လူတိုင္းေျပာေနၾကတဲ့ အာသ၀ တရား(၄)ပါး

အာသ၀ တရား မကုန္ေသးေတာ့ သံသာရာ ေရယဥ္မွာေမ်ာ ရအံုးမွာေပါ့တဲ့ ေျပာၾကတယ္။
အာသ၀ (၄)ပါး
၁။ ကာမသ၀
၂။ ဘ၀ါသ၀
၃။ ဒိ႒ာသ၀
၄။ အ၀ိဇၨာသ၀

အာသ၀ = အာ+ သ၀
အာ = မွ ( တိုင္ေအာင္ ၊ ဘ၀ဂ္တိုင္ေအာင္ ၊ ေဂါၾတဘူတိုင္ေအာင္ ။)
သ၀= ယိုထြက္သည္။ ( စိီးသြားသည္ ၊ အေပၚသို႔လည္းေကာင္း ၊ ေဘးသို႔လည္းေကာင္း၊ ေအာက္သို႔လည္းေကာင္းစီးသြားသည္ ။)

အာသာ၀တရားသည္ ဘံုအားျဖင့္ ေန၀သညာနာသညာယနာဘံုတိုင္ေအာင္ ၊ တရားအားျဖင့္ ပုထုဇဥ္၏အဆံုး အရိယာအဆင့္ျဖစ္ေသာ ေဂါၾတဘူ တိုင္ေအာင္ စီးသြားသည္။

ကဲ ...ယိုထြက္တာကေတာ့ ဘယ္လိုယိုထြက္သလဲ ...... သေဘာၤသီးကို လက္ျဖင့္ ဆိိတ္လိုက္ရင္အေစးျဖဴမ်ား ထြက္လာတယ္ ။ တေစာင္းပင္ကို ဓားျဖင့္ ထိုးဆြလိုက္ရင္ အေစးမ်ားယိုထြက္လာတယ္ ။ အသားထဲမွ အနာက်ိတ္ျဖစ္ျပီး အနာလံုးေပါက္ကာ ျပည္ယိုထြက္လာတယ္ ။ အလိုလိုေပါက္ေသာ အနာကလည္း ျပည္၊ေသြး ယိုထြက္လာတယ္။ လူရဲ ့ ကိုယ္ခႏၶာမွ အသားကို ဓား၊ လွံႏွင့္ ထိုးပါက ေသြးယိုထြက္လာတယ္ ၊အဲဒီလို ယိုထြက္လာတာေတြကို လည္း အာသ၀လို႔ေခၚပါတယ္။ အသီးအပင္တို႔မွ အေစးယိုထြက္ကာ အနာမွ ျပည္ယိုထြက္ျပီး အသားမွ ေသြးယိုထြက္သလိုလူတို႔၏ စိတ္ထဲမွ ေလာဘ ၊ ဒိ႒ိ၊ ေမာဟ တရားမ်ားယိုထြက္တယ္ ။ အသားဟာ သူ႔ အလိုလိုေနေသာ္ ေသြးမထြက္ႏိူင္ေပ ၊ တစံုတခုႏွင့္ ထိုးဆြမွ ေသြးထြက္တယ္ ။ အဲဒီလိုဘဲ စိတ္ဟာလည္း အာ႐ံုႏွင့္ ေတြ႔ ထိမွ ေလာဘ ၊ဒိ႒ိ၊ ေမာဟ စေသာ အကုသိုလ္ တရားမ်ားထြက္လာတယ္။ အဆင္းလွလွ ၊အသံ ၊အနံ႔၊ အရသာ ေကာင္းေကာင္း ၊ အေတြ႔အထိေကာင္းေကာင္း ဂုဏ္ပကာသန ေကာင္းေကာင္းဆိုတဲ့ အာရုံေျခာက္မ်ိဳး ႏိႈးဆြတိုင္း စိတ္ထဲမွ ေလာဘ ျဖစ္လာတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွ ေလာဘယိုထြက္လာတာကို အာသ၀ လို ေခၚတယ္ ။ အသားကို တုတ္ခၽြန္၊ သံခၽြန္ ျဖင့္ မထိုးဆြရင္ ေသြးမထြက္ပါ ။ အဲဒီလိုဘဲ စိတ္ဟာလည္း အာရံုႏွင့္ မေတြ႔ဆံုရင္ စိတ္ထဲမွ ေလာဘမထြက္ပါ ။ အနာမွ ျပည္ထြက္တာ ၊ အသားမွ ေသြးထြက္တာ ဟာ အသားကို စားသြားနိုင္သလို ေလာဘဟာလည္း စိတ္ထဲမွ ထြက္ျပီူ ေလာဘထြက္ေသာသူရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာ၊ က်င့္စာရိတၱမ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္နိူင္ပါတယ္ ။ တဦးႏွင့္တဦး သတ္ၾက ျဖတ္ၾက ၊မဟုတ္မမွန္ လိမ္လည္ ေျပာဆိုၾက တိုင္ခိို္က္ ခိုးယူၾက တာေတြဟာ ေလာဘ က ဖ်က္ဆီးေနျခင္းျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ ။
တဏွာ၊ ေလာဘ ၊ ရာဂ တရားတို႔ဟာလည္း အတူတူပင္ျဖစ္တယ္ ။ တဏွာ၊ ေလာဘ ၊ရာဂ တို႔ဟာ ျမစ္ေရစီးေၾကာင္းသဖြယ္ တေနရာမွ တေနရာသို႔ အျမဲစိီးဆင္းေနတဲ့အတြက္ တဏွာေသာတ ဆိုျပီး ေခၚေလ့ရွိၾကတယ္ ။ နဒီေသာတ လို႔ေခၚတဲ့ ျမစ္ေရစီးေၾကာင္းဟာ ရပ္တန္႔ေနသည္ဟူ၍ မရွိ ၊ တေနရာမွ တေနရာသုိ႔ အျမဲစီးဆင္းလွ်က္ရွိေနသလုိ ေလာဘေရစီးေၾကာင္း လည္းအျမဲစီးဆင္းလွ်က္ ရွိရာ လူေတြဟာ ေလာဘေရစီးေၾကာင္းအေပၚမွာ ေမ်ာေနၾကတယ္ ။ ေလာဘဟာ လူရဲ႔ စိတ္ထဲမွာ အျငိမ္ေနတဲ့ မ်ိဳးမဟုတ္ပါ ၊ လႈပ္ရွားစီးသြားေနတယ္ ။ အျငိမ္မေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း လူေတြဟာ ဒီေလာဘေရစီးေၾကာင္းမွာ တေရြ႔တေရြ႔နဲ႔ ေမ်ာပါေလေတာ့တယ္ ။ ျမစ္ေရစီးေၾကာင္းမွာ ေရအလွ်င္ဟာ အားေပွ်႔ာကာ နည္းနည္းစီးဆင္းျပီး အားျပင္းကာ ရွင္သန္စြာစီးဆင္းတာေတြလည္း ေတြ႔ရွိၾကတယ္မဟုတ္ပါေလာ ၊ ေလာဘေရစီးေၾကာငး္ဟာလညး္ စီးဆင္းမႈအားအနည္းအမ်ားရွိပါတယ္ ၊ ဥပမာ ေျပာၾကပါစို႔ ------သိန္းထီေပါက္ျပီး ၀မ္းသာလြန္းကာ ေသဆံုးသြားတယ္ ေလာင္းကစားမႈေအာင္ျပီး ကခုန္ေသာေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားတယ္ ဒါမ်ိဳးေတြ ဟာ ေလာဘေရစီးေၾကာင္း ရွင္သန္းေသာေၾကာင့္လိုျဖစ္တယ္ ။ ။။။။။။။။။။။။ ကုသ၀တီ တိုင္းျပည္ၾကီး၏ အရွင္သခင္ျဖစ္ေသာ မင္းကုသ သည္ မဒၵရာဇ္တိုင္း ၊ ျပည္ငယ္ကေလး၏ ဘုရင့္သမီးေတာ္ျဖစ္ေသာ ပဘာ၀တီ ကို စြဲလမ္းရကား ၊ မဒၵရာဇ္တိုင္းငယ္ကေလး သို႔ပင္ သြားေရာက္၍ အိုးလုပ္ဖ်ာရက္ေနရတယ္ ၊ မင္းကုသကို ေလာဘေရစီးေၾကာင္းက သယ္ေဆာင္သြားျခင္းျဖစ္တယ္ ။ ေနာက္တဦီး ၾကည့္ၾကပါစို႔ ... ေသေ႒းသမီး ပဋာစာရီ သည္ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ စည္းစိမ္ဂုဏ္သိကၡာတိုကို ပစ္ပယ္ျပီး ၊ ကိုဒါသႏွင့္ လယ္ကြင္း ဟင္းလင္းထဲတြင္ အတူေနသည္မွာလည္း ေလာဘ အာသ၀ေရစီးေၾကာင္းတြင္ ေမ်ာပါေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။
ေဗဒါပင္မ်ားဟာ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနတဲ့ ေခ်ာငး္ေရအလိုက္ ေမ်ာပါေနသလို လူအမ်ားဟာလည္း ပြဲလမ္းသဘင္ ၊ ရုပ္ရွင္ ေပ်ာ္ပဲြ ရႊင္ပဲြမ်ားသို႔ သြားလာေနၾကတယ္ ၊ ေဗဒါပင္ ဟာ အႏွစ္ရွိတယ္လုိ႔ ထင္မွတ္ရေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အႏွစ္မရွိပါ ။ အဲဒီလို ပဲြလမ္းသဘင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တာဟာလည္း အေပၚယံ ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္တကယ္ေတာ့ အႏွစ္မရွိ အကာအတိသာ ျဖစ္တဲ့ အကုသိုလ္လုပ္ငန္းမ်ားသာ ျဖစ္တယ္။ ...... လူတို႔ရဲ႔ စိတ္မွာ ေလာဘ ယိုထြက္ဖန္မ်ားလာတဲ့အခါ မွာ ဒိ႒ိ ၊ ေမာဟ တရားမ်ား လည္းယိုထြက္လာတယ္ ၊ ေလာဘ ႏွင့္ ဒိ႒ိ ဟာ အတူတူေရာပါေတာ့တယ္။
၀ိသုဒၶိမဂ္ ၊ ကခၤါ ၀ိတရဏ၀ိသုဒၶိ အဖြင့္တြင္ --

ဒိ႒ိဗႏၶနဗဒၶါေတ ၊ တဏွာ ေသာေတန ၀ုယွေရ ။
တဏွာေသာေတန ၀ုယွႏၱာ ၊ နေတ ဒုကၡာ ပမုစၥေရ ။ ဟူ၍ ပါရွိပါသည္ ။
အျမင္မွား ေႏွာင္ၾကိဳးျဖင့္ ေႏွာင္ဖဲြ႔ျခင္းခံရေသာ ထိုသတၱာ၀ါမ်ားသည္ ေလာဘ ေရယဥ္ေၾကာမွာ ေမ်ာေနၾက၏ ။ ေလာဘေရယဥ္ေၾကာမွာ ေမ်ာေနၾကေသးသမွ် ၊ ထိုသတၱာ၀ါမ်ားသည္ ဆင္းရဲအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ မလြတ္ႏိူင္ေသးေပ ။

အျမင္မွား ေႏွာင္ၾကိဳးျဖင့္ ဘယ္လိုမ်ား ေႏွာင္ဖဲြ႔ ထားသလဲဆိုယင္ “ ငါသြားတယ္” “ငါၾကည့္တယ္” ငါလုပ္တယ္” ငါစားတယ္” ငါတပ္ကာျမင္မွားေနၾကတယ္ ။
အကုသိုလ္လုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ား ဟာ လူ႔ဘ၀မွ အပါယ္ဘ၀ သို႔ ေမ်ာပါသြားႏိူင္ပါတယ္ ။ အပါယ္ဘ၀ကို လိုခ်င္ေသာ ေလာဘစိတ္ ကားမဟုတ္ပါ ။ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက သကၤန္းကို စဲြမက္၍ ေသေသာေၾကာင့္ သကၤန္းတြင္း သန္းျဖစ္ရေသာ ရဟန္းသည္ သန္းျဖစ္လိုေသာ ေလာဘမရွိေပ ။ သကၤန္းကို စဲြမက္ေသာ ေလာဘစိတ္သာရွိတယ္ ။ ထိုေလာဘ ေရစီးေၾကာင္းက အားသန္လြန္းေသာေၾကာင့္ သာလွ်င္ ထိုေလာဘကပင ္သန္းဘ၀ သိုေရာက္ရေလတယ္ ။ ဆရာေတာ္ၾကီးတပါး သည္ သီလ၊ သမာဓိ နွင့္ ျပည့္စံုေသာ္လည္း ငွက္ေပ်ာပင္ကို နွစ္သက္စြဲလမ္းေသာေၾကာင့္ ပ်ံလြန္ေသာအခါ ထိုငွက္ေပ်ာပင္ ၌ ပိုးေကာင္ၾကီး ျဖစ္ရေလတယ္ ။ အဲဒိီလို ပြဲလမ္းသဘင္၊ ေပ်ာ္ပဲြမ်ား ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားကို လိုလားတပ္မက္လြန္းေသာ္ အပါယ္ေလးဘံုသိုေရာက္ ပါတယ္ ။

လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားက စတုသစၥဒီပနီ တြင္ -- ေလာဘေရစီးေၾကာင္းကို ေတာင္က်ေရနွင့္ ခိုင္းႏိႈင္းပါတယ္ ။ ေတာင္က်ေရဟာ သစ္ရြက္ သစ္ခက္မ်ားကို ေအာက္သို႔ ေမွ်ာခ် သကဲ့သို႔ ေလာဘ ကလည္း လူတို႔ကို အပါယ္ေလးဘံု သို႔ ေမွ်ာခ်ပါတယ္ လို႔ မိန္႔ဆိုထားပါတယ္ ။
ေရဟာ အျမင့္မွ အနိမ့္သို႔ ဆင္းတယ္ ၊ သတၱာ၀ါ တိုဟာလည္း ရွိရင္းစြဲဘ၀မွ အနိမ့္ျဖစ္တဲ့ အပါယ္ေလးဘံု သို႔ ဆင္းၾကရမည္ကား မ်ားေလတယ္ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ေရကို ေလျဖင့္ မႈတ္တင္ရင္ အထက္သို႔ တက္နိူင္သလို ကုသိုလ္ ေလဟုန္ျဖင့္ ေျမွာက္တင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အထက္နတ္ျပည္ ၊ ျဗဟၼာ ျပည္မ်ားသို႔ ေရာက္သြားနိူင္ပါတယ္ ။

အာသ၀တရား ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳနိူင္ၾကပါေစ ။။
ေမတၱာျဖင့္
ထား၀ယ္ဆရာေလး