ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားသည္ တုိးတက္ျခင္းကုိ ပိတ္ဆုိ႔ပါသလား

သင့္ရဲ့ မနက္ျဖန္ လွပပါေစ .ဘေလာဂ့္ မွ ကူယူျပီး ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား လွပတဲ့ အနာဂါတ္ ျဖစ္ေစျခင္း အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္၍ ဆက္လက္ ျဖန္ေ၀လိုက္ပါသည္.
အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္မ်ားနွင့္ ျမတ္ဗုဒၶအေၾကာင္းကို ၀ိုးတိုး ၀ါးတား မွ်သာ သိေသာ တခ်ိဳ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ သိသင့္သိထိုက္ေသာ တကယ္ တန္ဖိုးရွိေသာ ပိုစ့္ျဖစ္ပါသည္
.

မနက္ျဖန္၏ ေနာင္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ အရွင္ေဒ၀ိႏၵာဘိ၀ံသေရးပုိ႔လုိက္သည့္ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ အားလုံး ဖတ္ၾကရေအာင္ေနာ္။ ဘာေတြေရးထားလဲေပါ့........

မိမိစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိမွ ေမ့လုိ႔မရေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိ၏။ `` အရွင္ဘုရား ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ဆင္းရဲတာ ဟာတုိးတက္ႀကီးပြားလုိတဲ့ ဆႏၵနည္းလုိ႔ပါဘုရား၊ ဘာေၾကာင့္အဲဒီလုိျဖစ္ရသလဲလုိ႔ စဥ္းစား လုိက္ေတာ့ `ပစၥည္း ဥစၥာဆုိတာ ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္မပါဘူး၊ ကိုယ့္ေနာက္ပါမွာက တရားပဲ၊ ဘ၀ဆုိတာ အႏွစ္ရွာလုိ႔မရဘူး၊အကာ သက္သက္ပါ၊ ဘယ္ဟာမွ အၿမဲမရွိ၊ ခ်မ္းသာတဲ့လူလဲ ေသရမွာပဲ၊ ပညာတတ္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးလဲ ေသရမွာပဲ´စတဲ့ တရားေတြေၾကာင့္ပါ၊ ဒီတရားေတြကို နာေနရေတာ့ လူေတြဟာ စိတ္ဓာတ္ တက္ၾကြမလာပဲ တုိးတက္ႀကီးပြားလုိ တဲ့ဆႏၵနည္းသြားၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ဆင္းရဲ ၾကတာ ဘုရား´´ဟူေသာစကားပင္တည္း။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္ေသာစကား ျဖစ္၏။ မိမိစိတ္ထဲမွာ တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခား သြားပါေတာ့၏။ ``ဟာ ဒုကၡပဲ၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕တရားေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ဆင္းရဲေနတယ္ ဆုိပါလား၊ ဘုရားျမတ္စြာရဲ႕တရားဟာ လူေတြကုိ စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္လုပ္ေနသလုိ ျဖစ္ေနသတဲ့၊ ဘုရား ဘုရား´´ဟု ၿငီးတြားမိေတာ့သည္။ ထုိသူသည္ ဗုဒၶဘာသာကို ကုိးကြယ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ ယင္းကဲ့သုိ႔ ေျပာျခင္းသည္ ဘုရားျမတ္စြာကုိ မၾကည္ညိဳေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားျမတ္စြာအေၾကာင္းကုိ ခေရေစ့ တြင္းက် မသိရွိ ေသာေၾကာင့္တည္း။

``၀ီရိယ၀ေတာ ကိ ံ နာမ ကမၼံ နသိဇၩတိ- ၀ီရိယရွိလွ်င္ မည္သူ႕အဘိဓာန္မွာျဖစ္ျဖစ္ မျဖစ္ႏုိင္ဆုိေသာ ေ၀ါဟာရမရွိ။ အ႐ုိးေၾကေၾက အေရခန္းခန္း ႀကိဳးစားသူတုိ႔သည္ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္မႈသရဖူကို ဆြတ္ခူးႏုိင္ေပ၏´´ စသည္အားျဖင့္ ေဟာထားေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားမ်ား ရွိေပသည္သာ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရား ျမတ္စြာ၏ တရားေတာ္သည္ ေလာကီဘက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကုတၱရာဘက္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးပြားတုိးတက္ ဖုိ႔အတြက္ အားေပးေသာ တရားမ်ားျဖစ္ပါသည္။

သူေ႒းသား သိဂၤါလကို ဆုံးမထားသည့္ မိဘက်င့္၀တ္၊ သားသမီးက်င့္၀တ္၊ ဆရာ့က်င့္၀တ္၊ တပည့္ က်င့္၀တ္စေသာ ဘုရားျမတ္စြာ၏ အဆုံးအမမ်ားကုိသာ တစ္ကမၻာလုံး လုိက္နာၾကမည္ဆုိလွ်င္ ယေန႔ ႏုိင္ငံတကာ ျပႆနာေပါင္းစုံကို ဒုိင္ခံေျဖရွင္းေပးေနရေသာ ``ကမၻာ့ကုလသမဂၢ႒ာနခ်ဳပ္´´ေတာင္ လုိမည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။

အမွန္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ႀကီးပြားတုိးတက္မႈနည္းျခင္းသည္ အျမင္မက်ယ္ျခင္း၊ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ကူညီ႐ုိင္းပင္းမႈနည္းျခင္း၊ ေအးတိေအးစက္ေနတတ္ျခင္း၊ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားတုိ႔၏ ညီၫြတ္မႈကို အတု မယူျခင္းစသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရူရန္...

ႏုိင္ငံရပ္ျခားတုိင္းျပည္၌ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္က ``တပည့္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြက အလုပ္တူရင္ ျငဴဆူတယ္ဘုရား။ မနာလုိ၀န္တုိျဖစ္တယ္။ အဆင္ေျပတာကုိ ၀မ္းမသာႏုိင္ဘူး။ အခ်င္းခ်င္း ရာထူး ဂုဏ္ယွဥ္ခ်င္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့သူကလည္း ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ႏွိမ္ခ်င္ တယ္။ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္ေတြက တပည့္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ႏွလုံးသားကုိ လွဳိက္စားေနပါတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ျဖစ္ေနၿပီး ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိေအာက္တန္းက်တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ မသိပါဘူးဘုရား´´ဟု ျမန္မာလူမ်ိဳး မ်ားကို အားမလုိအားမရျဖစ္ရေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားဖူး၏။

ယင္းသုိ႔ကူညီမႈ ႐ုိင္းပင္းမႈ စည္းလုံးမႈ ညီညြတ္မႈမရွိေသာေၾကာင့္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးေစ်းကြက္မ်ားကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔က ဦးမေဆာင္ႏုိင္ၾကေတာ့ေပ။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးတုိ႕၏ အခ်က္အျခာက်သည့္ေနရာမ်ားမ်ား၌ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ ပိုင္ဆုိင္ေသာ စားေသာက္ဆုိင္ႀကီးမ်ား၊ ကုန္တုိက္ႀကီးမ်ား၊ အေဆာက္အဦးမ်ားကို ေတြ႔ဖုိ႔ ခဲယဥ္းလွေပသည္။

ျဖစ္သင့္တဲ့ေလာဘ

ႀကီးပြားတုိးတက္ခ်င္ေသာ ဆႏၵျဖင့္ စီးပြားေရးလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ေလာဘျဖစ္သည္မွာ မွန္ေပ၏။ သုိ႔ေသာ္ ေလာဘျဖစ္တုိင္း ဒုစ႐ုိက္ဟု ေျပာလုိ႔မရေပ။ ေလာဘသည္ ၂-မ်ိဳးရွိေပသည္။ တရားေသာေလာဘႏွင့္ မတရား ေသာ ေလာဘတုိ႔တည္း။ အမ်ားအတြက္ (မိသားစု၊ ရပ္ရြာ၊ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာအတြက္) ရည္ရြယ္ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္လွ်င္ ``တရားေသာေလာဘ´´ ျဖစ္၏။ (ေသ၀ိတဗၺတဏွာ-ဟုေခၚ၏)။ ဆုိလုိ သည္ကား ယင္းတရားေသာေလာဘေၾကာင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား တေပြ႕တပိုက္ႀကီး ရႏုိင္ျခင္းပင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တရားေသာေလာဘသည္ ျဖစ္သင့္ေသာေလာဘတည္း။

မိမိမွာ ပစၥည္းဥစၥာ မ်ားမ်ားရွိလွ်င္ စာသင္ေက်ာင္းပဲ ေဆာက္ေဆာက္၊ ေရတြင္းေရကန္ပဲ တူးတူး၊ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကိုပဲ ေထာက္ပံ့ေထာက္ပံ့၊ ေဆး႐ုံကုိပဲလွဴလွဴ မိမိႀကိဳက္သည့္ကုသုိလ္ကုိ လုပ္ႏုိင္ေပသည္။ မိမိလုပ္ခ်င္သည့္ ဘာသာေရး လူမႈေရးလုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကုိလည္း လုပ္ႏုိင္၏။ အူမေတာင့္မွ သီလ ေစာင့္ႏိုင္ သည္ မဟုတ္ပါေလာ။

ေက်ာင္းဒကာႀကီး အနာထပိဏ္ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါတုိ႔ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးေဆာက္လုပ္ၿပီး သာသနာျပဳႏုိင္ျခင္းသည္ ဓနဥစၥာၾကြယ္၀ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ဘုရင္မင္းျမတ္အေနာ္ရထာသည္သည္ ႏုိင္ငံ ေတာ္ႀကီးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခဲ့၏။ ဘုရားပုထုိးမ်ားတည္ခဲ့၏။ ဆည္ေျမာင္းတာတမံမ်ားကုိ ေဆာက္လုပ္၏။ ေရွး အေခၚ ပိဋကတ္တုိက္ ၊ ယခုေခတ္အေခၚ စာၾကည့္တုိက္မ်ားကိုလည္း တည္ေဆာက္ခဲ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ``စာၾကည့္တုိက္အစ ပိဋကတ္တုိက္က´´ဟုပင္ ေျပာႏိုင္ပါ၏။ ယင္းသုိ႔ တုိင္းက်ိဳးျပည္ျပဳအလုပ္မ်ားကို လုပ္ႏုိင္ ျခင္းသည္ တန္ခုိးၾသဇာ ၾကီးမားေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

ယင္းတန္ခုိးၾသဇာ၊ ဓနဥစၥာတုိ႔သည္ကား တန္ဖုိးရွိရွိ အသုံးခ်တတ္လွ်င္ နိဗၺာန္ဆိပ္ကူးတံတားပင္ တည္း။ ဦးအနာထပိဏ္၊ ေဒၚ၀ိသာခါ၊ ဘုရင္အေနာ္ရထာတုိ႔ကား တန္ခုိးၾသဇာ၊ ဓနဥစၥာတုိ႔ျဖင့္ နတ္ရြာ နိဗၺာန္သုိ႔ တက္လွမ္း သြားၾကကုန္ၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တန္ခုိးၾသဇာ၊ ဓနဥစၥာတုိ႔ကုိ ရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္လွပါသည္။ တတ္ႏုိင္သူမ်ားအေနျဖင့္ တိုက္ ၁-လုံးကေန တုိက္ ၁၀-လုံး ၁၅-လုံးျဖစ္ေအာင္၊ ကား ၁-စီးကေန ကား ၁၀-စီး ၁၅-စီးပုိင္ေအာင္ စီးပြားေရးလုပ္ၾကစမ္းပါ။ မိမိတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာေသာ သူေ႒းသူၾကြယ္ျဖစ္ေနလွ်င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔အေနျဖင့္ အင္မတန္ ဂုဏ္ယူသင့္ေပသည္။

ေျမြေပြး၏ ပါးစပ္ထဲသုိ႔ေရာက္သြားသည့္ မုိးေရစက္သည္ အဆိပ္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း မုတ္ေကာင္၏ ပါးစပ္ထဲသုိ႔ ေရာက္သြားေသာ မုိးေရစက္သည္ကား ပုလဲျဖစ္သြားေပသည္။ မုိးေရစက္ျခင္းတူေသာ္လည္း တန္ဖုိးျခင္း မတူေတာ့။

ေလာကႀကီးသည္ ေျခြမွ ရံ၏။ မေျခြလွ်င္ မရံေပ။ မွန္၏။ တခ်ိဳ႕ဆင္းရဲေသာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ဘာသာျခားတုိ႔က ဓနဥစၥာမ်ားျဖင့္ ေထာက္ပံ့ၾကေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာကုိ ေက်ာခုိင္းသြားေတာ့သည္။ အဘယ္သုိ႔ ကာကြယ္မည္နည္း။ တန္ခုိးၾသဇာ၊ ဓနဥစၥာတုိ႔သာရွိလွ်င္ ယင္းမိသားစုမ်ားကို စားနပ္ရိကၡာ တုိ႔ျဖင့္ေထာက္ပံ့ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ထဲသုိ႔ေရာက္ေအာင္ ျပန္ၿပီးစည္း႐ုံးႏုိင္ေပမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရင္းအႏွီး ေတာင့္တင္းေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံ၊ ကုန္တုိက္စသည္မ်ားကို တည္ေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္လွေပသည္။ ဓနဥစၥာတုိ႔ရွိမွသာလွ်င္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးမ်ားကုိ ေထာက္ပ႔ံႏုိင္မည္မဟုတ္ပါေလာ။

တစ္က်ပ္ႏွင့္တစ္ရာ ဘယ္ဟာကုိ ယူမွာလဲ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ဘ၀မွစ၍ ဘုရားျဖစ္သည့္တုိင္ေအာင္ ကိုယ့္အမ်ိဳး၏ အက်ိဳး စီးပြားကို လုပ္ခဲ့ပါသည္။ အေလာင္းေတာ္ဘ၀က ကုိယ့္အမ်ိဳးကို ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္သူမ်ားအား ကာကြယ္ေသာ အားျဖင့္ တုိက္ခုိက္ေခ်မႈန္းခဲ့သည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ ကိုယ့္အမ်ိဳးကုိ ေစာ္ကားသူမ်ားကုိ မိမိႏွင့္ မဆုိင္ပါဘူးဟူေသာ စိတ္ျဖင့္ ဦးေခါင္းငုံ႔ မခံခဲ့ေပ။ တစုံတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လူသူေလးပါး ဒုကၡေရာက္ေနလွ်င္ ထုိတစုံတစ္ေယာက္ကုိ ေနာက္ေနာင္ေရွာင္ၾကဥ္ေအာင္ တရားေသာနည္းျဖင့္ တုန္႔ျပန္ခဲ့ေပသည္သာ။

``ခႏၱီ-သည္းခံရမည္´´ဟုဆုိေသာ္လည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ က်င့္သုံးတတ္ဖုိ႔လုိအပ္လွ၏။ တုိင္းတစ္ပါး သား လူမ်ိဳးျခား တစ္ေယာက္က ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမိန္းကေလးမ်ားကုိ မတရားသျဖင့္ေႏွာက္ယွက္ေနလွ်င္ လက္ပုိက္ၾကည့္ေန၍ မျဖစ္ေပ။ ေနာက္ေနာင္မေႏွာက္ယွက္ေအာင္ ေရွးဦးစြာ ေျပေျပလည္လည္ ေျပာဆုိရ ေပမည္။ အကယ္၍ မရခဲ့လွ်င္ ဖုိးသူေတာ္ေမတၱာပုိ႔နည္းျဖင့္ ပုိ႔သင့္က ပုိ႔ရေပမည္။

တခါက ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး ဖုိးသူေတာ္ႏွင့္ ခရီးသြားရာ၀ယ္ လမ္းခုလတ္၌ ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီးတစ္ေကာင္ ႏွင့္ ပက္ပင္းတုိးမိ၏။ ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီးက ခတ္မည့္အမူအရာျဖင့္ေျပးလာရာ ဘုန္းႀကီးက ``ခ်မ္းသာပါေစ´´ဟု ေမတၱာပုိ႔ေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီးက ေနာက္မဆုတ္ပဲ ေျပးၿမဲေျပးလာသျဖင့္ ဖိုးသူေတာ္က အုတ္ခဲက်ိဳးျဖင့္ ၂-ခ်က္ေလာက္ ထုလုိက္ရာ ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီး ထြက္ေျပးရွာေလေတာ့သည္။ ထုိအခါ ဆရာျဖစ္သူဘုန္းေတာ္ႀကီးက ``သူေတာ္ေရ မင္းေမတၱာက ငါ့ေမတၱာထက္ ပုိစြမ္းတယ္ကြ´´ဟု ၀မ္းပန္းတသာ မိန္႔ေတာ္မူေလသတတ္။ ဤကား ဖုိးသူေတာ္ေမတၱာပုိ႔နည္းတည္း။

ဖုိးသူေတာ္က ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီးကို အုတ္ခဲက်ိဳးျဖင့္ ဆုံးမလုိက္ရျခင္းသည္ ကၽြဲ႐ုိင္းႀကီးကို ဒုကၡေရာက္ေစ လုိေသာ ေၾကာင့္မဟုတ္၊ ဆရာဘုန္းႀကီးကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာေၾကာင့္တည္း။ မည္သည့္အရာမဆုိ တစ္ခုခုကုိ ေရြးခ်ယ္ရေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ တန္ဖိုးရွိသည့္အရာကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရသည္မွာ သဘာ၀တည္း။ ယင္း သဘာ၀တရားကုိပင္ ``ဓမၼ´´ဟုေခၚသည္မဟုတ္ပါေလာ။



မတရားေလာဘဆုိတာ

မတရားေလာဘဆိုသည္မွာ အတင္းအဓမၼလုိခ်င္ေသာ စိတ္၊ သူမ်ားဆီက ေငြကုိ အေခ်ာင္လုိခ်င္ေသာ စိတ္၊ လုယက္တုိက္ခုိက္ၿပီး လုိခ်င္ေသာစိတ္မ်ားပင္တည္း။ ကမၻာမွာ အစဆုံးျဖစ္ေသာ မေကာင္းမႈဒုစ႐ုိက္မွာ အဒိႏၷာဒါန ( ခုိးယူျခင္း)ပင္ ျဖစ္၏။ မတရားေလာဘကုိ အေျခခံ၍ျဖစ္ေသာ ဒုစ႐ုိက္တည္း။

ကမၻာဦးလူမ်ားသည္ စားနပ္ရိကၡာအတြက္ ကုိယ့္လယ္ႏွင့္ကုိယ္ အသီးသီး စပါးစုိက္ပ်ိဳးၾက၏။ အစပိုင္း မွာ မည္သည့္ျပႆနာမွ မျဖစ္။ ေနာက္ပိုင္းေရာက္လာသည့္အခါ အေခ်ာင္သမားမ်ားက စပါးမ်ားကို ခုိးၾက ေတာ့၏။ ယင္းေလာဘကား မတရားေလာဘတည္း။ သုိ႔ႏွင့္ လူအမ်ားသည္ သမာသမတ္က်ေသာ လူ တစ္ေယာက္ကို ေခါင္းေဆာင္ခန္႔ၿပီး ``မင္း´´ဟု သမုတ္ကာ ရပ္ရြာနယ္ပယ္ကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ ခုိင္း၏။ သူခုိးဓားျပမ်ားကုိ တုိက္ခုိက္ေခ်မႈန္းဖုိ႔အတြက္ (သုိ႔မဟုတ္) မတရားေလာဘသမားမ်ားကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ ေပးဖုိ႔အတြက္ မင္းဆုိသည္မွာ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္ေပသည္။

တလြဲဆံပင္ေကာင္း

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔သည္ `` ဒီေလာက္ရွိရင္ ေတာ္ပါၿပီ၊ ကိုယ့္မိသားစု တစ္သက္စားလုိ႔ မကုန္ဘူး၊ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ ခ်မ္းသာေတာ့ေကာ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္မပါဘူး´´ဟု စသျဖင့္ ေလာဘနည္းသလုိလုိ၊ ေရာင့္ရဲသလုိလုိနဲ႔ ေျပာတတ္ၾက၏။ တလြဲဆန္ပင္ေကာင္းျခင္းပင္တည္း။ အမွန္ကား ဤကဲ့သုိ႔ေျပာျခင္းသည္ ေလာဘနည္းျခင္းေၾကာင့္မဟုတ္၊ အမ်ိဳး ဘာသာကို အားမေပးလုိျခင္း၊ ဇြဲမရွိျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ကိုယ့္မိသားစုတစ္သက္ စားမကုန္ေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာေနလွ်င္ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္းမ်ားကုိ ေပးကမ္းႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထုိထက္မက ခ်မ္းသာေနလွ်င္ တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးကို ေထာက္ပံ ႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။

ဘုရားျမတ္စြာက ``ေရာင့္ရဲရမည္၊ တင္းတိမ္ရမည္´´ဟု ေဟာျခင္းသည္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ မရွာရဟု ေျပာလုိသည္မဟုတ္ေပ။ တခါတရံ မတရားေလာဘႀကီးသည့္အခါ ``တုတ္ႏွင့္ပစ္လုိ႔ရရ၊ ခဲႏွင့္ပစ္လုိ႔ရရ၊ ရဖုိ႔သာအဓိက´´ဟု ဆုိၿပီး ဒုစ႐ုိက္မ်ိဳးစုံ လုပ္ေတာ့၏။ လုယက္ျခင္း၊ ခုိး၀ွက္ျခင္း၊ ေခ်ာက္တြန္းျခင္း၊ တစ္ပတ္ ႐ုိက္ျခင္းစသည္တုိ႔ကား မတရား ေလာဘေၾကာင့္ျဖစ္၏။

ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ မတရားေလာဘမ်ားကို ထိန္းေပးဖုိ႔အတြက္ ဘုရားျမတ္စြာက ``ရွိတာေလးႏွင့္ ေက်နပ္ရမယ္၊ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံးဥစၥာပါပဲ´´ဟု ေဟာေတာ္မူျခင္းျဖစ္ ေပသည္။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း မ်ားကုိ မလုပ္ဖုိ႔အတြက္ ေဟာေတာ္မူျခင္းမဟုတ္။

တခ်ိဳ႕လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကား လူ႔ဘ၀ႀကီးကုိ ၿငီးေငြ႔သည့္အတြက္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို မလုပ္ခ်င္ သေယာင္ေယာင္၊ ၃၁-ဘုံလုံးသည္ ဒုကၡသစၥာျဖစ္သည့္အတြက္ နိဗၺာန္တစ္ဘက္ကမ္းကိုပဲ အခုခ်က္ခ်င္း ကူးေတာ့မည့္ေယာင္ေယာင္ သံေ၀ဂတရားရေနသည့္ ေယာဂီသူေတာ္စင္ကဲ့သုိ႔ ေျပာတတ္ၾကေသး၏။ ထုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ား တရားရိပ္သာကိုသြားၿပီး တရားအားထုတ္ေသာအခါ ၂-ရက္ေလာက္ အားထုတ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာ ေတာ့၏။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ``က်န္းမာေရးကလည္း မေကာင္းဘူး၊ ဒီေတာ့ စိတ္သြားတုိင္း ကိုယ္ မပါေတာ့ ဘယ္ အားထုတ္လုိ႔ ေကာင္းေတာ့မွာလဲ၊ တရားျပဆရာကလဲ အေတြ႕အႀကဳံႏုေသးေတာ့ တရား နာရတာက အားမရပါဘူးေပါ့ကြာ´´ဟု စသျဖင့္ ဆင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၿပီး ကိုယ့္အျပစ္ကုိ သူမ်ားေပၚပုံခ် ေလ ေတာ့သတည္း။

အမွန္ကား အေပၚယံအသိေလးကုိ တကယ့္``သံေ၀ဂတရား´´ဟု ထင္ေနျခင္းပင္တည္း။ ယင္းသုိ႔ ထင္ျခင္းသည္လည္း ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ လိမ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ သူမ်ားအလိမ္မခံရဖုိ႔ထက္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ အလိမ္ မခံရေအာင္ သတိျပဳသင့္၏။

ေက်ာင္းဒကာႀကီးအနာထပိဏ္၊ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါတုိ႔သည္ ေသာတာပန္ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ ကိုယ္ပုိင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ရွိၾကေပသည္သာ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကီလူသားမွန္သမွ် စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကုိ မျဖစ္မေန ျပဳလုပ္သင့္ေပသည္။

``ေအာက္ကလိအာ´´ မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳ

ဘက္ေပါင္းစုံကေန မၾကည့္ဘဲ တစ္ဖက္သတ္ၾကည့္ေနရင္ေတာ့ အျမင္မွန္ကုိ ရႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ အျမင္မွန္ကုိ မရလွ်င္ လူ႕ဘ၀ႀကီးကုိ ၿငီးေငြ႕သလုိလုိ၊ စိပ္ပုတီးႏွင့္ရိပ္ႀကီးခုိေတာ့မွာလုိလုိႏွင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း မ်ားကို မလုပ္ဘဲေနလွ်င္ ေလာကီအက်ိဳးလည္း မရ၊ ေလာကုတၱရာအက်ိဳးလည္း မရဘဲ ကီမဟုတ္ ကုတ္မဟုတ္၊ မိေနာက္မက် ဖေနာက္မမီ၊ ``ေအာက္ကလိအာ´´ ျဖစ္သြားမွာ စုိးရေပသည္။ (ၾကက္တြန္သံလည္းမဟုတ္၊ က်ီးတြန္သံလည္းမဟုတ္သည္ကုိ ေအာက္ကလိအာဟု ေခၚ၏။)

လူမွန္လွ်င္ လူ႔အလုပ္ကုိ လုပ္ရမည္။ ဘုန္းႀကီးမွန္လွ်င္လည္း ဘုန္းႀကီအလုပ္ကုိ လုပ္ရမည္။ လူျဖစ္ ပါလ်က္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကဲ့သုိ႔ စီးပြားေရးအလုပ္မ်ားကို မလုပ္ဘဲပစ္ထားလွ်င္ (သို႔မဟုတ္) စီးပြားေရး လုပ္ငန္း မ်ားကို လုပ္ေသာ္လည္း စိတ္ပါ၀င္စားမႈ မရွိလွ်င္ လူ႕တာ၀န္ ပ်က္ကြက္ျခင္းပင္တည္း။ ယင္းသုိ႔ ပ်က္ကြက္ လွ်င္ သူ႔ မိသားစု နစ္နာပါေတာ့သည္။

``အလုပ္လုပ္ရင္ လုပ္၊ အလုပ္မလုပ္ရင္ ေသတာက ေကာင္းတယ္´´ဟူေသာ စကားပုံတစ္ခု ရွိ၏။ အသက္ရွင္သန္ေနတုန္းမွာ ေငြမ်ားမ်ားရရွိေအာင္ အလုပ္လုပ္ရမည္ ဟု ဆုိလုိျခင္းပင္တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေျပာ ၾကသည္ထင္၏။ ``ေငြသည္ ဒုတိယဘုရား´´ဟူသတတ္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားျမတ္စြာက ပစၥဳပၸန္ခ်မ္းသာေရးကုိအလုိရွိသူမ်ားအတြက္ `` ဥ႒ာန- မည္သည့္ အလုပ္ကုိပဲ လုပ္လုပ္ ငုတ္မိသဲတုိင္ တက္ႏုိင္ဖ်ားေရာက္ဆုိတဲ့ ေနာက္မဆုတ္တမ္းစိတ္ဓာတ္ ရွိရမည္၊ အာရကၡ- ၾကြက္ေသတစ္ခု အရင္းျပဳဆုိသကဲ့သုိ႔ အေလအလြင့္မရွိေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမည္၊ ကလ်ာဏမိတၱ- ေစ်းကြက္ခ်ဲ႕ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ တစ္ရြာတစ္က်ီ ေဆာက္ရမည္၊ သမဇီ၀ိတ- စီမံခန္႔ခြဲမႈ စာရင္းအင္းပညာကုိ ကၽြမ္း က်င္ရမည္´´ ဟု သမၸဒါတရား ၄-ပါး ကုိ မိန္႔ေတာ္မူျခင္းျဖစ္ေပသည္။

ဤကဲ့သို႔ ႀကီးပြားေရးတရားမ်ားကုိ သတိမထားမိၾကသူမ်ားက ``ဘုရားျမတ္စြာ၏တရားသည္ ႀကီးပြား တုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ ပိတ္ဆုိ႔သည့္တရား´´ဟု ထင္ျမင္ကုန္ေတာ့သည္။

ဤအခ်က္ကို မိမိတို႔ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားသိရွိနားလည္ထားဖုိ႔ လိုအပ္လွ၏။ သုိ႔မွသာလွ်င္ ``ဘယ္လုိေနရာမ်ိဳးမွာ ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးကုိ ေဟာသင့္တယ္´´ဆုိသည္ကုိ နားလည္မည္ျဖစ္ေပသည္။ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ သိရွိနားလည္ဖုိ႔ အေရးႀကီးလွ၏။ မဂၤလာဦးဆြမ္းေကၽြးမွာ ညီေတာ္ မင္းနန္ခၽြတ္ခန္းကို ေဟာလုိ႔ မျဖစ္။ လင့္က်င့္၀တ္၊ မယားက်င့္၀တ္တရားမ်ိဳးကို ေဟာရေပမည္။ ေလာကီႀကီးပြားေရး တရားမ်ားကုိလည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ေဟာဖုိ႔၊ ေျပာဖုိ႔၊ ေရးဖို႔ လုိအပ္ေပသည္။

တခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္မ်ားသည္ ``တရားအားထုတ္ခ်င္သလား၊ ဘုန္းႀကီး၀တ္မွ ေကာင္းမွာေပါ့၊ ဘုန္းႀကီး မ၀တ္ႏိုင္ဘူးလား၊ မိသားစု သံေယာဇဥ္ေတြကို ျဖတ္လုိက္စမ္းပါ၊ ဒါဆုိရင္ ၀တ္ႏိုင္ပါတယ္´´ဟု စသျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူၾက၏။ တခ်ိဳ႕ေသာလူမ်ားမွာ ေရွာင္လႊဲ၍ မရႏုိင္ေသာတာ၀န္မ်ား ရွိေနၾကရကား တရားအားထုတ္ ခ်င္သည့္ လူတုိင္းကို ဘုန္းႀကီး၀တ္ခုိင္းလုိ႔ မျဖစ္ေပ။ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ႏွင့္ တရားအားထုတ္ လွ်င္လည္း တရားထူးမ်ား ရႏုိင္ေပသည္သာ။

သာ၀တၳိၿမိဳ႕ႀကီး၌ လူဦးေရ သန္း ၇၀-ရွိရာ သန္း ၅၀-မွာ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ဤအေရ အတြက္ကုိ ၾကည့္လွ်င္ပင္ လူပုဂၢိဳလ္အမ်ားအျပား ``တရားထူးမ်ား´´ ရၾကသည္ဆုိသည္မွာ ေျပာဘြယ္မရွိ ေတာ့ေပ။ က်န္သည့္ သန္း ၂၀-ကလည္း သူတုိ႔၏ႏွလုံးသားထဲ၌ ဗုဒၶတရားမ်ား ထည့္ထားၾကသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားပင္တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အရိပ္ေအာက္မွာ ရွိသည့္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ႀကီးသည္ မည္မွ်ေလာက္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ သာယာဖြံ႕ၿဖိဳးမႈရွိမည္ဆုိသည္ကုိ မွန္းဆ၍ ၾကည့္ႏုိင္ပါသည္။ ေတြးၾကည့္လွ်င္ လြမ္းေမာ ဘြယ္ ေကာင္းေလစြာ့တကား။

စိတ္သာရွင္ေစာ ဘုရားေဟာ

လူတစ္ေယာက္သည္ ``ဘုရားဒကာဆုိတဲ့ နာမည္တစ္လုံးရရင္ေတာ္ပါၿပီ´´ ဟူေသာ စိတ္ျဖင့္ ဘုရား တည္ေန၏။ အျခားလူတစ္ေယာက္ကား ``သားေလးရွင္ျပဳဖုိ႔၊ လွဴႏုိင္တန္းႏုိင္ဖုိ႔´´ဟူေသာ စိတ္ျဖင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဇာက္ခ်ၿပီး ႀကိဳးစားပန္းစားလုပ္ေန၏။ ထုိႏွစ္ေယာက္တြင္ ဘုရားတည္ေသာသူထက္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ကုိင္ေနေသာသူက ပုိ၍ျမင့္ျမတ္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ သူ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္က မြန္ျမတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

တခါက အလြန္ရင္းႏွီးေသာ တံငါသည္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရွိ၏။ တစ္ရက္လုပ္မွ တစ္ရက္စားရ ေသာေၾကာင့္ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္ခ်င္ေသာ္လည္း ဥပုသ္မေစာင့္ႏုိင္ၾက။ သုိ႔ႏွင့္ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ဥပုသ္ေစာင့္ဖုိ႔ တုိင္ပင္ၾကေလသည္။ လျပည့္ေန႔ေရာက္ေသာအခါ တစ္ေယာက္က ေက်ာင္းသုိ႔ သြားၿပီး ဥပုသ္ေစာင့္၏။

က်န္ရစ္သူ ကုိတံငါသည္ကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စာရဖုိ႔အတြက္ ေလွတစီးနဲ႔ ေခ်ာင္းထဲမွာ ႀကိဳးစား ပန္းစားႏွင့္ ငါးမ်ားကုိ ဖမ္းရေလသည္။ ငါးမ်ား ႏွစ္ေယာက္စာရေသာအခါ တံငါတဲထဲ၌ အနားယူရင္း ဥပုသ္ေစာင့္သြားသည့္ သူငယ္ခ်င္းကို သတိရေန၏။ ``အင္း ငါ့သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးထံကေန သီလခံယူေဆာက္တည္ ၿပီးေရာ့မယ္၊ အခုခ်ိန္မွာ ဘုရားရိပ္မွာ ေနၿပီးေတာ့ ပုတီးစိပ္တရားထုိင္လုပ္ေနေရာ့ေပါ့၊ အင္း ကုသုိလ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရေနေရာ့မယ္၊ သိပ္ေအးခ်မ္းမွာပဲ´´ဟု စဥ္းစားၿပီး သာဓုေခၚေနေတာ့၏။ လူက တံငါတဲ၌ေနေသာ္လည္း စိတ္က ေက်ာင္းေရာက္ေန၏။

ေက်ာင္းသြားၿပီး ဥပုသ္ေစာင့္ေသာ တံငါသည္ကလည္း ပုတီးကုံးကုိင္ၿပီး က်န္ရစ္သူ သူငယ္ခ်င္းကို သတိရေနမိ၏။ ``အခုခ်ိန္မွာ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ပုိက္ကြန္နွင့္ ငါးေတြ ဖမ္းေနေရာ့မယ္၊ ဒီေန႔ ငါ့အတြက္ ေ၀စုေပး ရမွာဆုိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စာ ဖမ္းရမွာ၊ ဖမ္းမွဖမ္းပါ့မလား၊ ႏွစ္ေယာက္စာ မရရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ´´ဟု ေတြးၿပီး ေလာဘႏွင့္ ေသာကျဖစ္ေနေတာ့၏။ လူက ေက်ာင္းမွာေနေသာ္လည္း စိတ္က ပုိက္ကြန္ထဲမွ မထြက္။

စိတ္ထားျဖဴစင္ေအာင္ေနထုိင္ျခင္းကုိ ``ဥပုသ္ေစာင့္သည္´´ဟုေခၚ၏။ ယင္းသုိ႔ဆုိလွ်င္ ထုိတံငါသည္ ႏွစ္ေယာက္တြင္ မည္သူက ဥပုသ္ေစာင့္သနည္း။ အေျဖကား လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလုိထင္ရွားလွပါသည္။ ``စိတ္သာရွင္ေစာ ဘုရားေဟာ``ဆုိသည့္အတုိင္း အတြင္းစိတ္ဓာတ္က တင့္တယ္လွ်င္ အရာခပ္သိမ္း တင့္ တယ္ေတာ့သည္သာ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားတည္တုိင္း ကုသုိလ္ရသည္ဟု ေျပာ၍ မရသကဲ့သုိ႔ စီးပြားေရးလုပ္တုိင္း လည္း တရားႏွင့္ေ၀းသည္ဟု ေျပာ၍ မျဖစ္ေပ။

တစ္ေယာက္အားထက္ ဆယ္ေယာက္အားက ပုိထိေရာက္

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သည့္အခါမွာလည္း ကိုယ့္ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကုိ ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ အထူးလုိအပ္လွ၏။ ဘာသာျခားမ်ားသည္ သူတုိ႔ဘာသာ၀င္တုိ႔ကုိသာလွ်င္ အထူးဦးစား ေပးၾက၏။ ထမင္းဆုိင္ျခင္းအတူတူ သူတုိ႔ဘာသာ၀င္တုိ႔၏ ထမင္းဆုိင္ကိုသာ အားေပးၾက၏။ လုပ္ပုိင္ခြင့္ရွိ၏။ အျပစ္မဆုိသာေပ။ မိမိတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အတုယူရမည္ဆုိသည္ကုိ သိရွိနားလည္ဖုိ႔ ေျပာရျခင္းျဖစ္သည္။

တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးသည္ပင္လွ်င္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း အားေပးၾကဖုိ႔ ကူညီၾကဖုိ႔ မိန္႔မွာ ေတာ္မူခဲ့ဖူးပါသည္။ ``သမဂၢါနံ တေပါ သုေခါ- ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံးမွ အခက္အခဲမွန္သမွ် ေက်ာ္လႊားႏိုင္ မည္´´ဟူေသာ ဘုရားျမတ္စြာ၏ အဆုိအမိိန္႔ကုိ လုိက္နာၾကမည္ဆုိလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ အထက္ တန္းက်က် မ်က္ႏွာပန္းလွလွျဖင့္ ေနႏုိင္သည္ဆုိသည္ကို မည္သည့္ေဗဒင္ဆရာကိုမွ် ေမးစရာ မလိုေပ။

မည္သည့္အလုပ္ကုိပဲလုပ္လုပ္ ``တစ္ေယာက္အား´´ႏွင့္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းထက္ ``ဆယ္ ေယာက္အား´´ ႏွင့္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းက ပုိ၍ထိေရာက္၏။ ယေန႔ေခတ္၌ ႏုိင္ငံရပ္ျခားတုိင္းျပည္မ်ားသုိ႔ သြားေရာက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ ျမန္မာျပည္သားတုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ ေျမာက္ျမားစြာ ေတြ႕ရွိရေပသည္။ စည္းလုံးမႈ ညီညြတ္မႈသည္ ယင္းကဲ့သုိ႔တုိင္းတစ္ပါးမွာေနၾကသည့္သူမ်ားမွာ ပုိ၍ အေရးႀကီး၏။ တုိင္းတစ္ပါးတုိ႔၌ ``အလုပ္အကုိင္၊ ေနရာတုိက္ခန္း၊ အစိုးရ႐ုံး´´စသည္တုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာကို ေတြ႕ ရွိႏိုင္ေပသည္။ ယင္းအခက္အခက္မ်ားကုိ စုေပါင္းၿပီးေျဖရွင္းမွ ပုိ၍ အဆင္ေျပႏုိင္ပါ၏။

လူတစ္ရာအတူေနေသာ္လည္း ``သူတစ္လူငါတစ္မင္း´´ ျဖစ္ေနၾကလွ်င္ ``တစ္ရာအား´´ မရွိေတာ့။ တခ်ိဳ႕ရြာ၊ ရပ္ကြက္တုိ႔၌ ဘာသာျခားလူဦးေရထက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူဦးေရက အဆမတန္ ပုိ၍မ်ား၏။ သုိ႔ေသာ္ ဘာသာျခားတုိ႔ကား စည္းလုံးမႈရွိရကား စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးစသည္တုိ႔၌ ဘာသာျခားတုိ႔ကပဲ ေရွ႕ကဦးေဆာင္ ေနပါေတာ့သည္။ မနာလုိ၍ ေျပာျခင္းမဟုတ္ပါ။ အတုယူလုိေသာေၾကာင့္ ေျပာရျခင္းျဖစ္၏။

ထုိအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ``အမ်ားအတြက္´´ဆုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တုိးခ်ဲ႕ၿပီး ညီညီညြတ္ညြတ္ႏွင့္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္ေနပါၿပီ။ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာအတြက္ တက္ကုန္ရြက္ကုန္လႊင့္ၿပီး စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကလွ်င္ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ား မႀကီးပြားစရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ထုိကဲ့သုိ႔လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ သမၼာသမၺဳဒၶ ေခၚတြင္ ျမတ္ဘုရားရွင္၏ အလုိဆႏၵႏွင့္ ကိုက္ညီပါေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါသည္။

-------------------------------

သီတဂူ- အရွင္ေဒ၀ိႏၵာဘိ၀ံသ

မေရွာင္သာတဲ့ ေလာကဓံ

ဘ၀အေထြေထြကို ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ လူသားေတြဟာ ေလနင္ရာ လြင့္ေမ်ာျပီး ပံုေျပာင္းေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြ လို ဘ၀ရဲ့အနိမ့္အျမင့္ ဆိုတဲ့ ေလာကဓံ တရားေတြဟာလည္း လူတိုင္းမွာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါသည္ ။
ဒီလိုဘဲ ေနစဥ္နွင့္အမွ် ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ .. လဘ္ရျခင္း ၊ မရျခင္း ၊ အေျခြအရံရွိျခင္း ၊ မရွိျခင္း ၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ၊ ကဲ့ရဲ့ျခင္း ၊ခ်မ္းသာျခင္း ၊ ဆင္းရဲျခင္း ဆိုတဲံ့ ရွစ္ပါးေသာ ေလာကဓံတရားေတြ ကို ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္.. ဖု႒ႆေလာကဓေမၼဟိ ၊ စိတၱံယႆ နကမၸတိ ၊ အေသာကံ ၀ိရဇံေခမံ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ ၊ ..... ေလာကဓံတရားနွင့္ ၾကံဳေတြ႔လာလွ်င္ စိုးရိမ္ပူေဆြး ငိုေၾကြးေသာက မျဖစ္ဘဲ မတုန္မလွဳပ္ သည္းခံနိုင္ျခင္းရွိတာကို မဂၤလာတပါး ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္ ။

ဆက္လက္ဖတ္ရူရန္...

ဘ၀ခရီးလမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေလာကဓံမႈုန္တုိင္းေတြကို ရင္ဆိုင္ရင္းနဲ႔ စိတ္ပ်က္မႈ ၊ အားငယ္မႈ ၊ ညစ္ညဴးမႈ ၊ ငိုေၾကြးမႈ မ်ိဳးစံုၾကံဳရပါသည္ ။ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခြင့္မရွိဘဲ သူျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတဲ့ ေလာကနိယာမထဲ ..ကိုယ့္ရင္ထဲ မြန္းၾကပ္ဖိစီးေနတဲ့ ေဒါသမီးေတြ ရွိေနေပမဲ့လည္း အျပံဳးမပ်က္ တဖက္သူအေပၚ စကားေျပာနိုူင္တဲ့ အက်င့္ကို မိမိိတို႔ေလ့က်င့္ထားရပါလိမ့္မည္။ ေယာနိေသာမနသိကာရဆိုတဲ့ သင့္တင့္ေအာင္စိတ္ကို ထားတတ္ရပါမည္ ၊ လူတေယာက္ဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကို စိတ္ျဖစ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်နိူင္ဖို႔အတြက္ အဓိက မိမိစိတ္အျမင္မွာ ၾကည္လင္ေနဖိုလိုအပ္ပါသည္ ။ ၊ ကမၻာတလႊားရွိ လူသားတိုင္းနွင့္ ဘာသာတရားတိုင္းဟာ စိတ္၏ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ကို ဦးတည္ၾကပါသည္ ေရႊၾကာတို႔ ဗုဒၶဘာသာတြင္လည္း ကံ ၊ ညဏ္ ၊ ၀ိီရိယ သံုးပါးစလံုးျပည့္စံုဖို႔ လိုအပ္ပါသည္ဟု အထင္အရွားေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္ ။

လူဆိုတာ အမွားမကငး္တာေတာ့အမွန္ဘဲ အမွားေပၚ ေႏွာင္တေတြရျပီး ေနာင္မမွားေအာင္ ဆင္ျခင္ရမည္ဆိုတာလဲ အသိေလးေတြ၀င္ဖို႔အေရးၾကီးပါသည၊္ ဒါမွမဟုတ္ အမွားမ်ားလာျပန္ေတာ့လည္း ကို္ယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈေတြ ေလွ်ာသြားနိူင္သည္ ၊။ အရာရာအတြက္ ေမွ်ာ္လင္ခ်က္ေတြ ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရွိခဲ့သလို က်ဆံုးမႈေတြနဲ႔ ေရာျပီးခံစားေနၾကရသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာခဲ့ဘူးပါသည္ - ေကာင္းဆံုးကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္ ၊ ဆိုးဆံုးအတြက္လည္း ျပင္ဆင္ထားတယ္ တဲ့ ..ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ အရာတခု ကို ၾကိဳးစားၾကတယ္ ၾကိဳးစားတဲ့အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈကို မည္သူမဆို လိုခ်င္ၾကသည္ ၾကိဳးစားပါလွ်က္နဲ ႔ မျဖစ္လာတာေတြ ၾကံဳေတြရင္ စိတ္ပ်က္ စိတ္ဓါတ္က်ျပီး တခ်ိဳ့ဆို ဘ၀ပါ ဆံုးရႈံးသြားၾကသည္ ။

စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ၊ စိတ္ေက်နပ္မႈေတြ ၾကံဳေတြ႔လာတဲ့အခါ အမွတ္တမဲ့ ေက်ာ္လြန္သြားေပမဲ့ စိတ္ဆင္းရဲ့ ဒုကၡနဲ႔ ၾကံဳေတြတဲ့အခါ မခံနိူင္ေအာင္ စိတ္ပူေလာင္ျပီး စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းသည္၊ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္ေလ့က်င့္ခန္းဆိုတဲ့ တရားထိုင္ျခင္းကို လုပ္ေပးရပါသည္ ၊။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္ .. ရဟန္းတို႔ အနာေရာဂါဟူသည္ ႏွစ္မ်ိဳးအျပားရွိ၏ ၊ အဘယ္နွစ္မ်ိဳးနည္း . ကိုယ္နာမက်န္းျခင္းနွင့္ စိတ္နာမက်န္းျခင္း တို႔တည္း . တနွစ္ ၂နွစ္ နွစ္ေပါင္းတရာ ၊တရာထက္ပို၍၄င္း ၊ ကိုယ္နာမက်န္းျခင္းမွ ကင္းရွင္းပံုရသူမ်ားသည္ ရွိေပသည္ ၊ သိုေသာ္လည္း ရဟန္းတို႔ ကိေလသာညစ္ေၾကးကင္းကုန္ျပီးေသာ ရဟန္းတို႔မွအပ ခဏမွ် စိတ္နာမက်န္းျခင္းကင္းသူဟူ၍ ေလာကတြင္ရွားလွဘိျခင္းဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္ .။ ၊ ဒီေတာ့ ေန႔ေန႔ညည ေလွ်ာက္လမ္းလို႔ မျငိမ္းနိူင္တဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ ခရီးလမ္းမွာ ရတာေလးနဲဘဲ ေရာင္ရဲမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေလးသာမရွိခဲ့ရင္ စိတ္ရဲ ျငိမ္းခ်မ္းမႈဆိုတာ ဘယ္ေသာခါမွ ရနိူင္မွာ မဟုတ္ပါ ။
ေလာေလာဆယ္မွာ စိတ္ခြန္အားေတြ ျပန္ျပည့္ဖို႔ လိုေပသည္ တရားထိုင္ခ်င္းဆိုသည့္ ၀ိပႆနာအလုပ္သည္ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္ ကမၼ႒ာန္း စိတ္ေလ့က်င့္မႈ လုပ္ငန္းျဖစ္ျပီး သဘာ၀တရားကို ထိုးထြင္းသိျမင္ျပီးေနာက္ စိတ္၏လံုး၀လြတ္ေျမာက္မႈရျခင္းေၾကာင့္နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳနိူင္ပါသည္ ။ စိတ္တိုးတက္မႈ( ဘာ၀နာ )နွင့္ပတ္သတ္၍ ဗုဒၶျမတ္စြာေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ေဒသနာမ်ားတြင္ အေရးၾကီးဆံုးေဒသနာသည္ ဒီဃနိကယ္သုတ္ (၂၂) သိုမဟုတ္ မစ်ၹိမနိကယ္ သုတ္ အမွတ္(၁၁) တြင္လာေသာ သတိပ႒ာနသုတ္ျဖစ္ပါသည္ ၊ဤသုတ္တြင္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဘာ၀နာတရားေတာ္သည္ ေလာကနွင့္ အဆက္ျဖတ္၍ ေလာကၾကီးကို ေရွာင္ဖယ္သြားေစရန္မဟုတ္သည္သမက မိမိတို႔၏ ဘ၀ေန႔စဥ္လုပ္ငန္း ေဆာင္တာမ်ား ၀မ္းသာမႈ ပူေဆြးမႈမ်ား အေျပာအဆို အၾကံအစည္မ်ားနွင့္ က်င့္သီလ အသိဉာဏ္ ဆိုင္ရာမ်ားနွင့္ပင္ သက္ဆိုင္ပါသည္ ။

သတိပ႒ာနသုတ္မွာလည္း (၄)ပိုင္းရွိသည္
၁။ မိမိကိုယ္ ၌ ျဖစ္ပ်က္မႈကို ရႈေသာ ကာယႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္၊
၂။ မိမိေတြထိခံစားေနေသာ ေ၀ဒနာတခု၌ ျဖစ္ပ်က္မႈကို ရႈရေသာ ေ၀ဒနာနုပႆနာ သတိပ႒ာန္ ၊
၃။ မိမိစိတ္တခု၌ ျဖစ္ပ်က္မႈ ကို ရႈရေသာ စိတၱာနုပႆနာ သတိပ႒ာန္ ၊
၄။ ကိုယ္က်င့္သီလဉာဏ္ပညာဆိုင္ရာ တရားစု၌ ျဖစ္ပ်က္မႈကို ရႈရေသာ ဓမၼနုပႆနာ သတိပ႒ာန္ ၊

ဒီသတိပ႒ာန္တရားေတြကို ရႈမွတ္အားထုပ္ျပီး စိတ္ဓါတ္က်စဥ္ ခဏတြင္း အလြယ္လင္တကူ ရရွိကာ ဆူၾကံဳျမင့္တုံ ေလာကဓံ တရားမ်ားကိုလည္း ေရႊၾကာတို႔အေနနဲ႔ ပိုမို ခံနူိင္ရည္ ရွိနိူင္မည္ျဖစ္ပါသည္ ။

လက္ေ၀ွးသမားရဲ့ စကားတခြန္းရွိပါသည္ ... ထိုးနိူင္တာသာ စြမ္းရည္မဟုုတ္ပါ ၊ ထိုးခံနိူင္တာဟာလဲ စြမ္းရည္ပါဘဲ တဲံ့ ....... ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔ စိတ္ကို တေနရာအတြက္သာ ျပင္ဆင္ရမွာ မဟုတ္ဘဲ ေလာကဓံ တရားရွစ္ပါးလုံးအတြက္ ခံနိူင္ရည္ရွိေအာင္ ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ရပါမည္ ျဖစ္ပါသည္ ။

ေရႊၾကာ . ျမန္မာျပည္မွာတံုးက ပဏိၭတာရာမ ေရႊေတာင္ကုန္းသာသနာရိပ္သာတြင္ တရားအားထုတ္စဥ္ ဆရာေတာ္ဘုရား ၾသ၀ါဒ မိန္႔ဆိုခဲ့ဘူးသည္ ....ျမင့္တဲ့သူေတြ အေပၚမွာ ကိုယ္က နိမ့္ရမယ္ ၊ နိမ့္တဲ့သူေတြ အေပၚမွာ ကိုယ္က ျမင့္ရမယ္ ဆိုတဲ့ၾသ၀ါဒပါ. ၾကိဳးစားမႈေၾကာင့္ေအာင္ျမင္မႈ ရလို႔ျဖစ္ေစ ၊ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမွ ကင္းလြတ္တဲ့ အေနနဲ႔ စိတ္ေနစိတ္ထား တစ္မ်ိဳးတမည္ ေဖါက္ျပန္ေနတဲ့ သူအေပၚမွာျဖစ္ေစ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နိႈမ့္ခ်ျပီး ဆက္ဆံရပါမည္္ ၊။ ေလာက လူသားေတြနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီလိုနိႈမ့္ခ်ဆက္ဆံတာကို ေအာက္က်တယ္လိုထင္နိူင္ပါသည္္ ၊ ျမတ္စြာဘုရားအလိုေတာ္က် ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္က နိုမ္ခ်ဆက္ဆံျခင္းသည္ အသာရလိုက္တာပါဘဲ ၊ ဒါကိုိုရည္ရြယ္ျပီး ျမင့္တဲ့သူေတြ အေပၚမွာ ကိုယ္က နိုမ့္ရမယ္ဆိုတာျဖစ္သည္ ၊ နိုမ့္တဲ့သူေတြ အေပၚမွာ ကိုယ္က ျမင့္ရမယ္ဆိုတာကေတာ့ သီလ ၊ သမာဓီ ၊ ပညာ တရားေတြ နည္းပါးတဲံ အေနအနဲ႔ နိုမ့္က်သူေတြ ထက္ ကိုယ္က သီလ ၊ သမာဓီ ၊ ပညာ တိုးပြါးေအာင္ အားထုတ္က်င့္ၾကံျခင္းျဖစ္ ျမင့္ျမတ္ရပါသည္္ .။ .......

အခက္ခဲေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ လာတဲ့အခါ ေရွာင္လဲြရန္မၾကိဳးစားဘဲ တတ္နိူင္ဆံုး ေမတၱာနွင့္ယွဥ္ေသာ နူးညံ့ ေျပျပစ္ေသာစိတ္နုလံုးကို လက္ကိုင္ထားျပီး ျပႆနာကို တခုခ်င္း တခုခ်င္းစီ ေျဖရွင္းသြားဖို႔လုိပါသည္ ၊။
လူတေယာက္ရဲ့ ဘ၀မွာ အေရး အၾကီးဆံုးက ဘာလဲ ? ၊ ကိုယ္တကယ္ျဖစ္ခ်င္ဘာလဲ ? ၊ ကိုယ္တကယ္လုပ္ေနတာဘာလဲ? ၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္စစ္ေဆးၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။ ဘ၀ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ဓိပၸါယ္ရွိရွိ ဘယ္လိုေနရမယ္ဆိုတာလဲ သိဖို႔လိုအပ္ပါသည္ ၊ ဘ၀ေလာကဓံ ေလလိႈင္း တိုက္ခတ္မႈကို ၾက့ံခိုင္ သန္စြမ္းမႈ နဲ႔ ခံနိူင္ရည္ အားကို လိုအပ္သလို ျပဳျပင္ျပီး ကိုယ့္ဘ၀ရဲ့ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ကိုယ္ကလဲြ၍ ဘယ္သူမွ မသိနိူင္တဲ့အတြက္ ျဖည့္စြက္ရင္း ေလာကဓံမွုန္တိုင္းကို ...ဖု႒ႆေလာကဓေမၼဟိ ၊ စိတၱံယႆ နကမၸတိ ၊အေသာကံ ၀ိရဇံေခမံ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ ၊ ..... နွင့္အညီ စိုးရိမ္ ပူေဆြး ငိုေၾကြးျခင္းကင္းစြာနဲ႔ မတုန္မလႈပ္ သည္းခံ နိူင္ၾကပါေစ ။

ေမတၱာျဖင့္ ေရႊၾကာ .

ငါ အစြမ္းရွိသေလာက္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရပါလုိ၏ by ေဒါက္တာအရွင္ဉာဏိႆရ (အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ Ph.D., D.Litt.)

မိမိ စာသင္သားဘ၀က ပထမႀကီးတန္းကို ေျဖဆုိခုိက္ ဒီပဲယင္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ပရမတၳစကၡဳက်မ္းကို ဖတ္႐ႈျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ပဏာမမွ နိဂုံးအထိဖတ္ၾကည့္ရာ ထုိက်မ္း၏ နိဂုံး၌ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဆုေတာင္းဂါထာမ်ားကို ေတြ႕မိဖတ္မိေလသည္။ ဆုေတာင္းဂါထာ သုံးပုဒ္ရွိသည္။ အလြန္ေကာင္းေသာ ဘ၀လမ္းညႊန္ မြန္ျမတ္သည့္ စိတ္ဓာတ္ကို ျမႇင့္တင္ေပးသည့္ ဆုေတာင္းျဖစ္သည္ဟု ခံယူသေဘာေပါက္မိသည္။ မိမိသည္ ထုိစဥ္ကပင္ ထုိဆုေတာင္းကို အရေဆာင္၍ ဘုရား၀တ္တက္တုိင္း ေကာင္းမႈျပဳတုိင္း ဆုေတာင္းေနခဲ့ေလသည္။

အသီးသီးတတ္ေသာ သစ္ပင္တုိ႔သည္ အသီးတုိ႔ျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးျပဳတတ္ကုန္၏၊ ျမစ္ေခ်ာင္းတုိ႔သည္ ေရျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔ကို ေက်းဇူးျပဳကုန္၏၊ ႏြားမတုိ႔သည္ ႏုိ႔ရည္ျဖင့္ လူတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးျပဳကုန္၏၊ ႏြားထီးတုိ႔သည္လည္း ေကာက္ပဲသီးႏွံတုိ႔ျဖင့္ လူတုိ႔ကို ေက်းဇူးျပဳကုန္၏၊ “ေန” သည္ ေႏြးေသာေရာင္ျခည္ျဖင့္ လူတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးျပဳ၏၊ “လ” သည္လည္း ေအးျမေသာေရာင္ျခည္ျဖင့္ လူတုိ႔ကို ေက်းဇူးျပဳကုန္၏၊ ဤသို႔လွ်င္ လူတုိ႔သည္ လူအခ်င္းခ်င္း ေက်းဇူးျပဳ ေကာင္းက်ဳိးျပဳရမည္သာ ျဖစ္သည္။

ေျမႀကီးေပၚ ေရာက္လာေသာလူတုိ႔သည္ လူ႔ေလာကကို ေက်းဇူးျပဳမွ ဤကမၻာေျမေပၚ၀ယ္ေနရက်ဳိးနပ္မည္၊ လူတုိ႔သည္ အထက္ေဖၚျပပါ ေက်းဇူးျပတတ္ေသာ အရာ၀တၳဴတုိ႔ႏွင့္ လုံးလုံးမတူ ထူးျခားသည္သာျဖစ္၏။ အေၾကာင္းအက်ဳိးကို နားလည္သည္၊ အေကာင္းအဆုိးကို သိျမင္သည္၊ ဆင္ျခင္တုံးတရားရွိသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကံေကာင္းေထာက္မ၍ ရခဲစြာလွ လူ႔ဘ၀ကို ရၾကသူတုိ႔သည္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ရန္မွာ “ငါသည္ လူသားတုိ႔အတြက္ ဘာေတြကို ထားျပစ္ခဲ့မလဲ” “ငါသည္ ငါ့အတြက္ ဘာေတြကို ယူသြားမလဲ”၊ ဤအခ်က္ကို အေလးအနက္ လူသားတုိင္း စဥ္းစားဆင္ျခင္အပ္ေလသည္။

သိဒၶတၳေဂါတမ ျမတ္ဗုဒၶသည္ အ႐ုိးေၾကေၾက အေရဆုပ္ဆုပ္ အားထုတ္ေတာ္မူ၍ သတၱေလာကႀကီးအတြက္ ဓမၼတစ္ခု ထားရစ္ခဲ့ေလသည္၊ သတၱ၀ါအားလုံးစားသုံး၍ မကုန္ႏုိင္ေအာင္ ရွိေပသည္။ ေလာက၌ ကံစြမ္း ဥာဏ္စြမ္း ၀ီရိယစြမ္း ရွိသူတုိ႔ကား ရွားပါးကုန္၏၊ ကံစြမ္း ဥာဏ္စြမ္း ၀ီရိယစြမ္း နည္းပါးသူတုိ႔သာ မ်ားျပားကုန္၏။ ကံစြမ္း ဥာဏ္စြမ္း ၀ီရိယစြမ္း ႀကီးမားသူတုိ႔သည္ ကံ ဥာဏ္ ၀ီရိယအား နည္းပါးသူတုိ႔၏ မွီခုိ အားထားရာ ျဖစ္သင့္ေပသည္။

လူတုိ႔၏ ႏႈတ္တြင္ စကားပုံေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ေျပာဆုိၾကသည္။ ဥပမာ … “ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ” ဆုိေသာ စကားမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ဤစကားရပ္၌ မိမိေနေသာအရပ္၌ ေရေနာက္လွ်င္ ေရၾကည္ရွိရာ အရပ္သုိ႔ သြားရမည္။ မိမိေနေသာ အရပ္၌ သစ္ပင္ ျမက္ပင္တုိ႔ ေျခာက္ေသြ႕လွ်င္ စိမ္းစုိေသာ အရပ္သုိ႔ သြားရမည္ ဟု ဆုိလုိဟန္ရွိသည္။ တကယ္ျဖစ္သင့္သည္ကား မၾကည္ေသာေရကုိ ၾကည္ေအာင္လုပ္ရမည္။ မႏုေသာျမက္တုိ႔ကို ႏုေအာင္စုိက္ပ်ဳိးရမည္၊ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ ေရရွားပါးေသာ အရပ္ကို စိမ္းလန္းစုိေျပေအာင္ ေသာက္ေရ သုံးေရရေအာင္ လုပ္ရမည္ဟုသာ မိမိခံယူသည္။ ဤခံယူခ်က္ ဤဆုေတာင္းမ်ားေၾကာင့္ ယေန႔ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တြင္ ေရအလွဴ၊ ေဆးအလွဴ၊ ေက်ာင္းအလွဴ၊ ေက်ာင္းသုံးပရိေဘာဂအလွဴ ေဆး႐ုံအလွဴတုိ႔ကို အေတာ္အတန္ လွဴျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ။ ဆက္လက္၍ ေတာင္းလုိေသာ ဆုေတာင္းသည္ကား “ကာမ၏ ေက်းကြၽန္အျဖစ္ ဘယ္ဘ၀မွာမွ မျဖစ္ရပါလုိ။ သာသနာေတာ္၏ေက်းကြၽန္သာျဖစ္ရပါလုိ၏၊ ငါတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သူတပါးတုိ႔ ဒုကၡမျဖစ္ၾကပါေစႏွင့္၊ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္သူတုိ႔ကုိ ငါ အစြမ္းရွိသေလာက္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရပါလုိ၏” ။

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအား ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ဆုေတာင္းနွင့္ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို မွ်ေ၀လိုက္ပါသည္။

ရြက္ေဟာင္းျပဳတ္၍ ေက်းႏွဳတ္အသြင္ ရြက္သစ္ျပင္တဲ့ ေႏြဦး

ေႏြေလးလတို႔တြင္ ဂိမၼာန္ေႏြဦး ေရာက္ေတာ့ ေလေဗြျမဴး၍ ရြက္၀ါ ေျခာက္ေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နွင့္ ေလထဲမွ ေ၀့၀ဲလို႔ ေနျပန္ေလျပီ.
စိၾတနွင့္ မိႆရာသီ ခါညီေ၀ါဟာ ေဂါဇာအသစ္ သကၠရာဇ္ ေျပာင္းဘူး နွစ္ေနွာင္းဦးသားတန္ခူး ေခါေသာ ကာလလည္း အခုဆို ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီ .
အခ်ိန္အခါရာသီလိုက္၍ အကိုင္းအညႊန္ေတြသည္ ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုး ရႈျမင္၍မဆံုးနိူင္ေအာင္ ပင္လံုးကၽြတ္ပြင့္လွ်က္ရွိေနပါသည္၊ ေလျပင္းမုန္းတိုင္း အုတ္ဆိုင္းကတိုက္ခိုက္လာခဲ့ေသာ္လည္း ကိုင္းခ်င္းခက္ခ်င္း ယွဥ္တဲြ လို႔ - ေအးယာဥ္လြဲသလို ယိမ္း ႏြဲကါ ေလျပည္ေလျငင္း တိုက္ခိုက္လာလည္း သာယာၾကည္နူးလို႔၊ ဖူးအညႊန္႔တို႔ လည္း ျမဴးကြန္ေနၾကလို႔ ၊ ျမဴခိုးေတြလည္း အံုတ၀ိုင္း၀ိုင္း ဆိုင္းတမို႔မို႔ မိႈင္းညိဳ႔ညိဳ့နဲ႔ နွစ္ျမိဳ့ဘြယ္ရွိလွေသာ ေတာအုပ္ၾကီးသည္ စိမ္းလမ္းစိုေျပေနတဲ့ ေရတံခြန္နွင့္ တိုက္ခိုက္လာေသာေလ၀ွန္းေၾကာင့္၀ါေရာင္ ရြက္ေဟာင္းမ်ားေၾကြက်လို႔ ၊ ေက်းႏုတ္သီးအသြင္ ရြက္သစ္ေတြျပင္လို႔ ၊ ပင္ငယ္ေလးေတြတမ်ိဳး ၊ ပင္ၾကီးေတြတဖံု ၊ ပင္အလတ္္ေတြတခ်ိဳ့ ၊ ကင္ငံုစို ့ေတြနဲ႔ အခ်ိဳ႔ၾကီးရင့္လို႔ အခ်ိဳ႔က သီး လို႔ ၊အခ်ိဳက ပြင့္လို႔ေနသျဖင့္ သင္းရနံ႔ေတြ ျမိဳင္ေဟမ၀န္ တခုလံုး တကယ္ဘဲ နွွင့္သက္ဖြယ္ ရႈခ်င္ဖြယ္ တင္တယ္လွပေသာ ေတာအုပ္ၾကီးတခု လို ၊ ခႏၶာကိုယ္မွာေလာင္ျမိဳက္ေနတဲ့မီးေတာက္ၾကီးကို တားဆီး ျငိမ္းေအးေစတဲ့ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ကိုေရာက္ေစတဲ့ အဲဒီေတာ အုပ္ၾကီး သဘြယ္တင္တယ္လပွစြာ နဲ႔ ကလွ်ာဏ သံုးစံု သဒၵါလကၤာရ၊ အတၱာလကၤာရ ၊ဆိုတဲ့ ပန္းရနံ႔နွင့္ျပည္စံုေသာ ၀ိမုတၱိရသ တပါးျပျပီး ၊ ဓမၼ ၀ိနယ နွစ္ပါး ၊ ပိဋကတ္သံုးပံု၊ငါးရပ္ နိကယ္ ၊ အင္ကိုးသြယ္ နွင့္ အက်ယ္ျပန္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ရွိတဲ့ ပရိယတၱိတရားေတာ္ျမတ္ၾကီးဟာ ေလာကုတၱာအစီးပြါးကို ျဖစ္ထြန္းေစပါတယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ။


(ရတနာသုတ္ေတာ္-
၀နပၸဂုေမၺ ယထ ဖုႆိတေဂၢ၊
ဂိမွာန မာေသ ပဌမသၼိ ဂိေမွ ။
တထူပမံ ဓမၼ၀ရံ အေဒသယိ၊
နိဗၺာနဂါမိ ံပရမံ ဟိတာယယ ။
(ကိုးေဆာင္ဆရာေတာ္ဘုရားေရးသားေတာ္မူေသာ ရတနာသုတ္အနက္ကို ကိုးကား၍မွ်ေ၀ပါသည္)
လူ႔ဘ၀သည္ အမြန္ျမတ္ဆုံုးျဖစ္ေပသည္ ၊ မိမိကိုယ္ပိုင္ အရွင္သခင္ျဖစ္၍ ကိုယ့္ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကို စီရင္ဆံုးျဖတ္ရန္ မည္သည့္ တန္ခိုးအာဏာရွင္ အထက္ပုဂၢိဳလ္မ်ားမဟုတ္ေပ ။ မိမိသည္သာလွ်င္ မိမိကိုးကြယ္ရာျဖစ္၏ ။ မိမိမွ တပါး အဘယ္သူသည္ မိမိ၏ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္နိူင္ပါအံ့နည္း ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက မိတ္ခဲ့ေလျပီ . ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္ရဟန္းတို႔အား "မိမိကိုသာ အားကိုးၾကေလ၊ အျခားတပါး၌ ကိုးကြယ္ရာမရွာေလနွင့္" ဟူ၍ ၾသ၀ါဒ ေပးခဲ့ေလသည္ ။
လူသားအားလံုးတို႔သည္ ကိုယ္ပိုင္ ၾကိဳးစားမႈနွင့္ ပင္ကိုယ္ဉာဏ္အားျဖင့္ အေနွာင္အဖြဲ႔အားလံုးတို႔မွ လြတ္ေျမာက္နိူင္စြမ္းရွိ ပါသည္ ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပုဂၢိိဳလ္တိုင္းအား မိမိ တိုးတက္ေရးနွင့္ လြတ္ေျမာက္ေရးကို မိမိကိုယ္တိုင္ၾကိဳးပမ္းယူရန္ အားေပးလံႈေဆာ္သြန္သင္ဆံုးမေပးေတာ္မူခဲ့ေပသည္ ။ "သင့္တို႔ကိုယ္တိုင္ အားထုတ္ၾကရကုန္မည္ ၊ ဘုရားရွင္တို႔သည္ လမ္းကိုသာ ညႊန္ျပကုန္၏ "ဟူ၍ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္က ျမြက္ၾကားေတာ္မူ၏ ။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားအား "ကယ္တင္ရွင္" ဟု ေခၚတြင္ရမည္ ဆိုပါလွ်င္ လြတ္ေျမာက္ေရးစခန္းျဖစ္ေသာနိဗၺာန္သို႔ သြားရာ ခရီးလမ္းေၾကာင္းကို ရွာေဖြေတြ႔သူနွင့္ လမ္းညြန္ျပသူ အျဖစ္ျဖင့္သာ ေခၚဆိုၾကမည္ျဖစ္ေပသည္ ။ နိဗၺာန္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ရန္မွာ ဤခရီးလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေရႊၾကာတို႔ နွင့္အတူ ဓမၶမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာက္လမ္းၾကရေပမည္ ။ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ေတာ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ တပည့္သားသံဃာေတာ္မ်ားအား ခ်ဳတ္ခ်ယ္ထားရန္ စိတ္မကူးခဲ့ေၾကာင္း သံဃာေတာ္မ်ားကလည္ း ျမတ္စြာဘုရားအေပၚတြင္ မွီခို မေနေစလိုေၾကာင္းတို႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေပသည္ ။ တရားေတာ္ျမတ္တြင္လည္း ထိန္ခ်န္ဖုံးအုပ္ထားသည့္ အခ်က္ဟူ၍မရွိ ၊အာစရိယ မု႒ိေခၚ ဆရာ့-လက္ဆုပ္ လက္ကိုင္ျဖစ္၍ တပည့္တို႔အား မသင္ၾကား မျပသဘဲ ကြယ္၀ွက္ထားသည္ဟူ၍ မရွိ ၊ " ဆရာ စားခ်န္ထားေသာ အေၾကာင္းမ်ား မရွိ" ဟု ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ တဦးတေယာက္စီ ကိုယ္တိုင္တာ၀န္ခံယူျခင္းယူေသာ အက်င့္စဥ္မူအရ တပည့္သံဃာေတာ္တို႔အား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနထုိင္ခြင့္ကို ေပးေတာ္မူျခင္းျဖစ္ေလသည္ ။အဲဒီလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနထိုင္ခြင့္ဆိုသည္မွာလည္း လြတ္ေျမာက္ေရးသည္ သစၥာတရား ကို ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြ ရယူနိူင္ျခင္းအေပၚတြင္သာ တည္ရွိပါသည္ ။မည္သည့္ နတ္ ဘုရား ၊ တန္ခိုးရွင္ တို႔ကမွ သူတို႔၏ ၾသဇာခံ၍ ေကာင္းမြန္စြာ က်င့္ၾကံသည့္အတြက္ ဆုလာဘ္အျဖစ္ျဖင့္ ခ်ီးျမင့္နိူင္ေသာ အရာမဟုတ္ပါ။
အခါတပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေကာသလျပည္ ေကသပုတၱ ျမိဳ႔ငယ္တခုသို ေရာက္ရွိလာခဲ့ သည္ ။ ဤျမိဳ႔ေန လူအေပါင္းကို ကာလာမအမိ်ဳးႏြယ္မ်ားဟု ေခၚတြင္ၾကေလသည္ ။မိမိတို႔ ျမိဳ႔တြင္းသို႔ ျမတ္စြာဘုရား ေရာက္ရွိလာေၾကာင္းၾကားေသာအခါ ကာလာမအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို ဆည္းကပ္၍ ဤသို႔ေလွ်ာက္ထားၾက၏ ။
" အရွင္ဘုရား ေကသပုတၱသို႔ ရေသ့ပုဏၰား အခ်ိဳ႔တို႔ ေရာက္ရွိလာၾကပါသည္ ။ သူတို႔သည္ သူတို႔၏ အယူ၀ါဒမ်ားကိုသာ ရွင္းလင္းျပၾက၍ ထင္ရွားေစကုန္ၾကပါသည္ ။ သူတပါး၏ အယူ၀ါဒမ်ားကို မထီေလးစားျပဳၾကပါသည္ ။ ရႈတ္ခ်ၾကပါသည္ ၊ ပစ္ပယ္ၾကပါသည္ ။ ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔မွာ ၾကည္ညိဳေလးျမတ္ဘြယ္ေသာ ဤရေသ့ပုဏၰားမ်ားတြင္ မည္သူက အမွန္စကားေျပာ၍ မည္သူက မမွန္စကားေဟာသြားၾကသည္ကို မေ၀ခဲြနိူင္ေအာင္ အစဥ္စိတ္ရႈပ္ေပြကာ သံသယျဖင့္ ေတြေ၀လွ်က္ ရွိၾကပါသည္ဘုရား "

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ဘာသာေရးရာ သမိုင္းတေလွ်ာက္တြင္ ထူးထူးျခားျခား ျပိဳင္ဘက္ကင္းသည့္ ဤၾသ၀ါဒကို ျမြတ္ၾကားေတာ္လိုက္ေလေပသည္ ။................ " ဟုတ္ေပသည္ ကာလာမ အမ်ိဳးသားတို႔ ၊ ယံုမွားဘြယ္ရာ ကိစၥတြင္ သံသယျဖစ္ေပၚလာေသာ ေၾကာင့္သင္တို႔သည္ ယံုမွားသံသယရွိသင့္ၾကေပသည္ ။စိတ္ရႈပ္ေပြျခင္း ျဖစ္သင့္ၾကေပသည္ ။ယခု ရႈၾကေပေလာ ့ ကာလာမအမ်ိဳးသားတို႔......."
သတင္းစကားကို ၾကားရံုမွ်ျဖင့္ နားမေယာင္နွင့္ ၊ အစဥ္အလာျဖစ္ေပသည္ဟူ၍လည္း လက္မခံနွင့္၊ လူေျပာ သူေျပာ တဆင့္စကားကိုလည္း မယံုေလနွင့္ ၊ ဘာသာေရးက်မ္းၾကီးမ်ား ကိုးကားေျပာ၍လည္း မွန္လွျပီမထင္ေလနွင့္ ၊ ပံုပန္းအျမင္သဏၭာန္ ၾကည့္၍လည္း မဆံုးျဖတ္နွင့္ ၊ ေယာ္ယမ္းမွန္းဆယူရေသာ သေဘာထင္ျမင္ခ်က္ကိုလည္း အမွန္ဟု မမွတ္ယူေလနွင့္ ၊ ျဖစ္နိူင္ေကာင္း၏ဟု ထင္ျမင္ရရံုျဖင့္လည္း မယံုၾကည္ပါေလနွင့္ ၊ အသင္တို႔ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာဆရာသမားျဖစ္ေပသည္ ဟူေသာ သေဘာေၾကာင့္လည္း မွန္လွျပီဟု တထစ္ခ်မမွတ္ၾကကုန္ရာ ။

အို--- ကာလာမႏြယ္ဘြား အမ်ိဳးသားတို႔ ၊ အခ်ိဳ႔ေသာ အေၾကာင္းတရားသည္ အကုသိုလ္ျဖစ္သည္ ၊ မမွန္ကန္ ၊ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစသည္ဟု သင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သိရွိ၏ ။ ထိုအေၾကာင္းတရားမ်ားကို စြန္႔ပယ္ၾကေလေလာ့ ...... ။ အခ်ိဳ႔ ေၾကာင္းတရားမ်ားမွာမူ ကုသိုလ္ျဖစ္သည္ ၊ ေကာင္းေသာက်ိဳးကို ျဖစ္ေစသည္ဟု အသင့္တို႔ ကိုယ္တိုင္သိၾက၏ ။ထိုေၾကာင္းတရားမ်ားကို နွစ္သက္စြာလက္ခံ၍ လိုက္နာက်င့္ၾကံၾကေပေတာ့ "...
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ထိုထက္ပင္ လြန္ကဲ၍ ဆိုေပေသးသည္ ။ တစံုတေယာက္အား မိမိဆရာအျဖစ္ လက္ခံလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ တထာဂတ ကိုပင္ေသာ္လည္း အမ်ိဳးစစ္ အဘိုးတန္ မွန္မမွန္ ထင္ရွားသိျမင္နိူင္ရန္ ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးစမ္းသပ္ေလ့လာသင့္သည္ဟု ထိုရဟန္းတို႔အား မိန္႔ျမြက္ခဲ့ေလသည္ ။
ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတဲ့ ရာသီဥတု စက္၀ိုင္းထဲမွာ ေႏြ ၊ မိုး ၊ေဆာင္း ရဲ့အလွတရားေလးေတြရွိေနသလို ဥပါဒ္ ႒ီ ဘင္ ( ဇာတိ ဇရာ မရဏ) ဆိုတဲ့ သခၤါရတရားလည္း ရွိေနတယ္ဆိုတာကို သတိထားမိဖို႔လိုပါသည္။
ရြက္ေဟာင္းမ်ား ေၾကြက်၍ ရြက္သစ္ေတြေ၀ေနတဲ့ ေႏြဦးမွာ ကိုယ္စိတ္နွစ္ပါး လန္းဆန္းနိူင္ၾကပါေစ။.။

ေမတၱာျဖင့္ ေရႊၾကာ။

စိတ္ကို ေစာင့္ေရွာက္္လွ်င္ဘာအက်ိဳးရမလဲ ..?

စိတ္ကိုေစာင့္ေရွာက္္လွ်င္

ကာယကံ ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္သည္မည္၏ ။

၀စီကံ ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္သည္မည္၏ ။

မေနာကံ ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္သည္မည္၏ ။

ကာယကံ ၊ ၀စီကံ ၊ မေနာကံ ကို ေစာင့္ေရွာက္သူ၏ ကံသံုးပါသည္ ကိေလသာ မစိုစြတ္၊

ကိေလသာ မစိုစြတ္ေသာ ကံသံုးပါးရွိသူသည္ ၊

ကာယကံသည္လည္း မေဆြးေျမ့ ၊

၀စီကံသည္လညး္ မေဆြးေျမ့ ၊

မေနာကံသည္လည္း မေဆြးေျမ့ ၊

မေဆြးေျမ့ေသာ ကံသံုးပါးရွိသူအား

ေကာင္းေသာ ေသျခင္းျဖစ္နူိင္၏ ။

ေကာင္းေသာကြယ္လြန္ျခင္း ျဖစ္နူိင္၏ ။

(ဗုဒၶတရားေတာ္ျမတ္)

ေရႊၾကာတို႔ဘ၀

ရွာလို႔လဲ မေတြ႔ ၾကာလို႔လဲ မေမ့ေသာ အေမ



အေမ့ေမတၱာ ေက်းဇူးတရားေတြကို ခိုင္းနိူင္းတင္စား စာဖြဲ႔ ၾကတာ ေလာကဥပမာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ပါဘဲ ။ တကယ္လဲ ၾကီးမားလွတဲ့ခိုင္မာတဲ့ ေမတၱာရွင္ ျဖစ္ပါသည္ ။



အဆံုးအစ မဲ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ သာ သားသၼီးတို႔ကို ခ်စ္တဲ့ အေမ ပါ။ သိတတ္စရြယ္က စလို႔ အသက္ရြယ္ ၾကီးတဲ့ ထိ ခ်စ္ျခင္းေတြ မေျပာင္းလဲြတဲ့ အေမ။ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တံုး က တလွမ္းခ်င္း လွမ္းေလွ်ာက္ သင္ေပးခဲ့ တာကို သတိယျပီး .. မိခင္အိုၾကီး စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလွ်ျပိီး လမ္းမေလွ်ာက္နိူင္တဲ့ အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစံုနဲ႔ မိခင္အိုကို ကူတဲြ သင့္ပါသည္။
မိဘနွစ္ပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္ အနႏၱမ်ားသည္ ....
(၁) သုဟဒယဂုဏ္-- ဆိုတဲံ အရိုး ၊ အေၾကာ ၊ အေသြး သားထဲက စိမ့္ျပီးသားသၼီးကိုခ်စ္ျခင္း ။
(၂) ျဗဟၼာဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ ေမတၱာ ၊ ဂရုဏာ ၊မုဒိတာ ၊ ဥေပကၡာ ေလးပါးနွင့္ ေစာင့္ေရွာက္ ျခင္း ။
( ၃) ဇေနတၱိဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ အသက္စြန္ ့ျပီး ေမြးေသာ အေမ ၊ အသက္စြန္႔ျပီး ရွာ ေကၽြးေသာအေဖျဖစ္ျခင္း ။
(၄) ေပါသကဂုဏ္---ဆိုတဲ့ ေအးျမျပီး သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာ မိဘနွစ္ပါး၏အရိပ္ ရျခင္း ။
(၅) ေပါသနႏၱိဂုဏ္ ----ဆိုတဲ့ ေလပူေနပူ အေအးဒဏ္မ်ိဳးစံုကို ကာကြယ္ျပီး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးျခင္း ။
(၆)ဒေႆတာရာဂုဏ္---ဆိုတဲ့ စကားေျပာသင္ျခင္းမွအစ ဘုရားရွိခိုးနည္း ၊ဆြမ္းကပ္နည္း ၊ ၾကီးသူကို ရိုေသငယ္သူကိုညွာတာတတ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးျခင္း ။
(၇) အာပါဒကာဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ ေဘးရန္ကင္းေစ ရန္အသက္စြန္႔ျပီး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာင့္ျခင္း ။
(၈) ေတသယႏၱိဂုဏ္---- ဆိုတဲ့ ေတးသီခ်င္းတို႔ျဖင့္ သံျငိမ့္ညဴးရင္း နွစ္သိမ့္တတ္ျခင္း ။
(၉) ပုဗၺာေဒ၀တာဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ အိမ္ဦးနတ္ ဖခင္ ၊မိခင္ ျဖစ္ျခင္း ။
(၁၀)ပုဗၺာစရိယဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ လက္ဦးဆရာမည္ထိုက္စြာ စာရိတၱမပ်က္စီးေစရန္ ဘာသာေရးနွင့္ သိမ္းသြင္းျခင္း။
(၁၁)ေဂါပါယႏၱိဂုဏ္---ဆို တဲ့ စား၀တ္ေနေရး၊ ပညာေရး မပူပင္ရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးေသာ ေအးေသာအရိပ္ေပးျခင္း ။
(၁၂) အာယုေနယ်ဂုဏ္ ---ဆိုတဲ့ ပစၥည္း ေလးပါးျဖင့္ ကန္ေတာ့ခံရသည္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ျခင္း ။
(၁၃)အနာမ႒ဂုဏ္ ---ဆိုတဲ့ ရဟန္းဆြမ္းမဘုဥ္းမေပးမိ မိဘနွစ္ပါးအား အရင္ဆံုး ဆြမ္းစားေစျခင္း အခြင့္ရရွိေသာမိဘနွစ္ပါးျဖစ္ျခင္း အစရွိေသာမိဘဂုဏ္(၁၃)ပါး တို႔ျဖစ္၏။ ။
ထိုမွ်သာမက ေလာက ဥပမာမ်ားမွာ
အေမ့ ေမတၱာ ၊ စမ္းေရပမာ နွင့္ ၊ ပမာနိူင္းဆို မေျပာလိုဘူး ၊ ထိုစမ္းေရမွာ ခန္းတတ္လို႔ ။
အေမ့ ေမတၱာ ၊ လစႏၵာနွင့္ ၊ ပမာနိူင္းဆို ၊ မေျပာလိုဘူး ၊ ထိုစႏၵာ တိမ္လႊာ လႊမ္းတတ္လို႔ ။
အေမ့ ေမတၱာ ၊ ပန္းေရႊၾကာနွင့္ ပမာနိူင္းဆို ၊ မေျပာလိုဘူး ၊ ထိုပန္းေရႊၾကာ ႏြမ္းတတ္လို႔ ။



ရာသီမွာပြင့္တဲ့ ပန္းေတြ ညိုးႏြမ္းတဲ့အခါ ရွိေပမဲ့ အေမ့ေမတၱာ ပန္းေတြ က လန္းဆန္းေနတာ အစဥ္အျမဲဆိုတာ ေရႊၾကာ မိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္ေတြ႔ခံစားဖူးၾကပါသည္ ။မေသခ်ာတဲ့ ေလာကၾကီးထဲမွာ မေသခ်ာျခင္းေတြ ရွိေနေပမဲ့ အေမ့ေမတၱာက ေသခ်ာေနမွာ အစဥ္အျမဲပါ။ အခ်ိန္းတိုင္းမွာ အေမ့ရင္ထဲ ယိုစိးထြက္က်လာတဲ့ ေမတၱာေရစီးေခ်ာင္းအနမ္းပြင့္ေလးေတြ တပြင့္နဲ႔တပြင့္ ပြင့္ခ်င္းဆက္ျပီး ေခ်ာ့သိမ့္မႈကိုခံရင္း အေမ့ရင္ခြင္ထဲ စိတ္ခ်လက္ခ် ေသာကမရွိ ငယ္စဥ္ဘ၀ ကအိပ္ေပ်ာ္လာခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပါေလာ ။ တသက္လံုး လံုျခံဳမႈေပးေစခဲ့တဲ့ အေမ့ေမတၱာ.။ ဂရုဏာ ေဒါသနွင့္ သားသၼီးအေပၚ ေျပာဆို ဆံုးမွခဲ့တာေတြ နူတ္တမ်ိဳး တုတ္တဖုံ နဲ႔ ဆိုဆံုးမခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က ထြက္မေျပးတတ္တာက . ေရႊၾကာအက်င့္ပါ ပို၍သာ အေမ့ရင္ခြင္ တိုး၀င္းကာ အားရပါးရ ရိႈက္ၾကီးတငင္ ငိုတတ္သူပါ။ အေမ့ရဲ့ေမတၱာ ေတြ ေဒါသမွ အေဒါသသို ေျပာင္းလဲြသြားျပီး ေခ်ာ့ေမာ့မႈ ရခဲ့တာေတြဟာလည္း ဘာနဲ႔မွ အစားထိုးမရတဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ အေမ့ရင္ေငြ႔ပါါ။
ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွလို အေဖဆိုတဲ့ မနက္ခင္းေနေရာင္ေတြလို နူးနူးညံ့ညံ့နဲ႔ ေႏြးေထြးမႈကို ေပးနိုင္တဲ့ ေရႊၾကာရဲ့ ေနမင္းၾကီး က ေလာကၾကီး ကို အေစာၾကီး ေၾကာခိုင္းသြားခဲ့ပါသည္ ။ အေဖမရွိတဲ့ သားနဲ႔ သၼီးကို လူအလယ္တင့္တယ္ေအာင္ ေလာကဓံကို အံတုဖတ္ျပိဳင္ ျပဳရဲတဲ့ သူရဲေကာင္းစိတ္ဓါတ္ မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထား အေမ့ေမတၱာၾကီးမားလွပါ၏ ။ အေၾကာင္းအားေလွ်ာ္စြာ ေရႊၾကာနိူင္ငံျခားသို႔ သာသနာျပဳေရာက္လာခဲ့ သည္ ၊ ဘ၀ရဲ့ ေလာကဓံရိုက္ခ်က္ေတြ နဲ႔ အခါ အားေလွ်ာ္စြာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါသည္ ၊ စစ္မွန္တဲ့ အေမ့ေမတၱာတရားနဲ႔ ေႏြးေထြးေအာင္ရင္ေငြ႔ေပးခဲ့တဲ့ အေမ့ကို အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ တမး္တမိပါသည္။ အေမဟာ ေရႊၾကာနွင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ လကြယ္ေန႔ လဆုတ္ေန႔ ဆိုတာမရွိဘဲ သာယာျပည့္ျဖိဳးတဲံ့လျပည့္ညရဲ့လမင္းၾကီးပင္ျဖစ္ပါသည္။
မိဘတိုင္းရဲ့ ဆႏၵေတြ ေမတၱာေတြအားလံုးဟာ အတူတူပါဘဲ . ဒီေတာ့ ဘယ္လို မိဘေက်းဇူးကို ဆပ္ၾကမလဲ ..?
တကယ္ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ သားသၼီး ၊ တာ၀န္ေက်တဲ့သားသၼီး တေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္ၾကမလဲ ...?
ေလာကၾကီးမွာ ရွာလို႔လဲမေတြ႔ . ၾကာေတာ့လည္း မေမ့နူိင္တဲ့ အေမ့ကို . တာ၀န္ေက်တဲ့ သားသၼီးေကာင္းတေယာက္အေနနဲ႔ ...



(၁) သဒၶါတရားေခါင္းပါးေသာ မိဘနွစ္ပါးအား သဒၶါတရားရွိလာေအာင္ တိုက္တြန္းေပးရမည္ ။
(၂) သီလေဆာက္တည္လိုစိတ္မရွိေသာ မိဘနွစ္ပါးအား သီလေဆာက္တည္ မႈ ျဖစ္လာေအာင္ တိုက္တြန္းေပးရမည္။
(၃) ႏွေျမာတြန္႔တို၍ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းမရွိေသာ မိဘနွစ္ပါးအား လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္လာေအာင္တိုက္တြန္းေပးရမည္။
(၄) တရားမနာခ်င္ေသာ ၊ တရားဘာ၀နာနုလံုးမသြင္းခ်င္ေသာ မိဘနွစ္ပါးအား တရားနာခ်င္လာေအာင္ ၊ တရားအားထုတ္ခ်င္လာေအာင္တိုက္တြန္းေပးရမည္။
ဒီလိုတာ၀န္ေက်ေသာ သားသၼီးမ်ားအား ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ခ်ီးက်ဴးသည္မက ၊ ပစၥဳပၸါန္ေလာကီစည္းစိမ္ခံစားရျပီး ေသေသာ္လည္းနတ္ရြာလားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဓမၼမိတ္ေတြရဲ့ခ်စ္ေသာမိဘနွစ္ပါး မ်က္မကြယ္ခင္ မွာ ငါမျပဳမိလိုက္ရေလျခင္းဟုေသာေႏွာင္း ေနာင္တ တရားမ်ား မရေလေအာင္ တာ၀န္ေက်တဲ့ သားသၼီးေကာင္းမ်ားျဖစ္ျပီး မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ငါးပါးသီလတည္းဟူေသာ္ ကိုယ္က်င့္တရားမ်ားကို လုံေအာင္ထိိမ္းျပီး အခ်ိန္မေနွာင္ခင္း မိခင္ ဖခင္တို႔အားလည္း တိုက္တြန္းေပးရပါမည္။



"တစိုက္စိုက္ကယ္နွင့္၊
သြားလိုက္ၾကတာ။
ေရႊေရာင္ကၾကီး ၊
တစ္နွစ္ခရီးသည္။
ပုဆိုးခ်ာလည္လည္နွင့္၊
ခရီးသည္ ဘယ္မွာအိပ္မယ္
မိုး- မိုးခ်ဴပ္ေပါ့ကြယ္ ၊" (ပညာရွိေရွးဆရာေတာ္)

သံသရာခရီးသည္ေတြ တစိုက္စိုက္နွင့္ ခရီးဆက္ေနလိုက္ၾကတာ ...၀တ္ထားေသာပုဆိုး မလံု႔တလံုနွင့္ အေပါက္ျပဲမ်ားအား ဘယ္သို႔လွည့္၀တ္လွည့္၀တ္ မလံုနိူင္သလို ငါးပါးသီလမလံုဘဲ သံသရာခရီးသည္ေတြ ခရီးဆက္ၾကရင္း ဘယ္မွာအိပ္ၾကမွာလဲ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ သံသရာခရီးသည္ .တဲ့ ေက်းဇူးၾကီးမားေသာ မိခင္ ဖခင္ၾကီးမ်ားအား .ဘ၀သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္နိူင္ေၾကာင္း အေထာက္အကူကိုလည္း မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္က ျဖည့္ဆည္းေပနူိင္ရပါမည္ ။
မိခင္မ်ားဟာ သားသၼီးမ်ား အေပၚမွာ ေမ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတဲ့ အိမ္မက္မ်ားစြာနဲ႔ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါေလာ . သူတို႔ စုိက္ပ်ိဳးျပဳစုလိုက္တဲ့ ပန္းကေလးေတြ ပြင့္ေနတာ ၊ သီးေနတာ ၊ ကိုၾကည့္ျပီး ေၾကနပ္ေနၾကသူေတြပါ.ငါ့သားသၼီးမ်ားၾကီးလာရင္ ငါတို႔အား လုပ္ေၾကြးျပဳုစု ေမြးျမဴေပလိမ့္မည္. ငါတို႔ရဲ႔ အမ်ိဳးအဆက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ထိမ္းသိမ္းျပီးအေမြခံျဖစ္ေပလိမ္မည္ဟု အိမ္မက္ေတြ ခဲ့ၾကပါသည္။
အေမ့ ရဲ့ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ အိမ္မက္မ်ားကို နုလံုးသား ထပ္တူျပဳျပီး နားလည္ၾကေအာင္ ၊ အေမ့ အတြက္ေပးဆပ္ရမယ့္ အခ်ိန္ ကန္႔သတ္ နည္းနည္း ေလးကို တန္ဖိုးထားတတ္ၾကေလေအာင္ ဤစာစုေလး ကို ေရႊၾကာ မွ်ေ၀ေပးလုိုက္ပါသည္။

အေမ့ရဲ့ ေျခအစံု ကို ဦးတိုက္ရွိခိုး ကန္ေတာ့လွ်က္ရွိေနပါတယ္အေမ... .


ျပည္ပမွ" အေမ့ ခ်စ္သၼီး ...ေရႊၾကာ"


ျပႆနာရဲ့ အေျဖမွန္ဟာ အလင္းအားနဲ႔အတူတူပါ။

ျပႆနာရဲ့ အေျဖမွန္ဟာ အလင္းအားနဲ႔ အတူတူပါဘဲ ၊အလင္းအားေကာင္းေလေလ အေမွာင္ထုလြင့္ျပယ္ရေလေလ မဟုတ္ပါလား ။ အေျဖမွန္ရလာတာနဲ႔အမွ် ထင္ျမင္လြဲမွား မႈက ၾကီးထြားလာေနၾကတဲ့ အမုန္းတရား ၊ အာဃာတတရားေတြ အျမန္ဆံုး ကြယ္ေပ်ာက္လြင့္ျပယ္ ကုန္ၾကရျပီး သူတို႔ရဲ ေအာက္မွာ ငုပ္လွ်ိဳးတိမ္ျမဳပ္ေနခဲ့ၾကရတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ ေမတၱာေတြ ျပန္လည္ရွင္သန္နိဳးထ လာၾကမွာ ဧကန္မုခ် ျဖစ္ပါတယ္ ။

ျပႆနာနဲ႔ကင္းတဲ့သူ ၊ ျပႆနာမရွိတဲ့သူဆိုတာ ဘယ္မွာရွိနိူင္ပါမွာလဲ ။ အသင္းအဖဲြ႔ ၊ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္း ၊ ေဆြမ်ိဳးမိသားစု ၊ အသိုက္အျမံဳေတြ ၾကားမွာ ေပၚလာရတဲ့ ျပႆနာေတြ ၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ လို႔ဆိုသလို အေထြေထြ ဆိုကတည္းကိုက ကြဲျပားမႈ မတူတာေတြ ရွိေနျပီ။ မတူညီျခင္းဟာ ျပႆနာရဲ့ အစ ၊ မတူညီၾကလို႔ျဖစ္လာတဲ့ ျပႆနာဟာ သဘာ၀တရားေပါ့ ။

သူတစ္ပါးမပါ မိမိ တဦးတေယာက္တည္းမွာေရာ ျပႆနာက ကင္းနိူင္ရဲ့လား ၊ ဒြိဟ စိတ္နဲ႔ အျမဲလိုလို ျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတာပါပဲ ။ ဒီကိစၥငါလုပ္ရမယ္ ၊ လုပ္ကို လုပ္မွျဖစ္မယ္ ။ ဟာ ... ငါလုပ္လို႔မျဖစ္ေသးပါဘူးဟ ။ ငါဒီလိုလုပ္ခ်လိုက္ရင္ ဟိုလို ေတြျဖစ္မလာနူိင္ဘူးလား ။ အို ... ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္္ျဖစ္မွ ကိစၥျပတ္သြားနိူင္တယ္ ။ ........... စဥ္းစားလိုက္အံုးေနာ္ ။ ကိစၥျပတ္တယ္ဆိုတာလဲ ငါအခု စိတ္ထက္သန္ေနတံုးဘဲ ေျပာတဲ့ စကား ၊ တကယ္ျပတ္ ဖို႔က်ေတာ့ အေျပာလြယ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ အငိုလြယ္ အရႈိက္ခက္သတဲ့ ။
တခါတေလ အခ်ိန္ေတြပိုေန အားေနလို႔ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ပ်င္းေနရတဲ့ အခ်ိန္ ၊ တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးခ်ဖို႔ မလိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္ ပိုကာလေတြ ရွိတတ္ၾကတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိမိခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဆီကို သြားလည္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေပၚလာတယ္ ။ သြားလည္လိုက္အံုးမယ္ေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ရွိခ်င္မွ ရွိေနမွာ ၊ သြားမေနပါနဲ႔ေလ ။ မသြားေတာ့ဘူး ဆံုးျဖတ္ျပီးခါမွ စကားေျပာခ်င္စိတ္က ျပန္ေပၚလာျပန္တယ္ ။ အျပင္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနက ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပူလို႔ ။ ဟာ ..... သူမရွိလို႔ ျပန္လာရရင္ ေနက ဒီေလာက္ၾကီး ပူေနတာ ။ အဲလိုမ်ိဳး ဘာမဟုတ္တဲ့ အေသးအဖြဲ ျပႆနာမ်ိဳး ေတြေလ ၊ အစားအေသာက္နဲ႔လည္း အဲဒီလို ျပႆနာေလးေတြ တတ္တတ္ေသး တာဘဲ မဟုတ္လား ။ စားကလည္း စားခ်င္ ကိုယ့္ေရာဂါနဲ႔ကလည္း မတည့္ ၊ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ဇြတ္စားမိလိုက္ျပီးမွ ေရာဂါပဲ တိုးလာသလိုလို စိတ္ကျဖစ္လာ ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ အလိုလိုက္ရေကာင္းလားလို႔ ေနွာင္တရလိုက္ ၊ ေဒါသျဖစ္လိုက္ နဲ႔ ဒါေတြဟာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနရတဲ့ ျပႆနာ ေတြပဲ မဟုတ္လား ။။။။။။။။။။။။။။။။
မိမိ သိပ္ကို ခ်စ္ခင္ျပီး သံေယာဇဥ္ၾကီးရတဲ့ မိသားစု ၊ မိတ္ေတြ အၾကားမွာ မထင္မွတ္ဘဲ ေၾကကြဲစရာ ခံျပင္းနာၾကည္းျပီး တျမည့္ျမည့္ခံစားရတဲ့ အထင္အျမင္ လဲြမွားမႈေပၚမွာ အျပစ္ျမင္ျပီး ေပၚေပါက္လာရတဲ့ ျပႆနာမ်ိဳးေတြ ရွိလာတတ္ၾကပါတယ္ ။ ခိုင္ျမဲတဲ့ သံေယာဇဥ္အေနွာင္ အဖြဲ႔ေတြ အက်ိဳးပဲ့ ျပတ္ေတာက္သြားၾကရတဲ့ အထိ ျပႆနာက တစ္စတစ္စ ပိုပိုၾကီးထြားလာတတ္တယ္ ။ အေျဖမွန္ကို မေဖာ္ထုတ္နိူင္ေသး သေရြ႔ သံယအေပၚ သံသယဆင့္ျပီး ေသကုန္ၾကတဲ့အထိ ဆက္ စပ္မရ ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ သာဓကေတြ ေလာကၾကီးမွာ အမ်ားၾကီးရွိျပီးခဲ ၾကျပီ ။ ဒါေၾကာင့္ ျပႆနာစက္ကြင္း ထဲမွာပဲ ရွိေနၾကတဲ့ လူသားအားလံုးက ဒီျပႆနာကို ေခ်ဖ်က္နိူင္ၾကဖို႔ ၊ ခြင့္လႊတ္နိူင္ၾကဖို႔ အသိီးသီးတာ၀န္ရွိၾကတယ္ ။ ၾကိဳးစားေခ်ဖ်က္ယူၾကရပါလိမ့္မည္ ။

ဒီျပႆနာ စက္ကြင္းထဲမွာ ပါ၀င္ေနၾကသူ အားလံုးက သူတစ္ပါးအျပစ္ကို ခ်ည္း ပံုၾကီးခဲ်႔ေတြး မေနဘဲ ၊ သူတစ္ပါးအေပၚကို ခ်ည္း အျပစ္ေတြ တရစပ္ပံုဖို႔ မေနၾကဘဲ " ငါကေကာ " ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးကို ေတြးျဖစ္ေအာင္ ေတြးယူၾကည့္လိုက္ပါ ။ ငါ႔ရဲ့ ခ်ိဳ႔ယြင္း ခ်က္နဲ႔ မွားယြင္းမႈေတြ ကေရာ အခု ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ ျပႆနာထဲ မွာ အခ်ိဳးအစားအားျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ပါ၀င္ေနသလဲ ဆိုတဲ့ သံုးသပ္မႈမ်ိဳး ကို မိမိကိုယ္မိမိ နွစ္ ကိုယ္ခဲြျပီး သတၱိရွိရွိ စစ္ေဆးသံုးသပ္ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ ။ အဲဒီလို မငဲ့ မညွာ သံုးသပ္မႈရဲ့ တန္ဖိုးၾကီးမားမႈ ကို လက္ေတြ႔ခံစားရပါလိမ္မယ္ ။ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္လည္း မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ျပႆနာ အၾကီးငယ္တို႔ ကို ထိတ္တိုက္ရင္ဆိုင္ခဲ့ ဘူးျပီးျပီ ။ စာဖတ္သူ မ်ားလည္း အေသးအဖြဲ ေသာ ျပႆနာမ်ားကို ရင္ဆိုင္ဖူးၾကမွာပါ ။
ဥပမာ ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစို႔ ...........
ခ်ိန္ခြင့္တစ္ဖက္ေပၚမွာ ထည့္ခ်ိန္တဲ့ အေလးအခ်ိန္ သိလိုတဲ့ ပစၥည္းရွိမယ္ ၊။
က်န္တစ္ဖက္ေပၚမွာ ေတာ့ အဆံုးအျဖတ္ေပးရမယ့္ အေလးေတြ ရွိေနမယ္ ။
မိမိတစ္ပါးသူ အေပၚ သံသယနဲ႔ စြပ္စဲြထားခ်က္္နဲ႔ ျဖစ္ေပၚခံစားေနရတဲ့ နာၾကည္းေနရမႈက ( ပစၥည္း )ဆိုပါစို႔ ။ က်န္တစ္ဖက္မွာက သံသယကို ေခ်ဖ်က္ဖို႔ ၊အာဃတ ကို ပယ္နူတ္နိူင္ဖို႔ (အေလး ) ။ မိမိ က အခ်ိန္တိုိင္းျဖည့္ဖို႔ေနလို႔ (ပစၥည္း)အာဃတအမုန္းေတြ ထည့္ထားတဲ့ ခ်ိန္ခြင္ဘက္မွာ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာထြက္ေနတာ ၊ အေလးသာေနတာက တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ဟိုး.... အဆံုးထိေစာင္းက်ေနျပီေနာ္ ။
အမွန္တရားဘက္မွာ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ လံုး၀ကို မရွိေတာ့ဘူး ။ အဲဒီလို တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းၾကီးျဖစ္ေနစမ္းပါေစ ။ ေစာေစာက ေျပာခဲ့သလို မိမိ အျပစ္ အားနည္းခ်က္ကို မငဲ့မညွာ သတၱိရွိရွိ ရွာေဖြနိူင္ခဲ့လို႔ မိမိ အျပစ္ အားနည္းခ်က္ကို ဘြားခနဲ ေတြ႔လိုက္ျပီ ဆိုတာနဲ႔ .... ။
မိမ္ိေန႔စဥ္စု ျပံဳ ထည့္ေနခဲ့တဲ့ ခ်ိန္ခြင္ဘက္က (ပစၥည္း) အာဃတ အမုန္းေတြ ကို ခ်ိန္ခြင္ေပၚကေန ဆြဲထုတ္ယူခ်လိုက္သလိုမ်ိဳး ခ်ိန္ခြင္ လွ်ာဟာ အမွန္တရား (အေလး) ေတြ ထည့္ထားတဲ့ဘက္ကို တစ္မု ဟုတ္ခ်င္းေရာက္ခ်သြားပါလိမ့္မည္ ။ မိမိရင္ထဲမွာ အာဃတနဲ႔ အမုန္းတရား နာၾကည္းခံျပင္းမႈေတြ ဟာလည္း ခ်ိန္ခြင္ေပၚမွာ ထည့္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ဆြဲနုတ္ယူလိုက္သလို အျမန္ဆံုး ေပ်ာက္ကြယ္ေပါ့ပါးသြားျပီး မိမိတစ္ပါးသူေတြ အေပၚမွာ ထားရွိ စြပ္စဲြမိေနတဲ့ သံသယနဲ႔ အမုန္းတရားေတြ အစား ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ လံုးလံုးေထြးေထြး ယုယု ယယ ရွိေနခဲ့ၾကစဥ္ အနစ္နာ ခံခဲ့ၾကပံုေတြ ၊ ၾကင္နာခဲ့ၾကပံုေတြ ။ စည္းရံုးခဲ့ၾကပံုေတြ စတဲ့စတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ အလွ်င္အျမန္ထင္ဟပ္လာျပီး သံေယာဇဥ္ေတြ ျပန္လည္ရွင္သန္ လာၾကပါလိမ့္မည္ဆိုတာ ရဲရဲ ၾကီး ယံုၾကည္လိုက္စမ္းပါ ။

ေနာက္တခု အေျဖထုတ္ၾကစို႔အံုး ...................
အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ လူငါးေယာက္ တိတ္ိရွိၾကမယ္ ၊ အဲဒီလူငါးေယာက္ထဲကမွ လူတစ္ေယာက္ကို ဒီအခန္းထဲမွာ လူဘယ္နွစ္ေယာက္ရွိပါသလဲ လို႔ ေရတြက္ခိုင္းျပီ ဆိုပါေတာ့ ။ ေရတြက္သူက ( တစ္ ၊ နွစ္ ၊ သံုး၊ ေလး ) ဆိုုျပီး စိတ္နဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ပါးစပ္နဲ႔ အသံထြက္ျပီး ျဖစ္ျဖစ္ ေရတြက္ျပီဆိုပါေတာ့ ။ ဒီအေျဖ မွန္ပါရဲလား ။ ဒီအခန္းထဲမွာ ရွိေနၾကတဲ့ လူက ငါးေယာက္မဟုတ္ပါလား ။ ဒီငါးေယာက္ထဲက ဘယ္သူကိုဘဲ ေရတြက္ခိုင္းေရတြက္ခိုင္း (တစ္ ၊နွစ္ ၊ သံုး၊ ေလး ) ဆိုတဲ့ အေျဖသာ ရရွိေန သေရြ႔ အေျဖမွားပဲ ျဖစ္ေနမွာပါပဲ ။
တစ္ေယာက္ က (တစ္ ၊ နွစ္ ၊ သံုး ၊ေလး၊ ငါး ) ရယ္လို႔ အေျဖထြက္ေအာင္ ေရတြက္ျပနိူင္မွ သာ တိက်မွန္ကန္တဲ့ အေျဖမွန္ကို ရရွိလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ၊ အဲဒါေၾကာင့္လဲ တစ္ ၊ နွစ္ ၊ သံုး ၊ ေလး ဆိုတဲ့ အေျဖကို ရေနသူေတြ ဟာ ဒီထဲမွာ သူ ့ကိုယ္သူ ထည့္မေရတြက္ၾကဘဲ က်န္လူေတြကိုသာ လက္ညိဳးထိုး အသားေပးေရတြက္ေနခဲ့ၾကလို႔ပဲ မဟုတ္ပါလား ။ ....... တစ္၊ နွစ္ ၊ သံုး ၊ ေလး၊ ငါး ဆိုတဲ့ အေျဖမွန္ ကို ရရွိသူက ဒီအခန္းထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ၊ ပါ၀င္ေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ ပါထည့္သြင္းေရတြက္နိူင္ခဲ့လို႔ မွန္ကန္တိက်တဲ့ အေျဖကို ရရွိျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္ ။ စာေရးသူက အဓိက တင္ျပခ်င္တဲအေၾကာင္းက အဲဒါပါ ။ ျပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာ ေပၚလာတဲ့ အခါမွာ မိမိပါ ဒီျပႆနာစက္ကြင္းထဲမွာရွိေန ၊ ပါေန ခဲ့မယ္ဆိုရင္ မိမိဟာ ဘယ္ေထာင့္ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိေနသလဲ ၊။ မိမိရဲ့ မွားယြင္းမႈ ၊ ခ်ိဳ႔ယြင္းခ်က္ ၊ ျပဳမွားမိတဲ့ အမွားေတြ ၊ ဘယ္အခ်ိဳးအစားနဲ႔ ဒီျပႆနာေပၚလာေစဖို႔ ပါ၀င္ေနခဲ့ သလဲဆိုတာကို မိမိကိုယ္မိမိ ခြင့္မလႊတ္ဘဲ ၊ ေလွ်ာမတြက္ဘဲ သတၱိရွိရွိ ထည့္သြင္း စဥ္းစားဖို႔လိုပါတယ္လို႔ ။
ျပႆနာရဲ့ အေျဖမွန္ဟာ အလင္းအားနဲ႔ အတူတူပါပဲ ။ အလင္းအားေကာင္းေလေလ ၊ အေမွာင္ထုလြင့္ျပယ္ရေလေလ မဟုတ္ပါလား ။ အေျဖမွန္ရလာတာနဲ႔အမွ် ထင္ျမင္လြဲမွားမႈက ၾကီးထြားလာေနၾကတဲ့ အမုန္းတရား ၊ အာဃတရားေတြ အျမန္ဆုံး ကြယ္ေပ်ာက္လြင့္ျပယ္ကုန္ၾကရျပီး သူတို႔ရဲ့ ေအာက္မွာ ငုပ္လ်ိဳးတိမ္ျမဳပ္ေနခဲ့ၾကရတဲ့ အျဖဴေရာင္ စစ္စစ္ ေမတၱာတရားေတြ ဟာ ျပန္လည္ရွင္သန္ နိူးထ လာၾကမွာ ဧကန္မုခ်ျဖစ္ပါတယ္ ။ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တဲ့ အဖိုးထုိိိက္ရတနာေတြဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္ ၊ ဘယ္ကာလမွာပဲ ျပန္ေတြ႔ေတြ႔ တန္ဖိုး နိမ့္က်မသြားပါဘူး ။
မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း ၊ ေဆြေကာင္း မ်ိဳးေကာင္းေတြ ဆံုးရံႈးၾကရတာဟာ ရတနာပစၥည္းဆံုးရတာထက္ နစ္နာ ဆံုးရံႈးမႈ ၾကီးမားပါတယ္ ။
အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းေတြ မဆံုးရႈံးၾကရေအာင္ အေျဖမွန္ကို ရွာၾကပါ ။ မိမိကိုယ္မိမိ ဘယ္ေတာ့မွ အျပစ္ထဲက ဖယ္မေတြးပါနဲ႔ ထပ္ဆင့္ သတိေပးရင္း ... စာေရးသူလည္း ၾကိဳးစားေနဆဲပါလို႔ ..
ေမတၱာျဖင့္ ေရႊၾကာ~~

အေတြးစမ်ား

တခါတေလ လူသားေတြဟာ ငါအေတာ္ဆံုး ၊ ငါအတတ္ဆံုး၊ ငါအသိဆံုး ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဖိအားေပးၾကတယ္ ။ စိတ္ဆိုတာကလည္း ဉာဏ္မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမွာင္ေနတာကိုး ....

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ တစိမ္းျပင္ပ အယူ၀ါဒတို႔ရဲ့ အႏၱရယ္အေပၚမွာ အျမင္မက်ဥ္းသင့္ဘူး ၊ မ်က္စိကိုဖြင့္ ၊ နားကိုစြင့္ထားၾကသင့္သည္ ၊ သာသနာေသြး ေအးေနၾကရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ေနာင္အခါ လူနည္းစုျဖစ္ျပီး ကိုယ့္အမိျမန္မာနိူင္ငံထဲမွာဘဲ မ်က္စိသူငယ္ ၊ နားသူငယ္နဲ႔ သနားစဖြယ္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္ကို စိုးရိမ္းတၾကီး ျဖစ္မိတယ္လို႔ ..။ တစိမ္းျပင္၀ါဒေတြကေတာ့ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ တက္တက္ၾကြၾကြ ၊ နိူးနိုးၾကားၾကား ၊ စည္းစည္းလံုးလံုး၊ တိုင္တိုင္ပင္ပင္နဲ႔ သူတို႔၀ါဒေတြ ျပန္႔ပြါးဖို႔အေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္းၾကိဳစား ေနၾကသည္ ၊ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ သူတို႔ရဲ့ ဦးေရဟာ တိုးတိုးလာေနပါျပီ ။

တစိမ္းျပင္ပ၀ါဒရွင္ေတြဟာ ဗုဒၶသာသနာ၀င္ေတြအတြင္း ကင္ဆာေရာဂါ လိုလိႈက္လိႈက္ ျပီး စားေနၾကသည္ ။ ရြက္က်ပင္ေပါက္လို လူေဖါက္ျပီး လူမ်ိဳးကို မ်ိဳေနၾကသည္ ၊ ေျမမ်ိိဳက လူမ်ိဳးမျပဳန္း ၊ လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးျပဳန္းတယ္ "တဲ့ ။ဆိုတာၾကားဘူးၾကပါလိမ့္မည္ ။ တစိမ္းျပင္၀ါဒေတြက အင္း ၊ အိုင္ေတြကို ေကာေစတဲ့ ေဗဒါပင္ေတြလို လူမ်ိဳးနဲ႔ သာသနာ ပ်က္ျပဳန္းေအာင္ ဇဲြနပဲၾကီးၾကီး တက္တက္ၾကြၾကြ လႈပ္ရွားေနၾကသည္ ။ ေညာင္ပင္လို အျမစ္တြယ္ျပီး လူမ်ိဳးကို တျဖည္းျဖည္း မ်ိဳဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကသည္ ။

မိမိတို႔ ဗုဒၶသာသနာ၀င္ေတြဟာ ကိုယ္ပိုင္ကာကြယ္မႈ စြမး္ရည္ထက္ျမက္ေအာင္ၾကိဳးစားထားၾကရမည္ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ ။ ကိုင္းကူးျပီး စိုက္ထားတဲ့ သစ္ပင္ဟာ အသီးသီးလာရင္ အဲဒီအသီးဟာ အေစ့ၾကီး သည္ ၊ အခြံထူသည္ ၊ အသားနည္းသည္ ၊ အမွ်င္မ်ားသည္ ၊ လူတစ္ေယာက္ကို အသက္ၾကီးခါ မွ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈေတြေပးရင္ မထိေရာက္ေတာ့ဘူးေပါ့ ငယ္ရြယ္စဥ္ကပဲ ေပးမွ ထိေရာက္မႈရွိသည္ ။

ေလဟာျပင္ကြက္လပ္မွာ ေလေတြဟာ အလိုလို၀င္လာၾကသည္ ၊ မႈံ၀ါး၀ါး ခ်ည့္နဲနဲ မိရိုးဖလာအမည္ခံ ဗုဒၶသာသနာ၀င္ေတြရဲ့ သႏၱာန္က ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈေလဟာျပင္ကြက္လပ္ထဲမွာလည္း တစိမ္းျပင္ပအယူ၀ါဒေတြ ၊ ျပည္ပက ယဥ္ေက်းမႈေတြ ၊ ဘာသာမဲ့ အယူ၀ါဒေတြ ၊ မူးယစ္ေဆးေတြရဲ့ ေက်းကၽြန္ဘ၀ေရာက္မႈေတြ ဟာ တဟုန္တိုး၀င္လာေတာ့သည္ ။

ေရလမ္းမွာ အမ်ားစုေပါင္းကာ ေလွစီးျပီး ခရီးသြားေနၾကတဲ့ အခါ ေလွၾကီးေပါက္ေနတယ္ဆိုတာ သိရင္ ေလွေပါက္ကို ဖါရမည္ ၊ မဖါရင္ ေလွၾကီးေရ၀င္ျပီး မၾကာမွီ ျမဳပ္လိမ့္မည္ ၊ ဗုဒၶသာသနာေလွၾကီးေပါက္ေနတယ္ဆိုတာ သိရင္ ဖါရမည္ မဖါရင္ ဗုဒၶသာသနာေလွၾကီး ေရ၀င္ျပီး ျမဳပ္လိမ့္မည္ ။
ျမန္မာနိူင္ငံမွာ ဗုဒၶသာသနာအသက္ မထြက္ရေအာင္ ဗုဒၶသာသနာ၀င္ေတြရဲ့ ကိုယ္ထဲ ၊ႏုလံုးထဲမွာ ဗုဒၶယာဥ္ေက်းမႈေသြးေတြ မေအးေစဘဲ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိဖို႔ လိုအပ္ပါသည္ ။

ႅဗုဒၶသာသနာေလွၾကီး မေပါက္ရေအာင္ အၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ၾကပါစို႔ လို႔..........
ေမတၱာျဖင့္ ေရႊၾကာ~~~~~~~~~~

သစ္ရြက္ေတြ မရွိတဲ့ သစ္ပင္ တပင္

ဒီေန႔ တိမ္ေတြထူထပ္ေနေပမယ့္ ေဆာင္းတြင္းမွာ တခါတေလမွ ေပၚလာတဲ့ ေနေရာင္ လဲ့လဲ့ ေလး ျဖာ ေနတယ္. ။ ဒီနွစ္ေတာ့ အၾကိဳတင္ ျပီး အေဆာင္ထဲ သြင္းထားတဲ့ အပင္ေလးေတြ အခုခ်ိန္ထိ စိမ္းလဲ့ ေ၀ျဖာေနျပီး အျပင္ဘက္မွ ထိုး၀င္လာေသာ ေနေရာင္ေၾကာင့္ စိုလက္ေတာက္ပေနေပသည္ ။ ဒါေပမယ့္ အျပင္ဘက္က သစ္ပင္မွာေတာ့အရိုးတံက်ဲက်ဲ သစ္ရြက္မရွိ ။...
အရြက္မရွိတဲ့ အရိုးတံက်ဲက်ဲ သစ္ပင္ဟာ ..

အပူဒဏ္နွင့္ အေအးဒဏ္ ၊ ဆီးနွင္းဒဏ္ နွင္ ့ ေလစိမ္းဒဏ္ တို႔ကို ၾကံ့ၾကံ့ ခံျပီးေနေလသည္။
ရုပ္ခႏၶာနွင့္ နာမ္ခႏၶာေပါင္းစပ္ထားေသာ လူ႔ခႏၶာ ၊ နင္ ဟာ ငါ ၊ ငါ ဟာ နင္ လို႔ သံေယာဇဥ္ စကားေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ဘဲ လကၡံ ယံုၾကည္ထားပါေသာ္လည္း တသားတည္းဆိုတာ မျဖစ္ခဲ့ပါ။ ..... နားမလည္ မသိတတ္ေသာ အရြယ္က ေဒါသေတြ ၊ မာနေတြေၾကာင့္သာ ပူပန္ေလာင္ကၽြမ္းရတတ္သည္ ဟု ထင္ခဲ့မိသည္ ၊ အမုန္းတရားေတြေၾကာင့္သာ ေသာက ရတတ္သည္ဟု ထင္ခဲ့မိသည္ ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ ေအးျမေသာ အေနွာင္အဖဲြ႔ မႈဟု ထင္မိခဲ့သမွ် အရာအားလံုး သည္လည္း ပူပန္ေလာင္ကၽြမ္းေစသည္ ။ ကာမဂုဏ္ဆိုတဲ့ နယ္ပယ္ဟာ အလြန္က်ယ္၀န္းသည္ ကာမဂုဏ္၌ ျငိတြယ္ေသာ အရာ ဆိုတာလည္း ေကာင္းျမတ္ေသာ စည္းစိမ္ ၌သာ နွစ္သက္ တက္မက္စြဲလမ္းသည္ မဟုတ္ပါ ။ ဘာမွ် မဟုတ္ေသာ အ၀တ္စုတ္ ၊ တဲအိမ္ပ်က္ တို႔မွ လည္း မခဲြနိူင္မခြြာရက္စဲြလမ္းေနသူေတြ လည္းအမ်ားၾကီးရွိပါသည္ ။ စၾကၤာ၀ေတးမင္း စည္းစိမ္ ၊ သိၾကားမင္းစည္းစိမ္ မွ စ ေလာကီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳး ခံစားရေသာ္လည္း ထိုစည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ဆုိသည္ အရိုးဖ်ား၌ကပ္ေနေသာ အသားစကေလး ပမာ အေတာ္ၾကီး ကိုက္နိူင္ဖဲ့နိူင္နိူင္မွ အခ်ိဳရည္အနည္းငယ္ထြက္ရံုသာရွိေပသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တေယာက္ဟာ မေကာင္းမႈေရွာင္ ၊ ေကာင္မႈေဆာင္ ၊ စိတ္ကုိ ျဖဴစင္ေအာင္ထားရမည္ ။ ဒီအခ်က္သံုးခ်က္ကို လက္ကိုင္ထားျပီး အရာအားလံုးကို ျဖတ္ေက်ာ္ရမည္ ။ ဘာဘဲေျပာေျပာ ၊ ဘာဘဲေတြးေတြး ၊ ဘာဘဲ လုပ္လုုပ္ ၊ ဒီအခ်က္သံုးခ်က္နဲ႔ဘဲ မွတ္ေက်ာက္တင္ရမွာပါဘဲ ၊ ဒါေလာက္ကေတာ့ ဒို႔ငယ္ငယ္ေလး ကတဲက အလြတ္က်က္သိထားျပီးသား ဆိုေပမဲ့ အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္ စြာ လြယ္လြယ္ ေတြးျပီးေမ့ေပ်ာက္ပစ္ရန္ နွေျမာ လွ၏ ၊ စာေရးသူေရာ ၊ စာဖတ္သူ ခ်စ္မိတ္ေဆြေရာ မေကာင္းမႈ မွန္သမွ် ကို တကယ္ဘဲ့ ေရွာင္နိူင္ခဲ့ ျပီးျပီလား ? ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေတြ ကိုေရာ ဘယ္ေလာက္လုပ္ခဲ့ၾကျပီးျပီလဲ ? မိမိရင္တြင္းမွာ ဘယ္သူမွ မျမင္နိူင္ဘူးဟု ထင္၍ ျဖဴစင္ေအာင္ စိတ္ကို ထားခဲ့ၾကသည္မွာလည္း အျဖဴစစ္စစ္လား ? အျဖဴညစ္ညစ္လား ? .................

လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ဖို ႔ အေရးၾကီးဆံုးပါ ။ ကိုယ့္ရဲ့ေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂါတ္အတြက္ တစ္ျခားသူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ ကို မွီခိုအားျပဳ စရာ မလိုပါဘူး ၊ ကိုယ့္ရဲ့ အနာဂါတ္ေကာင္းဖို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုးဖို႔ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္တဦးတည္းကဘဲ စီမံဖန္တည္းနိူင္သည္မဟုတ္ပါလား ။... တခါတေလ တခ်ိဳေသာ သူမ်ားဟာ နားစြန္နားဖ်ားၾကားရတာကိုဘဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ပစ္လိုက္တာဟာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးကို မ်က္စိစံုမိတ္ ခုန္ခ်လိုက္တာထက္ ပိုဆိုး၀ါးတာကိုေတာ့ မေတြးတတ္ၾကဘူး ။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။ မိမိရဲ့ ဒုကၡနဲ႔ သုခ ကို ခံစားစံစားဖို႔အတြက္လညး္ မိမိတစ္ဦးတည္းသား လွ်င္ တာ၀န္ရွိတယ္လို ့ နားလည္ ရမွာပါဘဲ ၊ ဒီလိုနားလည္ လိုက္တဲ့အခါ မွာ ခ်မ္းသား မႈ ကို သာ စံံစားရျပီး ဆင္းရဲမႈ ကို မခံစားရေအာင္ ကိုယ့္ရဲ့ အနာဂါတ္ကို ကိုယ္က ပံုသြင္းနိူင္တယ္ဆိုတာကို နားလည္သြားမွာပါဘဲ နားလည္းသြားတာနဲ႔အမွ် ၊ ပူေလာင္စပ္ခါးတဲ့ အက်ိဳးေတြကိုေပးမဲ့ အရာေတြကို လည္း မလုပ္ဘဲေရွာင္ဖို႔ျဖစ္လာေလသည္ ။ ..

စာေရးသူလည္း အခု စာေရးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မိမိကိုယ္ကို မိမိ ျပန္စဥ္းစားသည္ တျခား တခ်ိန္ေတြမွာ စဥ္းစားရင္ မည္သို႔မည္ပံု အေျဖထြက္မည္မသိပါ ။ အလတ္တေလာအခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တခု အတြင္းမွာေတာ့ ပူေလာင္မႈ အေပါင္းမွ လြတ္ကင္းေသာ ျငိမ္းေအးမႈ ကိုသာ တမ္းတေနမိသည္ ။ တိပိဋကဓရ (ေယာ) ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ့ ၾသ၀ါဒမွာစကားမွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္"ကမၼ"ကိုပရမ္းမတာ သံုးခ်ေနၾကသမွ် ခံစားခြင့္"ကမၼဖလ" ေတြဟာလည္း ပရမ္းပတာပဲ ၾကံဳေတြ႔ခံစားေနရဦးမွာဘဲ လို႔ မိန္႔ဆိုခဲ့ပါသည္ ။ မိမိဘ၀မွာ မိမိသာလွ်င္ ျပႆနာမ်ိဳးစံုကို ေျဖရွင္းရသည္ ။ ဘယ္လိုျပႆနာမ်ိဳးနဲ႔ဘဲ ၾကံဳၾကံဳ တရားသေဘာနဲ႔ေျဖရွင္းနိူင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားရပါသည္ ၊ တခ်ိဳျပႆနာေတြကို ဒါနဆိုတဲ့ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲျပီးေျဖရွင္းရျပီးေတာ့၊ တခ်ိဳ႔ ျပႆနာေတြကို ေမတၱာဆိုတဲ့ သနားဂရုဏာျခင္းနဲ႔ ေျဖရွင္းရပါသည္ ၊ တခ်ိဳ႔ျပႆနာေတြကို ဥေပကၡာနဲ႔ ေျဖရွင္းျပီး ၊ တခ်ိဳ႔ျပႆနာေတြကို သည္းခံျခင္းနဲ႔ေျဖရွင္းရပါသည္ ၊ တခ်ိဳ႔ျပႆနာေတြကို ေတာ့ သည္းခံတာမဟုတ္ဘဲ တံုဏွိဘာေ၀ ဆိတ္ဆိတ္ေနျပီး ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေျဖရွင္းပစ္လိုက္ရပါသည္ ။ တခ်ိဳ႔ျပႆနာေတြကို သစၥာဆိုျပီးေျဖရွင္းသလို တခ်ိဳ႔ျပႆနာေတြကို ၀ိပႆနာ သေဘာတရားနဲ႔ေျဖရွင္းရပါသည္ ။... ဘယ္အရာမဆို တစ္သက္မွတ္တည္းမဟုတ္ဘဲ ဘ၀ေပါင္းစံုကေနျပီးေတာ့ ဘ၀ ကိုခံစားတတ္ဖို႔ အလွည့္အေျပာင္းတခုနဲ႔ တခုအၾကား ၊ ကိုယ့္ရဲ့တေနတာ တေန႔တာအတြက္ ေန႕ရက္မ်ား ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေၾကနပ္နွစ္သက္တဲ့ အေရာင္ေလးျခယ္သတတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါသည္ ။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အျပင္ဘက္မွ အရိုးတံက်ဲက်ဲ သစ္ပင္ဟာ က်ေရာက္လာေသာ အေအးဒဏ္ နဲ႔ အပူဒဏ္ ၊ ေဆာင္းဒဏ္နဲ႕ ေလဒဏ္ ကို ခံေနေလျပီ ။ အခ်ိန္ကာလ ေျပာင္းလြဲလာသည္နွင့္အမွ် မၾကာခင္ အခ်ိန္ေလးမွာ အဖူး၊ အညႊတ္ ၊ ေလးေတြေ၀ေ၀ဆာလို႔ ထြက္လာပါေပအံုးမည္ ။

ပိုစ္မတင္ျဖစ္တာၾကာေနေပမယ့္ ပံုမွန္လာေရာက္လည္ပတ္ေသာဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားကို အခါမျပတ္ေမတၱာေရးေအးသြန္းျဖန္းေနတာကေတာ့ ေနစဥ္နွစ္အမွ်ပါလို ဒီေနရာမွ အမွန္စကားကို ဖြင့္ဟ လိုက္ပါရေစ~~~~~~~~~~~~
ေမတၱာျဖင့္ ေရႊၾကာ

အားရွိမွ ကိုးလို႔ရမည္ (၁)

မိမိတို႔ ကို ပင့္ဖိတ္ခဲ့ေသာ ကိုရီးယား ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရ အသင္း ဥကၠ႒ , မဟာသဒၶမၼေဇာတိက ဓဇ ေမာ့တက္ .ကိုရီးယား ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ ျမန္မာ နိုူင္ငံ မွ ပင့္ေဆာင္လာေသာ ဓါတ္ေတာ္မ်ားကို ကိုရီးယား လူမ်ိဳး မ်ား ဖူးေမွ်ာ္ ပူေဇာ္ရန္ လို႔ငွာ ဓါတ္ေတာ္ တိုက္ကိုဖြင့္လင့္ထားပါသည္ ။ ဒီေန႔မွာ မိမိ ႏွင့္တကြ အတူေနဆရာေလးမ်ား ဓါတ္ေတာ္တိုသို႔ို သြား ေရာက္ခဲ့ၾကသည္ ။ ကားမူးတတ္တဲ့ ညီမ ငယ္ ဆရာေလး က ကားစီးတိုင္း မွန္တံခါးကိုဖြင့္ ေလ့ရွိသည္ ။ ဒီတစ္ခါ တိုး၀င္လာေသာ ေဆာင္းေလက ခါးသက္သက္ ၾကမ္းရွျပီး အရိုးေအးမတတ္ တိုက္ခိုက္လာသည္ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းဆီက ေတာင္တန္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေဆာင္းေလ ဒဏ္ေၾကာင့္ ေၾကြက် လို႔ ေျမခ သြားသည့္ သစ္ရြက္ကေလးေတြဟာ ပင္စည္နဲ႔ ထာ၀ရ ေ၀းကြာ လို႔ ေနပါေလေရာသလား ............. ႏြယ္ပင္တစ္ခ်ိဳ႔ နွင့္ ေျမ၀တ္ အပင္ငယ္မ်ားမွာေတာ့ အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ ေခတၱ အိပ္စက္ေနၾကသည္ ။ ေႏြဦး ဆိုရင္ေတာ့ ေခါင္းေထာင္လို႔ ေၾကာ့လာၾကေပအံုး မည္ ။ ေႏြေရာက္ရင္ ျပန္လည္ရွင္သန္လာဖို႔ ဆိုတာကလည္း ပင္ကိုယ္ ၾကံ့ခိုင္တဲ့ အင္အား ရွိမွ သာလွ်င္ ျပန္လည္ အဖူးအညြန္႔မ်ား ထြက္လာမည္ျဖစ္သည္ ။ အားအင္လည္းမရွိ က်မၼာဖ႔ြံျဖိဳးမႈလည္း မရွိေသာ အပင္မ်ား မွာေတာ့ နွင္းထု ေအာက္မွာ တင္ေျပာက္ကြယ္သြားၾကေလသည္ ။ မိမိတို႔ လူသားမ်ားမွာလည္း ပင္ကိုယ္ ကိုယ္ခံအားရွိမွ သာလွ်င္ ေလာကဓံ ရွစ္ပါးရဲ့ လွည့္စားမႈ ကို ခံနူိင္မည္ျဖစ္သည္ ။ ေလာကမွာ အားကိုးခ်င္ၾကတာရွိသလို .. အားကိုးခံခ်င္ၾကတာလည္း ရွိၾကသည္ ။ ေသခ်ာ ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ အားကိုးခ်င္ ၾကတာက အမ်ားစုျဖစ္သည္ ။

ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရမွာလည္း .... ကိုးတာ တစ္မ်ိဳး ကြယ္တာတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ကိုးတာက အားကိုးတာပါ ၊ ကြယ္တာကေတာ့ ကါကြယ္တာ ၊ ကြယ္ေပ်ာက္တာျဖစ္သည္္ ။ အားကိုးတဲ့ အတြက္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားသည္ ။ ကဲဒါဆို ကာကြယ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ .. ေဘးရန္အေနွာက္အယွက္ေတြက ကာကြယ္တာ ။၊ ကြယ္ေျပာက္တာကေတာ့ ေဘးရန္အႏၱရယ္ေတြက ကြယ္ေပ်ာက္သြားတာျဖစ္သည္္။
လူသားအမ်ားစုဟာ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ အားကိုးၾကတာလဲ..?။ သားသၼီးက မိဘ ကို အားကိုးၾကသည္ ၊မိဘကလည္း သားသမီး ကို ျပန္လည္းအားကိုး ၾကသည္ ၊ ဒီသားေလး ၾကီးမွွွွွွ အားကိုးရမွာဘဲ ၊ ဒီသၼီးေလးၾကီးမွ အားကိုးရမွာ ဘဲ ေျပာၾကတာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မည္ ။

ေကၽြးေမြးမပ်က္ ၊ ေဆာင္ရြက္စီမံ ၊ ေမြခံထိုက္ေစ ၊ လွဴမွ်ေ၀၍ ၊ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္ ၊ ၀တ္ငါးသြယ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ မိဘေတြ က သားသၼီး ေတြ အေပၚ ထားရွိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ငါးမ်ိဳး ျဖစ္သည္ ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ငါးမ်ိဳး ဆိုတာကလည္း တနည္းေတာ့ အားကိုး အားထား ျပဳျခင္းပင္ျဖစ္သည္္ ။ ငယ္စဥ္က "သား " ၾကီးေတာ့ "အား " ၊ ငယ္စဥ္ က " သၼီး " ၾကီးေတာ့ " ထီး "ျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ ၾကာတာဟာ မိဘတိုင္း ျဖစ္ၾကသည္ ။ ...... တပည့္လုပ္သူက ဆရာကို အားကိုးၾက သည္ ။ ဆရာက လည္း တပည့္ကို ျပန္ျပီးေတာ့ အားကိုး ၾကသည္ ။ ဆရာသမားတိုင္း ဟာ ဘယ္တပည့္ ဘယ္ ေနရာမွာ အားကိုးရသလဲ ဆိုတာ ၾကည့္ထားၾကသည္ ။ လူငယ္က လူၾကီး ကို အားကိုးသည္ ၊ လူၾကီးက လူငယ္ကို အားကိုးသည္ ။ ခင္ပြန္းက ဇနီးကို အားကိုးသည္ ၊ ဇနိီးက ခင္ပြန္းကို အားကိုးသည္ ။ ေဆြမ်ိဳး အခ်င္းခ်င္း ၊ မိ္တ္ေဆြခ်င္းခ်င္း ကၽြန္းကိုင္းမီီီွ ၊ ကိုင္းကၽြန္းမွီ ဆိုသလို အျပန္အလွန္ အားကိုး ၾကသည္။

အားကိုးဆိုတာ ကလည္း အားရွိမွ ကိုးလို႔ ရမည္ျဖစ္သည္ ။ အားမရွိရင္ေတာ့ ဘယ္မွာ ကိုးလို႔ ရပါမည္နည္း ၊။ ....... အားဆိုတာ က .. ခံႏိူင္ရည္အား ၊ ခုခံနိူင္အား ၊ စြမ္းေဆာင္နိူင္အား ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္ ၊ ကိုးဆိုတာလည္း ခိုကိုးျခင္း ၊ မွီခိုျခင္း ၊ အားကိုးအားထားျပဳျခင္း ေတြျဖစ္သည္ ။ အေပၚက တန္း ကို တြဲလြဲဆြဲခိုတဲ့အေလးခ်ိန္ဟာ ခံနိူင္ရည္ အားရွိရမည္ ။ အျပင္က ေရာဂါမ်ိဳးစံု မ၀င္ေရာက္နိူင္ဖို႔ အတြက္လည္း ခႏၶာ ကိုယ္တြင္းမွာ ခုခံနိူင္အား ရွိရမည္ ။ မွီခိုတဲ့သူနဲ႔ မွီခိုခံ နွစ္ဦီးအနက္ မွီခိုခံသူဟာ မွီခိုးအားကိုးသူေတြ မွီခိုနိူင္ဖို႔ ၊ အားကိုးနိူင္ဖို႔ အတြက္ မိမိမွာ လံုေလာက္တဲ့အားေတြ ရွိဖို႔လိုသည္ ။ ......
အားဆိုတာ ဘာေတြလဲ ? . . အစြမ္းအား ပင္ျဖစ္သည္ ၊ စြမ္းအားဆိုတာ .. အစြမ္းအစ ျဖစ္သည္ ၊ အစြမ္းအစ ဆိုတာ .. အရည္အခ်င္း ျဖစ္သည္၊ စြမ္းေဆာင္လို႔ဆို တဲ့အတိုင္း အစြမ္းရွိမွ ေဆာင္နိူင္တာျဖစ္သည္္ ။အစြမ္းမရွိရင္ မည္သို႔ေဆာင္နိုင္ပါမည္နည္း ။ ေဆာင္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ လည္း ေျခနဲ႔ ၊ လက္နဲ႔၊ ေလနဲ႔၊ ေဆာင္လို႔ေတာ့ဘယ္ျဖစ္ပါမလဲ ၊ ေခါင္းနဲ႔ ေဆာင္မွ ရမည္ျဖစ္သည္ ၊ ေခါင္းက ပညာကို ကိုယ္စားျပဳသည္ ၊ ႏွလံုးသားက ေမတၱာကို ကိုယ္စားျပဳသည္္ ။
အစြမး္အစ ရွိတဲ့သူေတြဟာ ပီျပင္ေအာင္ေဆာင္ရြက္နိူင္ၾကသည္ ။ ေဆးကုတတ္တဲ့ အစြမ္းရွိေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြျဖစ္ၾကသည္။ ေဆာက္လုပ္ေရးပိုင္း ဆိုင္ရာ အစြမ္းရွိေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္သည္ ၊ စာသင္ စာျပနိူင္ေတာ့ ေက်ာင္းဆရာ ေတြျဖစ္ၾကသည္။ တရာေဟာတတ္ေတာ့ ဓမၼကထိက ေတြျဖစ္ၾကသည္ ။ ဖ်ားရင္ နားရင္ ဆရာ၀န္ကို အားကိုးရတယ္ ။ အိမ္ ၊ တိုက္ ၊ တံတား ေတြ ေဆာက္ခ်င္ရင္ အင္ဂ်င္နီယာကို အားကိုးရသည္ ၊ စာသင္ခ်င္ရင္ ေက်ာင္းဆရာကို အားကိုးရသည္ ၊ တရားနာခ်င္ရင္ ဓမၼကထိကကို အားကိုးရသည္ ။ သူေနရာနဲ႔ သူ အားရွိတဲ့ သူေတြဟာ အားကိုးရာ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ၾကသည္ ။

အားဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ...
တရားေရး ကိစၥမွာလည္း အားငါးမ်ိဳးရွိသည္ ။
ေလာကီေရး ကိစၥ မွာလည္း အားငါးမ်ိဳးရွိသည္။

အားရွိမွ ကိုးလို႔ရမည္ (၂)

ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးသည္ .." အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ " လို႔ မိန္ေတာ္မူခဲ့သည္ ။

ကိုယ့္ကိုယ္ ကုိယ္သာ ကိုးကြယ္ရာဆိုေတာ့ ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုး ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ဘာပဲ .. ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ဆိုတာကလည္း ကိုယ္ထူမွ ကိုယ္ထမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္သည္ ္။ ကိုယ္လဲရင္ ကုိယ္ထူ ၊ သူမ်ား လာထူမွာ ကို မေမွ်ာ္နဲ့၊ မေစာင့္နဲ႔ ေပါ့ ။ ကိုယ္ထနိူင္ဖို႔ အတြက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဘဲ ထူရမည္ ။ ကိုယ္ထူမွ သာ ကိုယ္ထလိမ့္ မည္ ။

အားဆိုတဲ့ ေနရာမွာ တရားေရး ကိစၥမွာလည္း အားငါးမ်ိဳးရွိသည္ ။ ေလာကီေရးကိစၥမွာလည္း အားငါး မ်ိဳးရွိသည္္ ။
တရားေရးကိစၥမွာ သဒၵါအား ၊ ၀ီရိယအား ၊ သတိအား ၊ သမာဓိအား ၊ ပညာအား ငါးမ်ိဳးရွိသည္ ။ ဗိုလ္ငါးပါလို႔ ေခၚၾကသည္ ၊ ဗိုလ္ဆိုတာ ဗလ က ေနလာတာေလ ... ဗလဆိုတာ အားဘဲ .. အားရွိမွ ဗိုလ္ျဖစ္သည္ ။
ဘုရား ၊တရား ၊ သံဃာ ၊ ကံ ကံ၏အက်ိဳးအေပၚမွာ ယံုၾကည္ရင္ သဒၶါဗိုလ္ ၊ သဒၶါအားျဖစ္သည္ ။ ကုသိုလ္အေရး က်ိဳးစားအားထုတ္ရင္ ၀ီရိယဗိုလ္ ၀ီရိယအားျဖစ္သည္ ၊ ဘုရားတရား ကိစၥထဲ စိတ္ျမွဳပ္ေနရင္ သတိဗိုလ္ သတိအားပင္ျဖစ္သည္ ။ ေကာင္းမႈ ကိစၥထဲ မွာစိ္တ္ကို ပို႔ထားရင္ သမာဓိဗိုလ္ ၊ သမာဓိအားျဖစ္သည္ ၊ သဘာ၀ အမွန္တရား ေတြကို ထြင္းေဖါက္သိျမင္ႏိူင္ရင္ ပညာဗိုလ္ ပညာအားပင္ျဖစ္သည္ ၊ တရားအားထုတ္တယ္ ဆိုတာ အဲဒီ အားေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ရေအာင္ၾကိဳးစားၾကရတာပါ ၊ ဒီအားေတြဟာ တရားသမားအတြက္ ခိုကိုးရာ ၊ အားကိုး အားထားျပဳရာ တကယ္အားေတြျဖစ္သည္ ။

ေလာကေရးရာမွာ ကာယဗလ - ကို္ယ္အား၊ ဉာဏဗလ- ဉာဏ္အား ၊ စာရိတၱဗလ -က်င့္အား ၊ မိတၱဗလ - မိတ္အား ၊ ဓနဗလ - ဥစၥာအား ငါးမ်ိဳးလိုအပ္သည္ ။ေလာကီလူသားတစ္ေယာက္မွာ အားကိုးအားထားျပဳရမွာက ဒီအားငါးမ်ိဳးျဖစ္သည္ ။ ဗလငါးတန္လို႔လဲ ေခၚၾကသည္ ။
လူရယ္လိုျဖစ္လာရင္ ကာယဗလ အေနနဲ႔ ကာယအားေကာင္းရမည္ ။ ရွိရမည္ ။ က်န္းမာရမည္ ။ ၾကံ့ခိုင္ရမည္ ။ သန္စြမ္းရမည္ ။ လုပ္ႏိူင္ကိုင္ႏိူင္ရမည္ ။အပင္ပန္းခံႏူိင္ရမည္ ။ ဉာဏဗလ အေနနဲ႔ ပညာဗဟုသုတရွိသင့္သေလာက္ရွိရမည္ ။ စဥ္းစားတတ္ရမည္ ။ အမွန္တရားကို မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္ႏိူင္ရမည္ ။

ငယ္ရြယ္တဲ့ အခ်ိန္က ပညာေတြသင္ယူၾကသည္ ၊ တကယ္လိုအပ္တာက အသိပညာျဖစ္သည္ ၊ အသိပညာအေထာက္အကူရဖို႔ အတတ္ပညာကိုသင္ၾကရသည္ ။ ... အမွန္ေတာ့ ပညာဆိုတာ အျပင္လာတာမဟုတ္ဘူး ၊ အတြင္းကဘဲလာျခင္းျဖစ္သည္ ၊ ဦးေႏွာက္ကဘဲ ေျပာေျပာ ၊ ေခါင္းထဲကဘဲ ေျပာေျပာ ၊ အတြငး္တစ္ေနရာ ကလာသည္ ၊ ေလ့လာမႈ ၊ ဆင္ျခင္မႈ ၊ စူးစမ္းမႈ ၊ တိုင္းထြာမႈ ၊ ေတြးေခၚမႈ ၊ေျမာ္ျမင္မႈ ၊ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈ ၊ အမွန္တရားကို အမိအရ ဆုပ္ကိုင္ႏိူင္မႈ ၊ အမွန္တရား ကို ခ်စ္ခင္မႈ ၊ ျမတ္ႏိိူးမႈ ၊ ကိုးကြယ္မႈ စတာေတြမွာ သေႏၶတည္ခဲ့တဲ့ အသိဉာဏ္ကသာ ပညာအစစ္ျဖစ္သည္ ၊ဉာဏဗလဆိုတာ အဲဒီပညာပင္ျဖစ္သည္ ။

စာရိတၱဗလ - အက်င့္အားဆိုတာ ငါးပါးသီလ လံုရင္... လံုေလာက္သေလာက္ရွိေနပါျပီ ။ ဗုဒၶဘာသာတို႔ရဲ့ မူလတန္းဟာ ငါးပါးသီလျဖစ္သလို အထက္အထက္အျမင့္ဆံုးအတန္းေတြဟာလည္း ငါးပါးသီလပင္ျဖစ္သည္ ။ ငါးပါးသီလ မလံုေလာက္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဘယ္အတန္းမွ ေက်ာ္တက္လို႔ မရဘူးဆိုတာေတာ့ မွတ္ထားသင့္သည္ ။ ငါးပါးသီလ လံုရင္ကို အေတာ္ေလး အားရွိေနပါျပီ ။

မိတၱဗလ - မိတ္အားဆိုတာ လည္း အေတာ္လိုအပ္ပါသည္ ။ စီးပြါးေရးတစ္ခုေအာင္ျမင္ဖိုရ ကိုယ့္ကိုေထာက္ခံတဲ့ ၊ အားေပးတဲ့ပရိသတ္ သို႔မဟုတ္ မိတ္ .. အေတာ္လိုအပ္ပါသည္ ။ မိတ္မရွိဘဲ ၊ မိတ္မေကာင္းဘဲ လုပ္ငန္းတစ္ခု ဘယ္လိုမွ မေအာင္ျမင္ႏိူင္ပါ ။ ေမတၱာဆိုတာ မိတၱျဖစ္သည္ ၊ မိတ္ေဆြျဖစ္သည္ ၊ မိတ္ေဆြေတြအေပၚမွာ ထားရွိတဲ့သေဘာ ၊ အခ်င္းခ်င္းေတြကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ စိတ္ရင္းေစတနာ နဲ႔ ကူညီ၊ ေစာင့္ေရွာက္ ၊ သူ႔အက်ိဳးကို သယ္ပိုး ေဆာင္ရြက္တာ ေမတၱာပင္ျဖစ္သည္ ။ မိတ္ေဆြျဖစ္ဖို႔ ေမတၱာလိုသည္ ။ ေမတၱာအားေကာင္းေလ မိတ္အားေကာင္းေလပါဘဲ ။ ရန္သူမရွိ မိတ္ေဆြသာရွိ ၊ ရန္သူကို မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာ ေမတၱာပင္ျဖစ္သည္ ။ ဒီအားဟာလိုအပ္ဆံုးပင္ျဖစ္သည္ ။

ဓနဗလ - ဥစၥာအားလည္း အေရးၾကီးပါသည္ ။ ဘာအလုပ္ဘဲ လုပ္လုပ္ေငြနဲ႔ လုပ္ၾကရတယ္ဆိုေတာ့ အလုပ္ၾကီးေလ ေငြကလိုအပ္ေလျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ ..... Money makes everything . ...လို႔ဆိုေတာ့ ေငြကေတာ့ မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည္ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေငြဘဲ ဦးတည္ ၊ ေငြဘဲ ခဲြထြက္တာဆိုေတာ့ ေငြက အေရးၾကီးတဲ့ အားတစ္မ်ဳိးဆိုတာ ျငင္းလို႔ရလိမ္မည္မဟုတ္ပါ ။ ဒီေတာ့ ရွာရမည္ ၊ စုေဆာင္းရမည္ ၊ ဒီအတြက္ အမွီေကာင္းဖို႔ မိတ္ေကာင္းဖို႔လည္း လိုေတာ့လိုအပ္ပါေသးသည္မဟုတ္ပါေလာ .....

ေလာကမွာ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးလို႔ေျပာၾကသည္ ။ ျမတ္စြာ ဘုရား သခင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္သည္ " အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ " -- ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္သည္ဟုမိန္႔ဆိုခဲ့သည္ ။ ... အားကိုးဆိုတာလဲ ဒီအဓိပၸါယ္ပင္ျဖစ္သည္ ၊ကိုယ့္မွာ ရွိတဲ့အားဟာ ကိုယ္တကယ္ကိုးရမယ့္ အားပင္ျဖစ္သည္ ။ ကိုယ့္မွာ အားမရွိရင္ ဘယ္သူ႔အားမွ မေမွ်ာ္ပါနဲ႔ ။ ကိုယ္မွာအားရွိလား ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ ၊ ေဟာ... " အားမရွိဘူးလား အားေမြးလိုက္စမ္းပါ ။ အားကိုးဆိုတာ အားရွိမွ ကိုးလို႔ရမည္ ။အဲဒီအားဟာ အျပင္အားမဟုတ္ပါ ။ သူမ်ားအားလည္း မဟုတ္ပါ ။ ကုိယ့္အားပင္ျဖစ္သည္ ။

ယေန႔ ၾကြေရာက္လာ ေသာ ဆရာေလးရဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္ပိုင္အားရွိသူမ်ားျဖစ္ၾကပါေစလုိ႔ ေမတၱာအခါ ခါ ပို႔ေပးလွ်က္ ။

ေမတၱာျဖင့္
ထား၀ယ္ဆရာေလး

သတိ }~ ရွိၾကပါေစ

တခုေသာညေနခင္းမွာ

ေနမင္းၾကီး ၀င္သြားသလိုု

လူတုိင္းရဲ ့ဘ၀ေတြဟာလဲ

ပ်က္စီးၾကရမယ္ ဆိုတာက

ိုသိေနၾကေပမယ့္

သတိ} ~ ဆိုတဲ့တရားက

နည္းပါးေတာ့

မေကာင္းမႈေတြကိုသာ

အဖန္အဖန္ ျပဳလုပ္ေနၾကတယ္။

မိမိရဲ့ ထြက္သက္ ၀င္သက္ေလးတိုင္းဟာ

ေသတဲ့ အခ်ိန္ေတြပါဘဲ့လို႕

့အမွတ္ရေနမယ္ဆိုရင္

ဘာ၀နာ ပြားမ်ားျခင္းရဲ႕

အမွတ္သညာ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ဦးအဂၢဓမၼ၏ ၾသ၀ါဒ (ထား၀ယ္)

ရြာ၀င္လမ္းက ေရႊၾကာပန္း

ၾကာအင္းရြာသည္ ထား၀ယ္ျမိဳ႔ မွ ျမိတ္ျမိဳ႔သိုသြားရာ ဟိုင္းေ၀း လမ္းမၾကီးရဲ့ ရြာတန္းတေလွ်ာက္ထဲမွာ ရြာကေလး တစ္ရြာျဖစ္သည္။
ထား၀ယ္ျမိဳ႔ရဲ့ အဆံုး သရက္ေခ်ာင္းျမိဳ႔ရဲ့ အစ ရြာမွာ ေညာင္ဇင္ရြာျဖစ္ျပီး ထိုရြာမွ အေရွ့စူးစူး သို႔ ၁ မိုင္ေလာက္၀င္လွ်င္ ၾကာအင္းရြာသ႔ိုေရာက္ျပီ။
ရြာ၀င္လမ္းတေလွ်ာက္မွာ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ထန္းပင္အဆင့္ဆင့္ တင့္တင့္တယ္တယ္ ရွိေနၾကသည္ ။ စပါးခင္းစိမ္းစိမ္းနဲ႔ လမ္းေဘး တဖက္တခ်က္ေရအိုင္မ်ားမွာ ေဗဒါပင္ႏွင့္ ၾကာျဖဴ ၊ ၾကာညိဳမ်ား ဖူးပြင့္ေ၀ဆာေနသည္မွာ ရြာ၀င္လမ္း ရဲ့ က်က္သေရပင္ျဖစ္သည္ ။မိမိ ငယ္စဥ္က ၾကာအင္းရြာတြင္ မူလတန္းမွ်သာ ဖြင့္လင့္ထားသျဖင့္ အလယ္တန္းနွင့္ အထက္တန္းေက်ာင္း ဖြင့္လင့္ထားေသာ ေညာင္ဇင္ရြာ သို႔ ေနစဥ္ ေက်ာင္းတက္ရန္ေလွ်ာက္လမ္းခဲ့ေသာ လမ္းပင္ျဖစ္သည္ ။ ၾကာပန္းသည္ ရႊံ႔ ႏြံ ထဲမွာ ေပါက္ဖြါးလာေပမယ့္ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္း သင္းရနံ႔ ေမႊးၾကိဳင္ေသာ ပန္းမ်ိဳး ပင္ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ ။ ပန္းတကာပန္းတို႔အနက္မိမိနွစ္သက္ဆံုးပန္းမွာ ၾကာပန္းျဖစ္သည္ ။
ဘုရားေလာင္းေတာ္၏ မိခင္ျဖစ္ေသာ မာယာေဒ၀ီ သည္ ေရႊထမ္းစင္မွ ဆင္းသက္၍ အင္းၾကင္းခက္ ကို ဆြဲကိုင္စဥ္ ဘုရားေလာင္းေတာ္ကို ဖြါးျမင္သည္ ။ထိုအခ်ိန္က မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ -ခု ( ဘီ-စီ ၆၂၃ ) ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔ ပင္ျဖစ္သည္ ။ ဘုရားေလာင္းေတာ္သည္ ဖြါးလွ်င္ ဖြါးခ်င္း ပင္ မတ္တတ္ရပ္ကါ ခုႏွစ္ ဖ၀ါးလွမ္းသြားျပီးလွ်င္ `` ငါသည္ တစ္ေလာက လံုးထက္ ျမတ္ ၏ `` ဟု ၾကံဳး၀ါးသည္ ၊ လွမ္းတိုင္း လွမ္းတိုင္းေသာ ေျခဖ၀ါး ေအာက္မွာ ပဒုမၼာ ေရြၾကာပန္း သည္ လည္း ပြင့္ ကါ ခံခဲ့သည္ ။ မိမိသည္ ယၡဳ အခါ ငယ္စဥ္က ေလွ်ာက္လမ္းခဲ့ေသာ ရြာလမ္းနွင့္ ေမြးရပ္ဇာတိ ကို ေ၀းကြာေနခဲ့ျပီ။
လူဆိုတာကိုယ္ရခဲ့တဲ့အ၀ိုင္းအ၀န္းထဲမွာကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ႏိူင္ဖို႔ၾကိဳးစားၾကသည္ ၊ ၾကိဳးစားရင္းနဲ႔ပဲ ဘ၀ နိဂုံုးခ်ဳပ္ၾကရ သည္ ၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာ မ်ားမ်ား လုပ္ခြင့္ရရင္ ေက်နပ္စရာျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ .။ကိုယ့္ဘ၀ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုမွာ ပံုေဖၚ လုပ္ကိုင္ၾကတာဟာ ႏုလံုးသားကို တည္မွီတဲ့ အေတြး အၾကံ ``မေနာကံ`` ႏႈတ္ကေျပာဆိုတဲ့ `` ၀စီကံ`` ကိုယ္နဲ႔ လႈပ္ရွား လုပ္ကိုင္တဲ့ `` ကာယာကံ`` ဒီသံုးမ်ိဳးဘဲ ရွိသည္ ။ ေလာကၾကီးမွာ အာဏာ ၊ ေငြ ၊ ဂုဏ္ တင္ရွိသည္ မဟုတ္ပါ အင္မတန္ သိမ္ေမြ႔ျပီးမျမင္နိူင္တဲ့ေစတနာ၊ ေမတၱာဆိုတာလည္း ရွိေသးသည္၊ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္ .... သားသၼီးမ်ားကို ရင္ႏွင့္ လြယ္ျပီး ရင္ေသြးအျဖစ္နဲ႔ ေမြးဖြါးျပဳစုေပးတဲ့ မိဘမ်ားနွင့္ ရင္ႏွစ္အျဖစ္ေမြးဖြါးေပးၾကတဲ့ ဆရာသမားမ်ား လည္း... လူ႔ဘ၀ေရာက္လာသူတိုင္းကိုပင္ ဗီဇပါရမီဓါတ္ခံ အစြမ္းရွိသေလာက္ ေပါက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ လူရာ၀င္ေအာင္ အစေတြကို ေဖၚထုတ္ျပသ ေမြးဖြါးေပးၾက သည္ျဖစ္လို႔ ဘ၀ရဲ႔ ေအာင္ျမင္ၾကီးပါြးေရးမွာရာနဳန္းျပည့္ အေရးပါတဲ့ ပ၀တၱိ မိဘရင္းမ်ားပဲျဖစ္တယ္လို႔ မိန္ဆိုထားပါသည္ ။ ... ( သံယုတ္ ကလ်ာဏ မိတၱသုတ္) အဖြင္မွာ... ရင္နွစ္အျဖစ္နဲ႔ ေမြးဖြါးေပးတဲ့ မိဘ .. ဆရာသမားမ်ားဆိုတာ တပည့္သားသၼီး မ်ားကို ႏုလံုးသား မွာရွိတဲ့ ေမတၱာ ဂ႐ုဏ ေစတနာ မ်ားနဲ႔ လံု႔လ၀ီရိယ တို႔ရဲ့ လွဳံေဆာ္မွဳ ႔ မွာ သေႏၶတည္ျပီး ႏုတ္ (ခံတြင္း) က ေန ျမြတ္ဟေျပာဆိုေမြးဖြါးေပးၾကတဲ့မိဘမ်ားပင္ျဖစ္လို႔ ဇာတိမိဘမ်ားနွင့္ ထပ္တူေက်းဇူးၾကီးမားၾကတဲ့ ပ၀တၱိမိဘမ်ား ပဲျဖစ္သည္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားနဲ႔ တစ္ဂိုဏ္းတည္း ထားတဲ့ အနႏၱငါးပါး ကို သတ္မွတ္ေရတြက္ရာမွာ မိဘမ်ား နဲ႔ ဆရာသမား တို႔ကို တစ္တန္းတည္းထား ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဒီလို ဆရာသမား တို႔က ႏွလံုးနဲ႔ လြယ္ျပီး ခံတြင္းက ေမြးဖြားျမင္ျခင္းကို ခံယူတဲ့ သားသၼီးမ်ား( ဥေရ၀သိတြာ မုခေတာဇာတာ ) အသိပညာ အတတ္ပညာတို႔နဲ႔ အတူ ကိုယ္က်င့္တရား မ်ားပါ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ရွိလာတဲ့အတြက္ တကယ္အမ်ိဳးေကာင္းသားသၼီး ဆိုတဲ့ `` ဇာတိကုလ ပုတၱ`` ထက္လည္း သာလြန္ျမင္ျမတ္ ပါတယ္ လို႔.....ဆိုထားပါသည္ ။။

မိမိသည္ ရတနာမာရ္ေအာင္သီလရွင္ စာသင္တိုက္မွာ ေနခဲ့စဥ္က တစ္ပတ္တခါ ဥပုသ္ေန႔တိုင္း ဆရာၾကီး ေဒၚ၀ိဟာရီ က ၾသ၀ါဒ မိန္႔ဆိုခဲ့ပါသည္ ။ မိမိ အေရွ့က သီလရွင္ အစ္မဆရာေလးမ်ားသည္ မိမိ ရည္မွန္းထားတဲ့ အတိုင္းအတာထိ သင္ယူျပီး တျခားစာသင္တိုက္သို႔သြားေရာက္ ပညာသင္ယူလိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား ျပီးထြက္ခြါ သြားသည့္အခ်ိန္ မွာ ဆရာၾကီးေဒၚ၀ိဟာရီ သည္ ~ဤသို႔မိန္ဆိုခဲ့ဘူးသည္ ---- ဆရာသမား ဆိုတာကေတာ့ ဘဲဥေတြ ကို သားေပါက္ေအာင္ ရင္ေငြ႔ေပးရတဲ့ ၾကက္မိခင္ၾကီးလိုပါပဲေလ.. အေတာင္ အလက္ေပါက္လာတဲ့ အထိေတာ့ ကိုယ္က ကိုယ့္ရင္ေသြးလို သေဘာထားျပီး ၀ပ္ေပးတာေပါ့ အေတာင္အလက္စံုလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူတို႔က သူတို႔ ဗီဇ အတိုင္း ေရထဲ ကူးေနၾကတာကို ပဲ ကုန္းေပၚက မိခင္ကေေတာ့ ရင္တမမနဲ႔ ေရထဲမွာ နစ္မြန္းမ်ား သြားမလားဟဲ့ ဆိုတဲ့ ပူပန္စိတ္ေသာကေတာ့ ရွိေနတာပဲ ၊ ရင္ေသြးပင္ မဟုတ္ေသာ္ျငားလည္း ကုိယ္၀ပ္ေပးထားရတယ္ဆိုတဲ့ ရင္ႏွစ္ေမတၱာတရား ကေတာ့ ၾကီးမားတာပဲ တို႔ ဆရာသမားမ်ားဟာ အဲသလိုပါဘဲ ၊ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္တပည့္မေလးေတြ သူတို႔ ဗီဇ ဓါတ္ခံအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ၾကလို႔ ေအာင္ျမင္မႈ ရေနၾကတာကို ပဲ ေက်နပ္ ၀မ္းသာ မိတာပါ ဘဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ ၾကက္မိခင္ၾကီးလိုေပါ့ ကိုယ္က ေရဆိုတာ နစ္တတ္တယ္ဆိုတာကို သိထားတာကိုး ကိုယ့္တပည့္မေလးေတြ အခုလို ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေရထဲ မွာ ေမႊ႔ေလွ်ာ္ေနတာကိုလည္း ရင္တမမဘဲ ၊ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေရဆိိုတာ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ကူးတတ္ရင္ မနစ္နူိင္ဘူး ဆိုေပမယ့္ ၾကာေတာ့ ေအးေတာ့ ပတ္တတ္ သမို႔လား .. သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားနဲ႔ ပစၥည္းေလးပါးဆိုတာက သစ္ပင္နဲ႔ ေရလိုဘဲ့ ။။ ေရမရွိရင္ လဲ ရွင္သန္ဖို႔ရာမလြယ္သလို ၊ ေရေတြမ်ားျပီး ၀တ္ေနျပန္ရင္လဲ ဒီသစ္ပင္ အေအးမိလို႔ အျမစ္ပုတ္ျပီး ေသတတ္တာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္တာကိုး ဒါေတြကို ေတြးျပီး စိုးရိမ္မိတာဘဲ ့ ပစၥည္းေလးပါးတို႔ ဒကာ ဒကာမ မ်ားဆက္ဆံေရးတို႔နဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ ေရကူး ကၽြမ္းက်င္တဲ့ သူမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ လို႔ မိန္ဆိုခဲ့ဘူးပါသည္ ။ ဆရာသမားရဲ႔ ေမတၱာ ေစတနာ သည္ အလြန္ၾကီးမားေပေၾကာင္း .. မိမိ သည္ ဆရာသမားနဲ႔ ေ၀းရာေနရာမွာ ေနခ်ိန္မွာပင္ ပို၍ပို၍ နားလည္လာေပသည္ ။ အခုဆို ဒီႏိူင္ငံ ရဲ့ရာသီဥတု သည္ ေဆာင္း၀င္စ ျပဳေနျပီ ။ တခ်ိန္ က ၾကည္လင္ေသာ ေကာင္းကင္တြင္ အခုေတာ့ မိုးသား မိုးတိမ္ ဖံုးအုပ္ေနျပီ ၊ စူးစူးရွရွ ေနမင္း ဟာလည္း အခုေတာ့ေႏြးေထြးမႈ ကိုမေပးနိူင္ေတာ့ပါ ၊ ခပ္ျပင္းျပင္းတိုက္ခိုက္လာေသာ ေဆာင္းဦး ေလ႐ူး ေလစိမ္း ဒါဏ္ေၾကာင့္ သစ္ရြက္မ်ားေၾကြကုန္ျပီ ။ လူတိုင္းသည္ မိမိ၏ ဘ၀ ကံၾကမၼာကို ဖန္တီးႏိူင္ေသာ ဖန္တီးရွင္ပင္ ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ..ၾကည္လင္ဆံုး၊ အလွ ဆံုး .၊စူးရွဆံုး၊ေႏြးေထြးဆံုး၊ အေတာက္ပဆံုးေသာ ဘ၀ ကေလးမ်ား ျဖစ္လာေအာင္ လည္း မိမိဖန္တည္းယူရမည္မဟုတ္ပါေလာ။ထိုသို႔ျဖစ္လာေအာင္လည္းမိဘ ဆရာသမား မ်ားရဲ႔ ၾသ၀ါဒ ကို လိုက္နာ က်င့္သံုးရာသည္မဟုတ္ပါေလာ။ ၊ ပညာသည္ လက္တစ္ကမ္း တြင္ပင္ လွမ္းဆြတ္၍ မကုန္ႏိူင္ေအာင္ ၀န္းရံလွ်က္ရွိသည္ ။ မိမိ ေရာက္ေလရာေနရာ နွင့္ မိမိ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ရွိသည္ ။ ယူတတ္ရန္သာလိုသည္ ။ မိမိတို႔၏ ဆရာသခင္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားရွင္သည္ ဘ၀ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္းမ်ားကို သင္ျပညြန္ၾကားေပးရံုသာမက ကုေဋေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ တို႔အား နိဗၺာန္ေရႊျပည္နန္းသို႔ေရာက္ေအာင္ပို႔ေဆာင္ သြန္သင္ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ။ ထိုေၾကာင့္ `` မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ အရွင္ ဇနကာဘိ၀ံသ သည္..`` ဘုရားရွင္ေတာ္ မပြင့္ေပၚလွ်င္ ၊ လူေတာ္ အမ်ား စိ္တ္ေကာငး္ထားလည္း ၊ ဤ ကား ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ ႏွင့္ ၊ ထိုထို ဘံုဘ၀ မသိရ မ်ားလွ အျပစ္ေတြ။``` `}} ဘုရားရွင္ေတာ္ ပြင့္ေပၚထြန္း၍ ၊ ေဟာေဖၚညြန္ၾကား ျမတ္တရားေၾကာင့္ ၊ ဤ ကားကုသိုလ္ အကုသိုလ္ နွင့္ ထိုထို ဘံုဘ၀ သိၾကရ မ်ားလွေက်းဇူးေတြ။``` ဟူ၍ ေထာက္ျပခဲ့ပါသည္ ။

မိမိ ငယ္စဥ္က ေလွ်ာက္လမ္းခဲ့ေသာ ရြာ၀င္လမ္းက ႏြံ႔အိုင္ထဲမွာပြင့္လန္းေနေသာ ေရႊၾကာပန္းလို၊ ယခုေရာက္လာဖတ္ရႈေနေသာ ဓမၼာမိတ္ေဆြလည္း ႏြံထဲမွာ ပြင့္လန္းတဲ့ ေရႊၾကာပန္း ၊ ေရထဲမွာေပ်ာ္ေမြ႔ေနတဲ့ ေရႊၾကာပန္း ေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါသည္ ။

ေမတၲာျဖင့္
ထား၀ယ္ဆရာေလး

တစ္ခါေရာက္ျပန္ျပီ ေဆာင္းဦးရာသီ


ရာသီေတြ အလီလီေျပာင္းလို႔ ေဆာင္းရာသီအတြက္ အၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းဦးရာကို ေရာက္ျပန္ျပီ။
စိမ္းလမ္းစိုေျပေနတဲ့ အပင္ေပါင္းစံု -- လူေတြရဲ့စိတ္ကို ၾကည္လင္လန္းဆန္းေစတဲ့ ..သစ္ရြက္စိမ္းေတြဟာ သဘာ၀အေလွ်ာက္ ရာသီဥတုရဲ့ အေျပာင္းအလြဲမႈေၾကာင့္ အ၀ါေရာင္၊ အနီေရာင္၊ ပင္နီေရာင္၊အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းေနၾကျပီ ၊ မိမိေရွ့တြင္ အ၀ါေရာင္မွ အနီေရာင္ ေျပာင္းေနၾကေသာ သစ္ရြက္ကေလးေတြ ေဆာင္းဦးရဲ ေလစိမ္းတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ေၾကြက် လြင့္ပါးေနၾကျပီ ၊ အပင္ေပၚမွာ က်န္ေနေသးတဲ့ အရြက္စိမ္းေလးေတြဟာလည္း မေ၀းလွေသာ အခ်ိန္အပိုင္းအျခားမွာဘဲ ေၾကြက်လုနီးပါး ျဖစ္ေနပါေရာသလား.........မၾကာခင္ အရုိးတံ က်ဲက်ဲေလးသာ က်န္ရစ္ေနေတာ့မယ့္ ပင္စည္ဟာလည္း ေဆာင္းဒဏ္ကို ၾကံ့ံၾကံ့ခံဖို႔ အဆင္သင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကျပီေလ ..... .သစ္ပင္ေတြသာမက ေဆာင္းရာသီအတြက္ အၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ ေတြကိုလည္း ဒီနိူင္ငံ က လူေတြ အ၀တ္အထည္မ်ားနွင့္ အစားအေသာက္မ်ားကို သိုေလွာင္ဖို႔ရာ အၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ လုပ္ေနၾကျပီ ။ ဘ၀၀မ္းစာေရးအတြက္ အၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ေနၾကသလုိ သံသရာအတြက္ ဒါန၊သီလ၊ ဘ၀နာ ရိကၡာမ်ားကို လည္းအၾကိဳတင္ျပင္ဆင္စုေဆာင္းဖို႔သင့္ေနျပီမဟုတ္ပါေလာ............မနက္အာရံု ဘုရား၀တ္တက္ျပီးတိုင္း အေပၚထပ္ကို သြားျပီး အာရံုဦးမွာထြက္ေပၚလာတဲ့ ေနေရာင္နွင့္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ တိုး၀င္လာေသာ ေလေအးေအးေလးကို ရူကာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သေဗၺသတၱာေ၀ေနယ်ာအား ေန႔ဒဓူ၀ ေမတၱာပို႔အမွ်ေ၀သည္မွာ မိမိအလုပ္ရပ္ပင္ျဖစ္တယ္ ။ ထိုအခ်ိန္မွာဘဲ မလွန္းမကမ္းမွ “ကားခ်ီ ” လို႔ေခၚတဲ့

ငွက္ငယ္ေလးတစ္ေကာင္ဟာ ေနစဥ္ မိမိေရာက္လာ အခ်ိန္ကို ရွိေနစျမဲပါ ။ တခါတေလ မိမိထက္ အရင္ေရာက္တတ္တယ္ ။ ေမတၱာရဲ႔ အသြားအျပန္ဓါတ္ေၾကာင့္လား... မိမိေမတၱာကို ငွက္ငယ္ေလး က သိေနသလို သူက တေစာင္းေလးလွည့္ကာမိမိကိုျပန္ ၾကည့္တတ္တဲ့ ေနထားမွ သူ႔မ်က္လံုးကေလးက ဘာေတြ ျပန္ေျပာေနတယ္ဆိုတာ ကို မိမိနား လည္းခံစားမိတယ္။ မၾကာခင္မွာဘဲ ငွက္ငယ္ေလးလည္း ေဆာင္းရာသီရဲ႔ ဒဏ္ကို အကာအကြယ္ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္မႈ လုပ္ေနေလေရာမွာေပါ့ ။။။။ ေမတၱာပို႔တဲ့အခါမ်ာလည္း တခါတခါ “ ရာဂ ” ဆိုတာက လည္း ေမတၱာလိုလိုနဲ႔ ၀င္ေရာက္လွည့္စားတတ္တယ္ ။ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ေမတၱာပို႔ရင္... ဂရုဏာ -- ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ သတၱ၀ါပညတ္ကို အာရံုျပဳျပီး သနားၾကင္နာျခငး္ သေဘာကို အေျခခံ ကာ ပိုသရပါတယ္ ။ မုဒီတာ -- ခ်မ္းသာေအာင္ျမင္ေသာ သတၱာ၀ါ ပညတ္ကို အာရံုျပဳျပီး ၀မ္းေျမာက္ျခင္းသေဘာကို အေျခခံကာ ပိုသရပါတယ္ ။ ဥေပကၡာ --- ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမႈ ႏွစ္ျဖာကို လွ်စ္လ်ဴရႈမႈသေဘာကို အေျခခံျပီး ပိုသရပါတယ္ ။ မၾကမ္းထမ္း မခက္ထန္ျခင္း သေဘာျဖင့္ သတၱ၀ါအေပါင္းကို ေမတၱာစိတ္ ပို႔လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ့ အေျခခံကေတာ့ ေမတၱာပို႔သျခင္းျဖင့္ “ရာဂ ” ကိုလည္း ကင္းေစတယ္ ၊ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ေအးခ်မ္းတယ္ ၊ ေအးျမတယ္ ၊။ ေမတၱာက အျပဳသမားျဖစ္တယ္ ။ ေမတၱာဟာ တပါးသူ၏ အက်ိဳးစီးပြါးကို သယ္ပိုးတယ္ ။ .............. လိုခ်င္မႈ ၊ တက္မက္မႈ ၊ စိုးရိမ္မႈ ၊ ပူပန္မႈ ။ စတဲ့“ ရာဂ ”လြန္ကဲလွ်င္ ေရာဂါေ၀ဒနာလြန္ကဲလာတတ္ျပီး ေဘးအႏၱရယ္ မ်ားလာတတ္တယ္ ။ “ရာဂ” ေလွ်ာနည္းရင္ ေရာဂါ ေ၀ဒနာ ေလွ်ာ့နည္းျပီး ေဘးအႏၱရယ္လည္း နည္းပါတယ္ ။။ ေဘးေတြ ၊ ကိုယ္စိတ္ေ၀ဒနာေတြ မလြန္ကဲ မလိုဘူးဆိုရင္ “ရာဂ ”ကို ကင္းေအာင္
ေလွ်ာ့နည္းေအာင္ ေမတၱာနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ ကုသုိလ္စိတ္ကို ပြါးေပးရပါတယ္ ။ .......... စိတ္က လည္း အာရံု တစ္ခု ကို ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင္းတေနခ်ိန္မွာ တရားဓမၼကို အေဖၚမျပဳဘဲ ေတာင္းတေနတဲ့ ကာမဂုဏ္စိတ္ခံစားမႈ ကို အေဖၚျပဳလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ .... စိတ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အာရံုရဲ ့ေမ်ာ္လင့္ေတာင္းတမႈကို ေက်နပ္ႏိူင္မွာမဟုတ္ဘူး ။ ... ခံစားျပီးေလေလ ... အဲဒီခံစားမႈ အာရံုကိုထပ္ျပီး ဖန္တည္းေလေလ ... ထပ္ျပီးလိုက္ရွာေလေလ ျဖစ္ေနမွာဘဲ။ လိုခ်င္တယ္၊ ရခ်င္တယ္၊ျဖစ္ခ်င္တယ္ ၊ ၾကားခ်င္တယ္ ၊ အဲဒါေတြ ဟာ တဏွွာ အာသာမေျပ မျငိမ္းသမွ်ဟာ စၾကာမႏၶာတ္မင္း ၊ သီၾကားမင္း၊ နတ္မင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ငတ္မြတ္ျခင္းဒုကၡ အျမဲနိုပ္စက္ေနမွာဘဲ

။ ...............လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ““မသက္ကယ္ အာသာ”” ““ ျပာပံုမြမွာ အရသာရွာ”” တဲ့.. မိန္႔ဆိုထားပါတယ္ ။ ။။ ထာ၀ရ လိုခ်င္ေတာင္းတေနတဲ့ ရူပတဏွာ ၊ သဒၵတဏွာ ၊ ဂႏၶတဏွာ ၊ ရသတဏွာ ၊ ေဖာ႒ဗၺတဏွာ ၊ ဓမၼတဏွာ ၊ ေျခာက္ပါးေသာ တဏွာ အာသာ ကိုမျဖတ္နိူင္ ၊ မသတ္ႏိူင္ျဖစ္ျပီး လူ႔ခႏၶာ ၊လူ႔ေဘာဂ ၊ နတ္ခႏၶာ ၊နတ္ေဘာဂ ၊ ျဗာဟၼာခႏၶာ ျဗဟၼာေဘာဂ ၊ ဟူသမွ်ဟာ တစ္ဆယ့္တစ္ပါးေသာ မီးတို႔၏ မျပတ္မစဲ အျမဲေလာင္ရာျဖစ္တဲ့ ျပာပံုျပာစုမွာ အႏွစ္သာရဆိုတာ အဏုျမဴမွ် မရွိပါ တဲ့ ။ ...ေနာက္တစ္ခု ကေတာ့ အရူးမတစ္ေယာက္ဟာ ရြာတံခါး၀တြင္ ရြာသူတို႔ထာ၀ရစြန္႔ပစ္ထားေသာ အမိႈက္ပံုၾကီးကို ေတြ႔ေလရာ သူနွစ္သက္ရာမ်ားကို ရွာေဖြေကာက္ယူေလတယ္ ၊။ ထိုမိႈက္ပံုၾကီးမွာပင္ မ်ားစြာေသာ အေကာငး္အမြန္ခံစားဖြယ္ စံစားဖြယ္မ်ားကို ေတြ႔ရွွွိသိမ္းယူသကဲ့သို႔ ထိုအတူ လူနတ္ျဗဟၼာ စည္းစိမ္းခ်မ္းသာဟူေသာ အရိယာတို႔ စြန္႔ပစ္ေသာ အမိႈက္ပံုျပာပံုရြ တို႔၌ အေကာင္းမြန္ ခံစားဖြယ္ ၊ စံစားဖြယ္ ရသမွ်ကို ရွာေဖြလိုက္စားသည္လို႔ ဆိုထားပါတယ။္ ။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈဆိုတဲ့ လိုခ်င္နွစ္သက္ တပ္မက္ သာယာမႈမ်ိဳးစံုု (တဏွာ) ကို တရားဓမၼနဲ႔ အေဖၚျပဳျပီး အခ်ိန္မွီ ပယ္သတ္နိူင္မွ ေတာ္ရာေရာက္မည္မဟုတ္ပါေလာ .......... တရားဓမၼာဆိုတာကလည္း တျခားသြားရွာစရာမလိုပါဘူး။ မိမိရဲ့ လက္ေတြ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ဘ၀ထဲက လက္ရွိ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုဘဲ မွန္ေသာအနည္းလမ္းျဖင့္ မိမိ ဘ၀ကို အျပဳသေဘာနဲ႔ နားလည္သိျမင္လာရင္ အေကာင္း အဆိုးႏွစ္တန္ကို ေသခ်ာထင္ရွားစြာ ခဲြျခားသိျမင္လာတာကို ဓမၼာလို႔ ဆိုလိုတာဘဲ ။ ........ ”လူ” ဆိုတာဟာလည္း အျမဲတန္း တက္ၾကြေနတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါနဲ႔ ကိစၥ အရပ္ရပ္ေပၚမွာ မူတည္ျပီးေျပာင္းလြဲတတ္ပါတယ္ ။....... အေျခအေန တစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ ေျပာင္းျခင္းဟာလည္း “ ေကာင္းကင္ဘားတန္းတစ္ခု မွ တစ္ခုသို႔ လြဲခုန္ျခင္းလိုပါဘဲ .. ဘယ္မွာ ဘားတန္းတစ္ခုတဲမွာ ဘဲ တြဲလြဲ အၾကာၾကီး... မေနၾကဘူးေလ ...... အေရွ့က ျမင္ေနရတဲ့ ဘားတန္းကို ခုန္လြဲျပီးေရာက္ေအာင္သြားခ်င္ၾကတယ္ ။ ေရွ့က ဘားတန္းကို မထိခင္ ေလထဲမွာ အခုိက္အတန္ ့ကေတာ့ ရင္ခုန္စရာေကာင္းတာပါဘဲ။ .. .................. ေႏြးေထြးမႈ ဆိုလုိ႔ လံုး၀ ဥႆံု မရွိ တဲ့ ဆီးႏွင္းေတာထဲက အရိုးတံ က်ဲက်ဲ အပင္ေတြဟာ ေျပာင္းလဲြတတ္တဲ့ အခ်ိန္အခါအေလွ်ာက္ ေႏြဦးရဲ ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္ခ်ည္ကို အျပည့္အ၀ ရာရွိလာတဲ့အခါမွာ ျဖင့္ အဖူး အပြင့္ ရြက္ႏုေတြ ေ၀ေ၀ ဆာဆာ ပြင့္လာနိုူင္သလို -- ေျပာင္းလြဲျခင္းဆိုတာဟာလဲ ေၾကာက္စရာေကာင္းတာေတြၾကံဳေတြ႔ရသလုိ - ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ စိတ္သက္သာမႈ ေတြဟာလဲ ေျပာင္းလဲြျခင္းနဲ ့သာ တိုးတက္မႈ အေတြ႔အၾကံဳနဲ ႔ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ကိုယ္ခ်မ္းသာမႈဆိုတဲ့ အဖူးအပြင့္မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္လာခဲ့ၾကတယ္မဟုတ္လား ....... တစ္ခုေတာ့ ထပ္ေျပာလိုက္ပါရေစအံုး ......... လူတစ္ေယာက္မွာ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးထဲမွာ “စကား”တစ္ခုလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္္တယ္ ၊.. စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ မိမိပတ္၀န္းက်င္ဟာ . စ္ိတ္ဆင္းရဲမႈ ၊ စိတ္ဖိစီးမႈ ၊မေၾကနပ္မႈ ၊ေဒါသျဖစ္မႈ ေတြကို ျဖစ္ေစတတ္သလို ၊ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ၊ စိတ္လြတ္လပ္ေပါ့ပါးမႈ ၊ ေက်နပ္မႈ၊ အေဒါသ ျဖစ္မႈေတြကို ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္ ။ တခ်ိဳ႔မ်ား ရွိတတ္ၾကပါတယ္ ၊ မိမိက ေျပာသမွ် ဆိုသမွ် ေတြဟာ ေခ်ာက္ျပစ္သလဲ ကင္းစင္ျပီး အမွားဆိုတာ “နတၳိ” ဘဲ ၊ မိမိေျပာသမွ်ကို လက္ခံေစခ်င္တယ္ ၊ မိမိေျပာသမွ် ကိုလိုက္နာေစခ်င္တယ္ ၊မိမိေျပာသမွ်ဟာ အမွန္ ၊ တစ္ပါးသူေျပာသမွ်အမွား ၊ တစ္ပါးသူေျပာတာကို လက္မခံ .. ဒီလိုပုဂၢိဳလ္ေတြကိုလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ခဲ့ရတယ္ ။စာဖတ္သူရဲ ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း ေတြ႔ၾကံဳ ဖူးပါလိမ့္မယ္။ လူေတြဟာ ကိုယ္ေျပာမယ့္ စကားတစ္ခြန္းကို တစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ၾကိမ္ျဖစ္နိူင္ရင္သံုးေလးၾကိမ္ေပါ့ ျပန္စဥ္းစားျပီး မွ နုတ္မွ အံထြက္လာရင္ မိမိပတ္၀န္းက်င္ဟာ အေျခအေန အတိုင္းအတာတစ္ခုထိေတာ့ လက္ခံနိူင္လိမ့္မယ္ ။ မစဥ္းမစား မဆင္မျခင္ဘဲ စိတ္ထဲျဖစ္ေပၚလာတာနဲ ထစ္ခနဲဆိုႏုတ္မွ လႊတ္ထြက္ အံထြက္ တဲ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ လက္ရွိဘာ၀ မွာတင္ ငရဲ ျပည္ေရာက္ေနရသလို ၊ နတ္ျပည္ကိုလည္းေရာက္ ေန တယ္လို ခံစား မႈလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ။ အေျပာ အဆို အေန အထုိင္ မႈေတြ႔ ကို သတိမလြတ္ေစဘဲ ဆင္ျခင္မႈ တရားကို လက္ကိုင္ထားျပီး မိမိရဲ စိတ္ အာရံု ေတြကို ျဖစ္ျပီးတဲ့အတိတ္ကာလႏွင့္ ၊ ဘာမွ မျဖစ္လာေသးတဲ့ အနာဂါတ္ဆီကိုလဲ ပ်ံ ့လြင့္ခြင့္မေပးဘဲ အခု လက္ရွိ မိမိ ရဲ ့လုပ္ရွားမႈ ပစၥဳပၸါန္တည့္တည့္မွာဘဲ ဗဟိုျပဳထားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေလာေလာေတာ့ စိတ္ရဲတည္ျငိမ္မႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈ ၊ၾကည္လင္မႈ ဆိုတဲ့ သမာဓိ နဲ သတိကို ပိုင္ဆိုင္နိိိိိိိိူင္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါျပီ ။
................................ အခ်ိန္ အခါ ရာသီေတြ အလီလီေျပာင္းလို ့ ေဆာင္းတြင္း
အတြက္ အၾကိဳတင္ျပင္ေနၾကတဲ့ ေဟာဒီက သစ္ေလလို ဘ၀ သံသရာအတြက္ မိမိ အၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္နိူင္ၾကပါေစ လို႔ .......................



ေမတၱာျဖင့္

ထား၀ယ္ဆရာေလး

ဉာဏ္စိတ္ေထာက္ဆပါေစ

ေထရ္ေက်ာ္ငါးရာ
ရဟႏၱာ၀သီ
သမၻီဒါဉာဏ္ရ
သံဃိႏၵတို႔
ဘုရားမိန္႔ရြတ္
ပိဋကတ္ကို
မြတ္မြတ္ျဖဴေဖြး
ေပထက္ေရး၍
ေဆးေလးၾကပ္ၾကပ္
အထပ္တရာ
တည္းျဖတ္ပါလည္း
အကၡရာပုဒ္ေဆြး
မွားယြင္းေသး၏
ညစ္ေၾကးစပ္ယွဥ္
ပုထုဇဥ္သာ
ငါတို႔မွာကား
မမွားဘယ္သို႔
ရွွွွိေလျမိဳ႔လိမ့္
ယြင္းခ်ိဳ႔အကၡရာ
ပ်က္ယုိရာ၌
ပညာၾကီးရွွင္
ဉာဏ္ေကာင္းဆင္သို႔
ျပင္ေစသတည္း........

(ဥေတနပ်ိဳ
႔)
ထား၀ယ္ဆရာေလး

လူတိုင္းေျပာေနၾကတဲ့ အာသ၀ တရား(၄)ပါး

အာသ၀ တရား မကုန္ေသးေတာ့ သံသာရာ ေရယဥ္မွာေမ်ာ ရအံုးမွာေပါ့တဲ့ ေျပာၾကတယ္။
အာသ၀ (၄)ပါး
၁။ ကာမသ၀
၂။ ဘ၀ါသ၀
၃။ ဒိ႒ာသ၀
၄။ အ၀ိဇၨာသ၀

အာသ၀ = အာ+ သ၀
အာ = မွ ( တိုင္ေအာင္ ၊ ဘ၀ဂ္တိုင္ေအာင္ ၊ ေဂါၾတဘူတိုင္ေအာင္ ။)
သ၀= ယိုထြက္သည္။ ( စိီးသြားသည္ ၊ အေပၚသို႔လည္းေကာင္း ၊ ေဘးသို႔လည္းေကာင္း၊ ေအာက္သို႔လည္းေကာင္းစီးသြားသည္ ။)

အာသာ၀တရားသည္ ဘံုအားျဖင့္ ေန၀သညာနာသညာယနာဘံုတိုင္ေအာင္ ၊ တရားအားျဖင့္ ပုထုဇဥ္၏အဆံုး အရိယာအဆင့္ျဖစ္ေသာ ေဂါၾတဘူ တိုင္ေအာင္ စီးသြားသည္။

ကဲ ...ယိုထြက္တာကေတာ့ ဘယ္လိုယိုထြက္သလဲ ...... သေဘာၤသီးကို လက္ျဖင့္ ဆိိတ္လိုက္ရင္အေစးျဖဴမ်ား ထြက္လာတယ္ ။ တေစာင္းပင္ကို ဓားျဖင့္ ထိုးဆြလိုက္ရင္ အေစးမ်ားယိုထြက္လာတယ္ ။ အသားထဲမွ အနာက်ိတ္ျဖစ္ျပီး အနာလံုးေပါက္ကာ ျပည္ယိုထြက္လာတယ္ ။ အလိုလိုေပါက္ေသာ အနာကလည္း ျပည္၊ေသြး ယိုထြက္လာတယ္။ လူရဲ ့ ကိုယ္ခႏၶာမွ အသားကို ဓား၊ လွံႏွင့္ ထိုးပါက ေသြးယိုထြက္လာတယ္ ၊အဲဒီလို ယိုထြက္လာတာေတြကို လည္း အာသ၀လို႔ေခၚပါတယ္။ အသီးအပင္တို႔မွ အေစးယိုထြက္ကာ အနာမွ ျပည္ယိုထြက္ျပီး အသားမွ ေသြးယိုထြက္သလိုလူတို႔၏ စိတ္ထဲမွ ေလာဘ ၊ ဒိ႒ိ၊ ေမာဟ တရားမ်ားယိုထြက္တယ္ ။ အသားဟာ သူ႔ အလိုလိုေနေသာ္ ေသြးမထြက္ႏိူင္ေပ ၊ တစံုတခုႏွင့္ ထိုးဆြမွ ေသြးထြက္တယ္ ။ အဲဒီလိုဘဲ စိတ္ဟာလည္း အာ႐ံုႏွင့္ ေတြ႔ ထိမွ ေလာဘ ၊ဒိ႒ိ၊ ေမာဟ စေသာ အကုသိုလ္ တရားမ်ားထြက္လာတယ္။ အဆင္းလွလွ ၊အသံ ၊အနံ႔၊ အရသာ ေကာင္းေကာင္း ၊ အေတြ႔အထိေကာင္းေကာင္း ဂုဏ္ပကာသန ေကာင္းေကာင္းဆိုတဲ့ အာရုံေျခာက္မ်ိဳး ႏိႈးဆြတိုင္း စိတ္ထဲမွ ေလာဘ ျဖစ္လာတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွ ေလာဘယိုထြက္လာတာကို အာသ၀ လို ေခၚတယ္ ။ အသားကို တုတ္ခၽြန္၊ သံခၽြန္ ျဖင့္ မထိုးဆြရင္ ေသြးမထြက္ပါ ။ အဲဒီလိုဘဲ စိတ္ဟာလည္း အာရံုႏွင့္ မေတြ႔ဆံုရင္ စိတ္ထဲမွ ေလာဘမထြက္ပါ ။ အနာမွ ျပည္ထြက္တာ ၊ အသားမွ ေသြးထြက္တာ ဟာ အသားကို စားသြားနိုင္သလို ေလာဘဟာလည္း စိတ္ထဲမွ ထြက္ျပီူ ေလာဘထြက္ေသာသူရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာ၊ က်င့္စာရိတၱမ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္နိူင္ပါတယ္ ။ တဦးႏွင့္တဦး သတ္ၾက ျဖတ္ၾက ၊မဟုတ္မမွန္ လိမ္လည္ ေျပာဆိုၾက တိုင္ခိို္က္ ခိုးယူၾက တာေတြဟာ ေလာဘ က ဖ်က္ဆီးေနျခင္းျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ ။
တဏွာ၊ ေလာဘ ၊ ရာဂ တရားတို႔ဟာလည္း အတူတူပင္ျဖစ္တယ္ ။ တဏွာ၊ ေလာဘ ၊ရာဂ တို႔ဟာ ျမစ္ေရစီးေၾကာင္းသဖြယ္ တေနရာမွ တေနရာသို႔ အျမဲစိီးဆင္းေနတဲ့အတြက္ တဏွာေသာတ ဆိုျပီး ေခၚေလ့ရွိၾကတယ္ ။ နဒီေသာတ လို႔ေခၚတဲ့ ျမစ္ေရစီးေၾကာင္းဟာ ရပ္တန္႔ေနသည္ဟူ၍ မရွိ ၊ တေနရာမွ တေနရာသုိ႔ အျမဲစီးဆင္းလွ်က္ရွိေနသလုိ ေလာဘေရစီးေၾကာင္း လည္းအျမဲစီးဆင္းလွ်က္ ရွိရာ လူေတြဟာ ေလာဘေရစီးေၾကာင္းအေပၚမွာ ေမ်ာေနၾကတယ္ ။ ေလာဘဟာ လူရဲ႔ စိတ္ထဲမွာ အျငိမ္ေနတဲ့ မ်ိဳးမဟုတ္ပါ ၊ လႈပ္ရွားစီးသြားေနတယ္ ။ အျငိမ္မေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း လူေတြဟာ ဒီေလာဘေရစီးေၾကာင္းမွာ တေရြ႔တေရြ႔နဲ႔ ေမ်ာပါေလေတာ့တယ္ ။ ျမစ္ေရစီးေၾကာင္းမွာ ေရအလွ်င္ဟာ အားေပွ်႔ာကာ နည္းနည္းစီးဆင္းျပီး အားျပင္းကာ ရွင္သန္စြာစီးဆင္းတာေတြလည္း ေတြ႔ရွိၾကတယ္မဟုတ္ပါေလာ ၊ ေလာဘေရစီးေၾကာငး္ဟာလညး္ စီးဆင္းမႈအားအနည္းအမ်ားရွိပါတယ္ ၊ ဥပမာ ေျပာၾကပါစို႔ ------သိန္းထီေပါက္ျပီး ၀မ္းသာလြန္းကာ ေသဆံုးသြားတယ္ ေလာင္းကစားမႈေအာင္ျပီး ကခုန္ေသာေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားတယ္ ဒါမ်ိဳးေတြ ဟာ ေလာဘေရစီးေၾကာင္း ရွင္သန္းေသာေၾကာင့္လိုျဖစ္တယ္ ။ ။။။။။။။။။။။။ ကုသ၀တီ တိုင္းျပည္ၾကီး၏ အရွင္သခင္ျဖစ္ေသာ မင္းကုသ သည္ မဒၵရာဇ္တိုင္း ၊ ျပည္ငယ္ကေလး၏ ဘုရင့္သမီးေတာ္ျဖစ္ေသာ ပဘာ၀တီ ကို စြဲလမ္းရကား ၊ မဒၵရာဇ္တိုင္းငယ္ကေလး သို႔ပင္ သြားေရာက္၍ အိုးလုပ္ဖ်ာရက္ေနရတယ္ ၊ မင္းကုသကို ေလာဘေရစီးေၾကာင္းက သယ္ေဆာင္သြားျခင္းျဖစ္တယ္ ။ ေနာက္တဦီး ၾကည့္ၾကပါစို႔ ... ေသေ႒းသမီး ပဋာစာရီ သည္ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ စည္းစိမ္ဂုဏ္သိကၡာတိုကို ပစ္ပယ္ျပီး ၊ ကိုဒါသႏွင့္ လယ္ကြင္း ဟင္းလင္းထဲတြင္ အတူေနသည္မွာလည္း ေလာဘ အာသ၀ေရစီးေၾကာင္းတြင္ ေမ်ာပါေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။
ေဗဒါပင္မ်ားဟာ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနတဲ့ ေခ်ာငး္ေရအလိုက္ ေမ်ာပါေနသလို လူအမ်ားဟာလည္း ပြဲလမ္းသဘင္ ၊ ရုပ္ရွင္ ေပ်ာ္ပဲြ ရႊင္ပဲြမ်ားသို႔ သြားလာေနၾကတယ္ ၊ ေဗဒါပင္ ဟာ အႏွစ္ရွိတယ္လုိ႔ ထင္မွတ္ရေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အႏွစ္မရွိပါ ။ အဲဒီလို ပဲြလမ္းသဘင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တာဟာလည္း အေပၚယံ ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္တကယ္ေတာ့ အႏွစ္မရွိ အကာအတိသာ ျဖစ္တဲ့ အကုသိုလ္လုပ္ငန္းမ်ားသာ ျဖစ္တယ္။ ...... လူတို႔ရဲ႔ စိတ္မွာ ေလာဘ ယိုထြက္ဖန္မ်ားလာတဲ့အခါ မွာ ဒိ႒ိ ၊ ေမာဟ တရားမ်ား လည္းယိုထြက္လာတယ္ ၊ ေလာဘ ႏွင့္ ဒိ႒ိ ဟာ အတူတူေရာပါေတာ့တယ္။
၀ိသုဒၶိမဂ္ ၊ ကခၤါ ၀ိတရဏ၀ိသုဒၶိ အဖြင့္တြင္ --
ဒိ႒ိဗႏၶနဗဒၶါေတ ၊ တဏွာ ေသာေတန ၀ုယွေရ ။
တဏွာေသာေတန ၀ုယွႏၱာ ၊ နေတ ဒုကၡာ ပမုစၥေရ ။ ဟူ၍ ပါရွိပါသည္ ။
အျမင္မွား ေႏွာင္ၾကိဳးျဖင့္ ေႏွာင္ဖဲြ႔ျခင္းခံရေသာ ထိုသတၱာ၀ါမ်ားသည္ ေလာဘ ေရယဥ္ေၾကာမွာ ေမ်ာေနၾက၏ ။ ေလာဘေရယဥ္ေၾကာမွာ ေမ်ာေနၾကေသးသမွ် ၊ ထိုသတၱာ၀ါမ်ားသည္ ဆင္းရဲအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ မလြတ္ႏိူင္ေသးေပ ။

အျမင္မွား ေႏွာင္ၾကိဳးျဖင့္ ဘယ္လိုမ်ား ေႏွာင္ဖဲြ႔ ထားသလဲဆိုယင္ “ ငါသြားတယ္” “ငါၾကည့္တယ္” ငါလုပ္တယ္” ငါစားတယ္” ငါတပ္ကာျမင္မွားေနၾကတယ္ ။
အကုသိုလ္လုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ား ဟာ လူ႔ဘ၀မွ အပါယ္ဘ၀ သို႔ ေမ်ာပါသြားႏိူင္ပါတယ္ ။ အပါယ္ဘ၀ကို လိုခ်င္ေသာ ေလာဘစိတ္ ကားမဟုတ္ပါ ။ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက သကၤန္းကို စဲြမက္၍ ေသေသာေၾကာင့္ သကၤန္းတြင္း သန္းျဖစ္ရေသာ ရဟန္းသည္ သန္းျဖစ္လိုေသာ ေလာဘမရွိေပ ။ သကၤန္းကို စဲြမက္ေသာ ေလာဘစိတ္သာရွိတယ္ ။ ထိုေလာဘ ေရစီးေၾကာင္းက အားသန္လြန္းေသာေၾကာင့္ သာလွ်င္ ထိုေလာဘကပင ္သန္းဘ၀ သိုေရာက္ရေလတယ္ ။ ဆရာေတာ္ၾကီးတပါး သည္ သီလ၊ သမာဓိ နွင့္ ျပည့္စံုေသာ္လည္း ငွက္ေပ်ာပင္ကို နွစ္သက္စြဲလမ္းေသာေၾကာင့္ ပ်ံလြန္ေသာအခါ ထိုငွက္ေပ်ာပင္ ၌ ပိုးေကာင္ၾကီး ျဖစ္ရေလတယ္ ။ အဲဒိီလို ပြဲလမ္းသဘင္၊ ေပ်ာ္ပဲြမ်ား ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားကို လိုလားတပ္မက္လြန္းေသာ္ အပါယ္ေလးဘံုသိုေရာက္ ပါတယ္ ။

လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားက စတုသစၥဒီပနီ တြင္ -- ေလာဘေရစီးေၾကာင္းကို ေတာင္က်ေရနွင့္ ခိုင္းႏိႈင္းပါတယ္ ။ ေတာင္က်ေရဟာ သစ္ရြက္ သစ္ခက္မ်ားကို ေအာက္သို႔ ေမွ်ာခ် သကဲ့သို႔ ေလာဘ ကလည္း လူတို႔ကို အပါယ္ေလးဘံု သို႔ ေမွ်ာခ်ပါတယ္ လို႔ မိန္႔ဆိုထားပါတယ္ ။
ေရဟာ အျမင့္မွ အနိမ့္သို႔ ဆင္းတယ္ ၊ သတၱာ၀ါ တိုဟာလည္း ရွိရင္းစြဲဘ၀မွ အနိမ့္ျဖစ္တဲ့ အပါယ္ေလးဘံု သို႔ ဆင္းၾကရမည္ကား မ်ားေလတယ္ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ေရကို ေလျဖင့္ မႈတ္တင္ရင္ အထက္သို႔ တက္နိူင္သလို ကုသိုလ္ ေလဟုန္ျဖင့္ ေျမွာက္တင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အထက္နတ္ျပည္ ၊ ျဗဟၼာ ျပည္မ်ားသို႔ ေရာက္သြားနိူင္ပါတယ္ ။

အာသ၀တရား ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳနိူင္ၾကပါေစ ။။
ေမတၱာျဖင့္
ထား၀ယ္ဆရာေလး

အိပ္ရာေနရာေၾကာင့္ ကုသိုလ္ျဖစ္ပံုနွင့္ အကုသိုလ္ျဖစ္ပံု

အိပ္ရာေနရာ သန္႔ရွင္းမႈေၾကာင့္ စိတ္ၾကည္လင္ျပီး ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းမ်ားကို ေတြးေတာမိတဲ့အခါ စိတ္ထဲမွာကုသိုလ္ျဖစ္တယ္။ စိတ္ၾကည္လင္မႈ အရင္းခံျပီးေတာ အက်ိဳးရွိရာ ရွိေၾကာင္း စကားမ်ားကို ႏႈတ္က ေျပာတဲ့အခါ ႏႈတ္ထဲမွာ ကုသိုလ္ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ စိတ္ၾကည္လင္မႈ အရင္းခံျပီး အက်ိဳးရွိရာ ရွိေၾကာင္း အမႈကိစၥမ်ားကို ကိုယ္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ ကုိယ္ထဲမွာ ကုသိုလ္ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ အဲဒီလို စိတ္၌ ျဖစ္ေစ ၊ ႏႈတ္၌ ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္၌ျဖစ္ေစ ကုသိုလ္ျဖစ္ျပီး အက်ိဳးရွိရာရွိေၾကာင္း အလုပ္တာ၀န္မ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ လုပ္ေဆာင္ျပီး တိုးတက္ၾကီးပြားရန္ အတြက္ အိပ္ရာေနရာ သန္႔ရွင္းမႈဟာလည္း အေျခခံ အျဖစ္ အလြန္ အေရးၾကီးလွပါတယ္ ။ အထူးသျဖင့္ အိပ္ရာေနရာ အေပၚ၌ ေလ်ာင္း ၍ အိပ္ေနတဲ့ အခါမွာ အိပ္တယ္ ၊ အိပ္တယ္ ။ ထိုင္၍ေနတဲ့အခါ မွာလည္း ထိုင္တယ္ ၊ထိုင္တယ္၊ ဆိုျပီး အမွတ္မ်ားကို အသံုးျပဳနိုင္လွ်င္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ ၊မဂ္ဉာဏ္ ၊ဖိုလ္ဉာဏ္အထိ ေရာက္ေစႏိူင္ေသာ ကုသိုလ္အထူးၾကီးမ်ားကို ရယူႏိူင္ပါတယ္။

အိပ္ရာေနရာေၾကာင့္အကုသိုလ္ျဖစ္ပံုကေတာ့........အိပ္ရာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အိပ္ေနရရင္လည္း တပ္မက္စဲြလမ္းေသာ ေလာဘ အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ေပၚတယ္ ။ အိပ္ရာေနရာ မေကာင္းျပန္ရင္လည္းစိတ္္ညစ္စိတ္ဆိုးတဲ့သေဘာမက် မေၾကနပ္ တဲ့
ေဒါသ အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ေပၚတယ္ ။ အိပ္ရာေကာင္းျဖစ္ေစ ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ၊ အိပ္ခ်င္မူးတူူးႏွင့္ အိပ္ရာေပၚတြင္ အိပ္ေသာ္ ေတြေ၀မိန္းေမာေသာ ေမာဟအကုသ္ိုလ္စိတ္ျဖစ္ေပၚတယ္ ။
အိပ္ရာအပၚတြင္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိူင္ေလာက္ေေအာင္ ေတြးေတာေနျခင္း ၊ စိတ္ကူးယဥ္ျခင္းမ်ား ဟာလည္း အကုသိုလ္ျဖစ္ေပၚေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။အိပ္ရာေနရာႏွင့္ ပတ္သတ္ျပီး စည္းစိမ္ခံရန္ ေျပာေသာစကားမ်ား ၊ အိပ္ရာေနရာကို မေက်နပ္သျဖစ္ ေျပာတဲ့စကားမ်ားကို ေျပာဆိုမိတဲ့အခါမွာ နႈတ္တြင္ အကုသိုလ္ျဖစ္ရတယ္ ။ အိပ္ရာေနရာႏွင့္ ပတ္သတ္ျပီး စည္းစိမ္ခံရန္ေဆာင္ေသာ အလုပ္၊ အျပဳအမႈမ်ား ၊ စိတ္ညစ္ စိတ္ဆိုး၍ ျပဳေသာ အျပဳအမႈမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ျပဳမူမိေသာအခါ ကိုယ္၌ အကုသိုလ္ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ အိပ္ရာေနရာေၾကာင့္ မေနာကံ အကုသိုလ္၊ ၀စီကံ အကုသိုလ္ ၊ ကာယကံ အကုသိုလ္ မ်ားျဖစ္ႏိူင္ပါတယ္ ။
အိပ္ရာေနရာတြင္ အိပ္စက္နာယူေနတဲ့အခါမွာ ဆင္ျခင္မႈတရားဘ၀နာမ်ားကို မျပတ္မလတ္ ႏုလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ၾကပါလို႔ ဆရာေလးရဲ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားကို တိုက္တြန္းလို္က္ပါတယ္ ။
ေမတၱာျဖင့္
ထား၀ယ္ဆရာေလး

ေလာဘစိတ္ ရွင္သန္စည္ကားေနသူ

ေလာဘဟိတ္ ရွင္သန္ စည္ကားလာေသာ သူတစ္ေယာက္ ဟာ မိမိလိုခ်င္ တပ္မက္ေသာ ပစၥည္းကို မရမေန ယူလိုၾကတယ္ ။ ေကာင္းေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ျဖစ္ေစ ၊ မေကာင္းေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ျဖစ္ေစ ၊ ရယူရန္ၾကိိဳးစားၾကတယ္ ။ အဲဒီလို မေကာင္းေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ယူေသာ္ အျပစ္ရွိမည္ ၊ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္လာႏိူင္တယ္ဆိုတာကုိ မျမင္မသိေတာ့ပါ ။။။။။။

မေတာ္ေလာဘမ်ား ကင္းေ၀းၾကပါေစ ။
ထား၀ယ္ဆရာေလး

အစားစာေၾကာင့္ ကုသိုလ္ျဖစ္ပံုႏွင့္ အကုသိုလ္ျဖစ္ပံု


ေကာင္းမြန္တဲ့ အစားစာမ်ားကို ေတြ႕ၾကံဳတဲ့အခါ ရဟန္းသံဃာ ဆရာမိဘ စသည္တို႔ကို ေကၽြးခ်င္ေသာစိတ္ျဖင့္ သတိရေသာ္ အစား အစာေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ ကုသိုလ္္ျဖစ္ပါတယ္ ။ စားၾကပါ ၊ ေသာက္ၾကပါ စသည္ျဖင့္ ေျပာမိေသာအခါ ႏႈတ္ထဲမွာ ကုသိုလ္ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ႏွင့္ အစားအေသာက္ ေကၽြးေမြးလွဴဒါန္းရန္အတြက္ ကိစၥၾကီးငယ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ ကိုယ္ထဲမွာ ကုသိုလ္ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ အထူးသျဖင့္ အစားအေသာက္ကို စားတိုင္းေသာက္တိုင္း စားတယ္၊ စားတယ္ ၊ ၀ါးရင္လည္း.. ၀ါးတယ္၊ ၀ါးတယ္ ၊ မ်ိဳရင္လည္း.. မ်ိဳတယ္ ၊ မ်ိဳတယ္၊ေသာက္ရင္လည္း.. ေသာက္တယ္ ေသာက္တယ္ ၊ စားေနဆဲ ၊ေသာက္ေနဆဲမွာ ပစၥဳပၸါန္အခိုက္အတန္႕ က်က် မွတ္၍ မွတ္၍ စားေသာက္ရင္ အလြန္တန္ဖိုး ရွိတဲ့ ၀ိပႆနာကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္ခါစ အရွိန္မရေသးသူ ေျခာက္ကပ္ကပ္နွင့္ မည္သည့္ အရာမွ် အက်ိဳးမျပီးစီး အခ်ည္းႏီွးသာျဖစ္တယ္ ထင္ရေပမယ့္လည္း သေဘာရင္း အမွန္မွာ အလြန္ထူးျမတ္တဲ့ ကုသိုလ္ကို ရေနပါတယ္။

ဥပမာ ။ ။ ေရႊရွိတဲ့ ေျမၾကီးကို က်ံဳးျပီး ေရႊက်င္တဲ့သူမွာ အစပိုင္းမွာေတာ့ ေျမၾကီးကို က်ံဳးအခါစ ေရႊကို မျမင္ရေပမယ့္ ေျမၾကီးထဲမွာ ေရႊရွိတယ္ဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ ။ တစတစေရႊရေအာင္ က်င္ထုတ္လို္က္တဲ့အခါ ေရႊမႈံ႕ ေရႊခဲေတြကို ျမင္ရမွ ၀မ္းသာျခင္းဆိုတဲ့ပီတိျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ အဲဒီလိုဘဲ စားေနတဲ့ခိုက္ ၊ ၀ါးေနတဲ့ခိုက္ မွတ္ခါစ အခ်ိန္မွာလည္းေျမထဲမွာေရႊပါသလိုအမွတ္ထဲမွာအလြန္အဖိုးတန္တဲ့၀ိပႆသနာ ဉာဏ္ရွိေနပါတယ္ ။ အမွတ္မသန္႔ရွင္းေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္သာ သိသာထင္ရွားမႈ မျဖစ္ေပမယ့္ အမွတ္သန္႔ရွင္းတဲ့အခါမွာ သိသာထင္ရွားလာပါလိမ့္မယ္။

အစားအစာေၾကာင့္အကုသိုလ္ျဖစ္ပံုကေတာ့ ............. အစားအစာႏွင့္ ပတ္သတ္ျပီး အလြန္အေကာင္းၾကိဳက္ျပီး ေလာလုပၸတဏွာ ႏွင့္ မိမိသာ စားခ်င္ျပီး သူတပါးစားမည့္ကို မနာလိုေသာ အေရးႏွင့္ ေတြးမိတိုင္း ေတြးမိတ္ိုင္း စိတ္ထဲမွာ အကုသိုလ္ျဖစ္တယ္။ အစားအေသာက္ေပၚမွာ သာယာတက္မက္ မႈ နွင့္ ေလာဘစိတ္ျဖစ္ေနရင္ လည္းအကုသိိုလ္စိတ္ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ အဲဒီစိတ္ကို အရင္းခံျပီး ေျပာတိုင္း ေျပာတိုင္း ႏႈတ္ထဲမွာ အကုသိုလ္ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ ျပဳမူ ေဆာင္ရြတ္တိုင္း ေဆာင္ရြတ္တိုင္းမွာလည္း ကုိယ္ထဲမွာ အကုသိုလ္ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ အစားအစာေၾကာင့္ အကုသိုလ္ျဖစ္တဲ့ သဘာ၀ကေတာ့ အစာငတ္သူေတြ ၊ ရွားပါးသူေတြမ်ားမွာ ျဖစ္မ်ားၾကပါတယ္ ။ ....................

အစားအစာနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး
ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္
ဆင္ျခင္စားေသာက္ႏိူင္ၾကပါေစ။
ေမတၱာျဖင့္
ထား၀ယ္ဆရာေလး

မွန္ကန္စြာႏုလံုးသြင္းႏိူင္ၾကပါေစ


ကိေလသာလႊမ္းမိုးေနေသာ အနိစၥလကၡာရွိေသာစိတ္ကို အေပၚယံအားျဖင့္ ၾကည့္လ်င္ ကိေလသာအလႊာကို ေဖာက္ထြင္း၍ အနိစၥသေဘာကို မေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေပ။ တည္ၿငိမ္စြာ ေစာင့္ၾကည့္သံုးသပ္ၾကည့္မွသာ ကိေလသာအလႊာကို ေဖာက္ထြင္း၍ အနိစၥသေဘာကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ ၾကည္လင္ေနေသာ ေရေအာက္က ငါးကိုမွ စူးစိုက္ၾကည့္မွသာ ျမင္ႏိုင္၏၊ နေမာ္နမဲ့ၾကည့္က မျမင္ႏိုင္သည္ရွိေသာ္ ညစ္ထည္ေသာ ကိေလသာအလႊာကို ေဖာက္ထြင္း၍ အနိစၥလကၡဏာအား ေတြ႕ျမင္ရန္အဖို႔မွာ လြန္စြာ စူးစိုက္ လံုးလစိုက္ရေပလိမ့္မည္။ ဤသို႔ အမွန္တရားအေပၚ၌ အမွားမ်ားဖံုလႊမ္းေနတတ္၏။ စီစစ္ေဝဖန္မႈဉာဏ္ကင္းမဲ့၍ ဝီရိယအားနည္းသူအဖို႔မွာ ဖံုးလႊမ္းေနေသာ အမွားကို အမွန္တရားဟု ခံယူရႈျမင္၏။ ဤသို႔မွားယြင္းမႈအျပစ္သည္ ၎သူအား မွားယြင္းမႈအျပစ္ဒဏ္သင့္ေစသည္။ ဤဒဏ္တည္းမဟုတ္ တစ္ျခားေသာ ရန္မ်ားစြားႏွင့္လည္း ေတြ႕ႀကံဳရ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အႏၲာရယ္ရွိေသာလမ္းေပၚ၌ သူ ေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပညာဉာဏ္ႏုံခ်ာသူသည္ အာရံု၏ လွည့္စားမႈကို ခံရ၏။ လွည့္စားမႈ ခံရသူ၏ စိတ္အစဥ္သည္ အာရံု၏ ေဖာက္ျပန္မႈအစဥ္အတိုင္း ေဖာက္ျပန္၏။ အာရံု၏ ဆင္းရဲျခင္းလကၡဏာအတိုင္း ထိုသူ၌ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္၏။ ဤအာရံုသည္ေဖာက္ျပန္ျခင္းလကၡဏာရွိ၏။ ဤအာရံုေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚေသာစိတ္သည္လည္းေဖာက္ျပန္ျခင္းလကၡဏာပဲရွိသည္သာတည္းဟု ရႈျမင္သံုးသပ္ျမင္သူသည္ ထိုအာရံုအေပၚ၌ မွန္စြာႏွလံုးသြင္း၏။ ထိုသို႔ မွန္စြာႏွလံုးသြင္းျခင္းသည္ အာရံု၏ လွည့္စားမႈမွ ကာကြယ္ေပးသည့္ အစြမ္းသတၱိရွိ၏။ လွည့္စားမႈမခံရသူအဖို႔ အႏၲာရယ္ကင္းသည့္ လမ္းမွန္သို႔ ဦးတည္၏။ ဤလမ္းမွန္၌ ေလွ်ာက္ရသူအဖို႔မွာ အႏၲာရယ္ကင္း ေဘးရွင္း၍ ခ်မ္းသားျခင္းသုခနိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳရာ၏။ (၀င္းျမင့္)


ယခုလာေရာက္ဖတ္႐ႈေနေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာရႊင္လန္းၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

ထား၀ယ္ဆရာေလး

လာေရာက္လည္ပတ္သူမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ရႊင္လန္းၾကပါေစ .