို႔ စုိက္ပ်ိဳးျပဳစုလိုက္တဲ့ ပန္းကေလးေတြ ပြင့္ေနတာ ၊ သီးေနတာ ၊ ကိုၾကည့္ျပီး ေၾကနပ္ေနၾကသူေတြပါ.ငါ့သားသၼီးမ်ားၾကီးလာရင္ ငါတို႔အား လုပ္ေၾကြးျပဳုစု ေမြးျမဴေပလိမ့္မည္. ငါတို႔ရဲ႔ အမ်ိဳးအဆက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ထိမ္းသိမ္းျပီးအေမြခံျဖစ္ေပလိမ္မည္ဟု အိမ္မက္ေတြ ခဲ့ၾကပါသည္။
အေမ့ ရဲ့ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ အိမ္မက္မ်ားကို နုလံုးသား ထပ္တူျပဳျပီး နားလည္ၾကေအာင္ ၊ အေမ့ အတြက္ေပးဆပ္ရမယ့္ အခ်ိန္ ကန္႔သတ္ နည္းနည္း ေလးကို တန္ဖိုးထားတတ္ၾကေလေအာင္ ဤစာစုေလး ကို ေရႊၾကာ မွ်ေ၀ေပးလုိုက္ပါသည္။

အေမ့ရဲ့ ေျခအစံု ကို ဦးတိုက္ရွိခိုး ကန္ေတာ့လွ်က္ရွိေနပါတယ္အေမ... .


ျပည္ပမွ" အေမ့ ခ်စ္သၼီး ...ေရႊၾကာ"


လာေရာက္လည္ပတ္သူမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ရႊင္လန္းၾကပါေစ .