တံဘူမိရာမေဏယ်ကံ

ျပာသို ..တန္ပိုးတြဲ ..လဆိုေလရူးေတြတိုက္လို႕ ..ေတာရြာရဲ႕ ဓေလ့ထံုးစံအရ

ဘ၀၀မ္းစာေရးအတြက္ ေတာသူေတာင္သားမ်ား တံလင္းထဲ ေကာက္ရိတ္စပါးမ်ားကို လြင့္ခဲ့ၾကတယ္။ ယာယီတဲခေလး (ေကာက္ရိုးအိမ္)ေနပူရိပ္ခံုရန္ တဲခေလးထဲမွာ လူၾကီးမ်ားထမင္းစားရန္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကို ကၽြဲ. ႏြားမ်ား .မ၀င္ရေအာင္ေစာင့္ၾကည့္ ရသည္က မိမိတာ၀န္ပါ။ အစ္ကိုတစ္၀မ္းကြဲ ျဖစ္သူက ထား၀ယ္ေကာလိပ္ တက္ခဲ့စဥ္ စေန.တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကို အိမ္ျပန္လာတိုင္း ၾကီးပြါးေရး စာတို္က္မွ ျမတ္မဂၤလာ၊နကၡတၱ ေရာင္ခ်ည္၊ မဂၤလာစြယ္စံု၊ စာအုပ္မ်ားကို ပံုမွန္ ၀ယ္ယူလာေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီစာအုပ္မ်ားကို လဲကြင္းထဲ နားနားေနေန ရွိတဲ့အခါ ဖတ္ရေအာင္ အဆင္သင့္ ရွိေနတဲ့ စာအုပ္မ်ားနဲ႕ ပထမဆံုး မိမိေရြးေကာက္ ဖတ္မိတာက ျမတ္မဂၤလာစာအုပ္ပါ ၊ စာအုပ္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ အလယ္တ၀က္ေလာက္မွာ ေရႊေတာင္ကုန္းသာသနာရိပ္သာမွာ ေလာကုတၱရာစာေပမ်ားကို ေလ့လာသင္ယူရင္းပဋိပတ္က်င့္ျမတ္ကိုက်င့္ၾကံအားထုတ္ေနတဲ့ ဲ့နီေပါဆရာေလးမအဂၢဉာဏီီအေၾကာင္းကိုေတြ႕ရွိရပါတယ္၊ႏိူင္ငံရပ္ျခားမွ လာေရာက္ျပီး သာသနာ့ေဘာင္သို႕ ၀င္ေရာက္ကါ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးျပီး ပရိယတၱိက်မ္းစာ မ်ားကို သင္အံေနတဲ့ ဆရာေလးကို ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။

ေတာရြာဓေလ့၀ါတြင္းကာလတြင္ဗုဒၶဘာသာမိရိုးဖလာအစဥ္အတိုင္း ရြာဦးေက်ာင္းသို႕သြားေရာက္ျပီးဥပုတ္္သီတင္း သီလေဆာက္တည္ရန္ အဖိုးအဖြါးမ်ား ေနာက္ကို လိုက္ပါေလ့ရွိေသာ မ်ိဳးသမီးခေလးငယ္မ်ားအနက္ မိမိလည္းတေယာက္ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ မိမိသည္ ဘုရားရွိခိုး ပုတီးစိပ္ တရားထိုင္း ၀ါသနာပါခဲ့ေသာ္လည္း သာသနာေဘာင္၀င္ျပီး သီလရွင္၀တ္ဖို႕ရာ အိပ္မက္ ကို ဘယ္ေသာအခါ မွ်မမက္ခဲ့ပါ။ တိုက္ဆိုင္လိုက္ပံုက ... တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ေလာက္မွာအဖိုးအဖြားမ်ားကရြာဦးေက်ာင္းေစတီတြင္

္ဘုရားထီးေတာ္တင္ပြဲကို က်င္းပရာ ေျမးမ်ား ရဟန္း ၊ သာမေဏ ၊သီလရွင္မ်ား ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တယ္ ထိုပြဲတြင္ မိမိသည္ ျမတ္မဂၤလာစာေစာင္ထဲ က ဆရာေလးမအဂၢ ဉာဏီ၏ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဆိုရပါဘိ ဒုလႅဘသီလရွင္အျဖင့္သာသနာထဲ ၀င္ခဲျဖစ္ပါတယ္။ ရိပ္သာထဲ ညေန ၃နာရီမွ ၄နာရီအထိ ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကိုေနတိုင္း ၾကားနာခဲ့ရသည့္ ေက်းဇူးေၾကာင့္ မိမိသည္ သာသနာ့ေဘာင္ထဲ ၀င္ေရာက္သည္မွာ ေနာက္က်လွပါဘိဟု တရားနာတိုင္းမွာ ေတြးမိတယ္။တေန႕ေတာ့ တရားရိပ္သာမွ တြက္လာခဲ႕ျပီး တဖန္ မိဘဆီ မွာ ဆက္လက္ျပီး ပရိယတၱိ စာေပမ်ားကို ေလ့လာသင္ယူခ်င္ေၾကာင္း သာသနာ့ ေဘာင္းမွာ ေနခြင့္ျပဳပါေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းရျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေမေမ့ ခမ်ာ အေျဖမေပးႏိူင္ဘဲ ရင္၀ကိုသာ ဖိနိူပ္ျပီး မ်က္ရည္ေတြသာ က်ေနခဲတယ္၊ ဘာမွ် မေျပာဘဲ အိမ္က ထြက္သြားခဲ့တယ္။"ခဏတာမွ်သာ ဒုလႅဘအျဖင့္ ၀တ္ပါမယ္လို႕ မတတ္သာလို ခြင့္ျပဳလိုက္ရသည္ကို အခုတခါ ဆက္လက္ျပီးသာသနာ့ေဘာင္မွာေနသြားမယ္ဆိုေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲမွ ႏုလံုးသားမ်ားကို ဆြဲထုတ္ျပီးဖိညွစ္သလို ခံစားရပါေၾကာင္း ပူေလာင္တဲ့ ႏုလံုးသားမွ မီးေတာက္ကို ဘယ္လိုေတြးေတြး မေျဖသာပါဘုရားလို" ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဘုရားဆီ ေျပးေလွ်ာက္တယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားက ဒီလိုမိတ္ၾကားခဲ့တယ္သတဲ့ "တကာမၾကီး မီးပံု ၁၀ ပံု ကိုတန္းစီျပီး ပံုၾကည့္စမ္းပါလို ့ ဘယ္မီးပံု က အပူဆံုးလဲ လို႕ ေမးေတာ့ တပည့္ေတာ္မ နဲ႕ အနီးဆံုးမိီးပံု က အပူဆံုးပါဘုရားလို႕ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္"တဲ႕..အဲဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး က" ေအးေအး လူတိုင္းဟာ ကိုယ္နဲ႕နီးတဲ့မီးဟာ အပူဆံုးပါဘဲ ”. . တကာမ ၾကီးသမီး က ေသသြားတာမဟုတ္ဘူး သာသနာေဘာင္ထဲ သို႕ ၀င္သြားတာေနာင္တခ်ိန္ အက်ိဳးမ်ားသူ ျဖစ္ဖို႕ရန္သာ ျဖစ္တယ္လို႕ မိတ္ၾကားခဲ့သတဲ့" ..ေမေမ ကအိမ္ျပန္လာေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားမိတ္ၾကားတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ပူေလာင္တဲ့ေသာကနဲ႕ ဟန္မေဆာင္ႏိူင္တဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အိုက်ေနတဲ့ေမေမ့မ်က္ကို မိမိ ေမ့ေဖ်ာက္လုိ႕ မရႏိူင္ပါ။ ။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။ ဖူးပြင့္ကာစ ပန္းေလးတပြင့္ဟာ ျမင္ရသူတိုင္းၾကည္ႏူးမိျပီး အမ်ားသူငါ လိုခ်င္စိတ္နဲ႕ ျပံဳးၾကည့္ၾကတာဓမၼတာပါ..လန္းဆန္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လိုခ်င္သူမ်ား တျမတ္တႏိုးထားၾကေပမယ့္ ႏြမ္းလွ်ခ်ိန္မွာေတာ့ လိုခ်င္သူမယ့္ ျပီး စြန္႕ပစ္ၾကတာလည္းဓမၼတာပါဘဲ ..သီလရနံ႕ သင္းပ်ံ႕ေနတဲ့ ေမေမသမီး ပန္းပြင့္ကေလးဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ မႏြမ္းဘဲ အျမဲ လန္းဆန္းေနမဲ့သူပါေမေမလို႕ ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္.. ...ဒီအခ်ိန္မွာ ပူေလာင္ေနတဲ့ ေမေမ့မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ျပီး သနားစိတ္က လြဲလို မိမိ ရည္မွန္းခ်က္ကိုေတာ့ မေျပာင္းလြဲ ခဲ့ပါ။ ဘ၀တစ္ခုမွာ အေျပာင္းအလဲြ ဆိုတာလဲ လြယ္ကူတဲ့ ကိစၥ တစ္ခု မျဖစ္သလို ေၾကာက္စရာေကာင္းတာေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေျပာင္းလဲျခင္းနဲ႕သာ ဘ၀တိုးတက္မႈ ကို ၾကံဳေတြ႕ ရႏိူင္ပါတယ္ ။အႏၱရယ္အမ်ိဳးစံု အခက္ခဲ အမ်ိဴးစံု ကို ရင္ဆိုင္ျခင္းနဲ႕သာ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ ၾကီးျမတ္ျခင္းဆိုတဲ့ ေအာင္ႏိူင္မႈ မ်ိဳးကို ရႏိူင္ပါတယ္မဟုတ္ပါေလာ။ ............ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္မွာ အဂၢသာ၀က အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ ညီေတာ္အငယ္ဆံုး ေရ၀တ ဆိုတာရွိပါတယ္ ၊ ေနာင္ေတာ္ၾကီးက ရဟန္းျပဳျပီးေနာက္မွာ ညီႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ညီမငယ္သံုးေယာက္ကို ရဟန္း ရဟန္းမိန္မ ျပဳေပးလိုက္လို အိမ္မွာအငယ္ဆံုးေရ၀တေလးဘဲ က်န္ေနခဲတယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ မယ္ေတာ္ ေဒၚသာရီက သားငယ္ေလးကို အိမ္ရာဖြဲ႕ေႏွာင္ျပီး မ်ိဳးရိုးမတိမ္ေကာေအာင္လုပ္ထား မွဘဲဟု စဥ္းစားျပီး ခုႏွစ္ႏွစ္ရြယ္ သား ေရ၀တ ကိုသင့္ေတာ္တဲ႕အရြယ္တူ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္နဲ႕ ေၾကာင္းလမ္းလက္ထပ္ေပးတယ္ ၊ အျပန္မွာ အမ်ိဳး သမီးငယ္ေလးနဲ႕အတူ အသက္၁၂၀ ရွိတဲ့အဖြားကလွည္းေပၚမွာလိုက္ပါလာတယ္၊။ အသက္တရာ ေက်ာ္လာျပီျဖစ္လုိ႕သြားက်ိဳးဆံျဖဴ ပါးနားအေရတြန္႕နဲ႕ ဇရာရုပ္ေထာင္းေနျပီမို႕ ၾကည့္မေကာင္း ရႈမေကာင္းေပါ့ ေရ၀တဟာ အဲဒီအဖြားၾကီးကို ၾကည့္ျပီး ေနာင္ေတာ္ၾကီးဟာ ဒီလိုေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာကို ျမင္လို႕ ရဟန္းျပဳသြားတာျဖစ္မွာဘဲ ... ငါလဲ အခုကဘဲ ထြက္ေျပးမွေတာ္မယ္ .လို႕ စိတ္ကူးျပီး ခရီးတေလွ်ာက္လွည္းေပၚကဆင္းလို္က္ လမ္းေဘးေတာထဲ အေလးအေပါ့ သြားသလိုနဲ႕ လွည္းေပၚ ျပန္တက္လို္က္နဲ႕ အယံုသြင္းျပီး ဦးတို႕ အေဒၚတို႕ ေရွွွ႕ဆက္သြားၾကပါ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္က လိုက္ပါမယ္ ေျပာျပီး တေျဖးေျဖး ေနာက္ခ်န္ေနခဲ့ကာ ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္ ။

တစ္ေနရာေရာက္တဲ့အခါ ရဟန္းေတာ္သံုးဆယ္တို႕ ေတာရေဆာက္တည္ျပီး တရားက်င့္ေနတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ေတြ႕ရလို႕ ၀င္ေရာက္ကန္ေတာ့ျပီး ရွင္ျပဳေပးဖို႕ ေတာင္းပန္တယ္။ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေရ၀တရဲ႕ သစ္လြင္တဲ့ ၀တ္ ဆင္မႈကို ၾကည့္ျပီး ရွင္ျပဳေပးဖို႕ မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္ေနၾကတယ္.။တပည္ေတာ္ရွင္သာရိပုတၱရာ ရဲ႕ ညီအငယ္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား လို ေလွ်ာက္ေတာ့မွ ေက်ေက်နပ္နပ္ ရွင္ျပဳေပးၾကပါတယ္ ။ ရွင္သာရိပုတၱရာက တပည့္ေတာ္ရဲ႕ မိဘေတြဟာ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳဆည္းကပ္သူ မဟုတ္ပါ .. အကယ္၍ ညီငယ္ေလး ရွင္ရဟန္းျပဳေပးဖုိ႕ ေတာင္းပန္လာတဲ့အခါ တပည့္ေတာ္ကို ဘဲ ညီေလးရဲ မိဘလို႕ မွတ္ယူၾကျပီး ရွင္ရဟန္း ျပဳေပးၾကပါလို႕ မွာၾကားထားတာကိုး ... ေရ၀တဟာ ရွင္အျဖစ္သို႕ ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ေၾကာင္းမလံုဘူး ၊ ေဆြမ်ိဳးမိဘမ်ားလိုက္လာရင္ ျပန္လိုက္သြားရမွာ စိုးရိမ္လို႕ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံမွာ ကမၼဌာန္းက်င့္စဥ္ကို ေတာင္းခံသင္ယူျပီး ယူဇနာ သံုးဆယ္ေ၀းကြာတဲ့ ရွားေတာၾကီးထဲမွာ ေနထိုင္ကာ ကမၷဌာန္းအားထုတ္ေတာ့ ၀ါတြင္းမွာဘဲ တန္ခိုးအဘိညာဥ္ႏွင့္တကြ ရဟႏၱာအျဖစ္သို႕ ေရာက္ခဲ့တယ္ ။ သီတင္းကၽြတ္တဲ့အခါ ရွင္သာရိပုတၱရာက ညီငယ္ သာမေဏ ရွိရာသို႕ သြားဖို႕ဘုရားရွင္ထံ ခြင့္ပန္တယ္ ဗုဒၶျမတ္စြာ က ငါ ဘုရားလည္း လိုက္ပါမယ္ လို အမိန္ရွိျပီး ရဟန္းငါးရာ ႏွင့္အတူ ရွင္ေရ၀တ သီတင္းသံုးရာ ရွားေတာဆီသို႕ ၾကြလာတာကို ၾကိဳတင္သိႏွင့္လို႕ သီတင္းသံုးေနထိုင္ၾကမယ့္ ေနရာမ်ားကို အဘိဉာဥ္တန္ခိုးႏွင့္ စီမံဖန္တီးတာပါတယ္ ။ ျမတ္စြာ ဘုရားႏွင့္ ရဟန္း ငါးရာတို႕ ရွားေတာၾကီးမွ ျပန္လည္ၾကြသြားတဲ့အခါ အတူပါလာတဲ့ ရဟန္းၾကီး ႏွစ္ပါး အသံုးအေဆာင္အခ်ိဳ႕ ေမ့က်န္ခဲ့လို႕ ျပန္ရွာေတာ့ ရွားေတာၾကီးဟာ ဆူးေျငာင့္ေတြနဲ ေတာၾကီးမ်က္မ်ည္းျဖစ္ေနလို႕ က်န္ခဲ့တဲ့ အသံုးအေဆာင္ကို စမ္းတ၀ါး၀ါး နဲ႕ ရွာေဖြရယူခဲ့ရသတဲ့ ။သာ၀တၱိျမိဳ႕ေတာ္သို႕ ျပန္ေရာက္ၾကတဲ့အခါ ၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီး ေဆာက္လုပ္လ်ဴဒါန္းထားတဲ့ ပုဗၺာရံု ေက်ာင္းတိုက္မွာ ၀င္ေရာက္အနားယူၾကပါတယ္ ၊ နံနက္မိုးေသာက္အလင္း ေရာက္တဲ့အခါ ရဟန္းေတာ္ေတြ ဆြမ္းခံၾကြရင္း ၀ိသာခါရဲ႕ အိမ္မွာ ယာဂုရည္ဘုဥ္းေပးၾကတယ္ ၊ ဒီတစ္ခါ ၀ိသာခါတကာကၾကီးက ရွင္ေရ၀တေနထိုင္တဲ့ ရွားေတာၾကီး အေၾကာင္း ကို ေမးျမန္းရာမွာ ရဟန္းၾကီး ႏွစ္ပါးက ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ေတာၾကီး မ်က္မ်ည္းပါလို႕ ေျဖၾကားျပီး တန္ခိုးနဲ႕ ဖန္တီးထားတဲ့ ေနရာကိုသာ ျမင္ခဲ့ေနခဲၾကတဲ့ ရဟန္းငယ္ေတြက ရွားေတာၾကီးရဲ႕ ၾကီးက်ယ္ခန္းနားပံုဟာ စာဖြဲ၍ မကုန္ႏိူင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားၾကပါတယ္ ။ အဲသလို အမ်ိဳးမ်ိဳးေျဖၾကလို႕လဲ ျမတ္စြာ ဘုရား ဆြမ္းခံ ၾကြရင္း ယာဂုရည္ သံုးေဆာင္လာတဲံအခါ ထပ္မံေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းျပန္ပါတယ္ ၊။ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က" ၀ိသာခါ ... ရြာမွာျဖစ္ေစ ၊ ေတာအုပ္မွာျဖစ္ေစ ၊ ေတာခ်ဳံေတာင္ၾကား အနိမ့္ပိုင္းမွာျဖစ္ေစ ၊ ေတာင္ကုန္းေတာင္ေျခ အျမင့္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ေစ ။ ရဟႏၱာတို႕ သီတင္းသံုးေနထိုင္တဲ့ ေနရာေတြဟာ ေမြ႕ေလ်ာ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းပါတယ္လို" ႕ မိန္႕ၾကားေတာ္မူပါတယ္ ။ဘုရားရွင္ေျဖၾကားေတာ္မူတဲ့ ပါဠိစကာက ေတာ့ ""တံဘူမိရာမေဏယ်ကံ"" ျဖစ္ပါတယ္ ။ဆရာေလးတို႕ ျမန္မာႏိူင္ငံ ေတာ္အတြင္းမွာ ေက်ာင္ကန္ ဘုရားေစတီ ပုထုိးအစရွွိတဲ့ သာသနိကအေဆာက္အအံုေတြ ၊ သီလရွင္စာသင္တို္က္ေတြ၊ စာေပပို႕ခ် သင္ျပကာ ပရိယတၱိ သာသနာထြန္းကားစည္ပင္ေရးကို ၾကိဳးပမ္းရြက္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ စာသင္တို္က္ၾကီး ၾကီး ငယ္ငယ္ေတြ ၊ သမထ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ ၾကိုးပမ္းအားထုတ္ကာ ပဋိပတၱိသာသနာစည္ပင္ ျပန္႕ပါြးေရးကို အားထုတ္ေနၾကတဲ့ တရားရိပ္သာၾကီးၾကီး ငယ္ငယ္ေတြ ျမိဳ႕ရြာ ေတာစပ္ေတာင္ေျခမ်ိဳးမွာ အႏွံ အျပား ရွိေနၾကပါတယ္။ သာသနာေရးရႈေထာင့္ မွ ၾကည့္ရင္ အဲဒါေတြဟာ ေမြ႕ေလ်ာ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြပါ ၊ ျမတ္စြာဘုရားခ်ီးမြမ္းေတာ္မူတဲ့" တံဘူမိရာမေဏယ်ကံ" ျဖစ္ပါတယ္ ။

မိမိသည္ ဘုရားသာသနာထြန္းကားတဲ့ ေခာတ္္မွာ သာသနာ့ ေဘာင္၀င္ေရာက္ျပီး က်ရာ သာသနာ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနရာတာ မိမိကိုယ္ကို မြန္ျမတ္ပါတယ္ ။ ဒီလိုသာသနာထဲသို႕ ေရာက္ရွိရန္ နည္းလမ္းညြန္ျပေပးေသာ ျမတ္မဂၤလာစာအုပ္နွင့္ ဆရာေလးမအဂၢဉာဏီကို လည္း အထူး ေက်းဇူးတင္ေနမိပါတယ္ ။

ဒီေန႕ၾကြေရာက္လာၾကေသာ ဆရာေလးရဲ႕ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိိတ္နွစ္ျဖာ က်မၼာၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

ထား၀ယ္ဆရာေလး